Ambasadorja e Kombeve të Bashkuara ka arritur të përfaqësojë denjësisht Presidentin Trump dhe Shtetet e Bashkuara.
“Me gjithë respektin e duhur, unë nuk jam e hutuar”, ka thënë Nikki Haley, ambasadorja e Kombeve të Bashkuara, një herë në një intervistë për një gazetar, pasi një zyrtar i Shtëpisë së Bardhë, i moshuar e quajti vendimin për sanksionimin e Rusisë si “konfuzion momental”.
Mbase Haley nuk hutohej, por ajo ndonjëherë mund të paraqiste një pamje konfuze. Ajo mund të fliste aq hapur sa vetë presidenti në lidhje me dështimet e sistemit të Kombeve të Bashkuara dhe, megjithatë, më në heshtje, të provonte se ata mbështesnin diplomacinë shumëpalëshe.
Në një administrate si ajo e Trump, Haley arriti të ruante disa nga prioritetet e veta dhe si rezultat ajo duket se është ndër të vetmet zyrtare nga të emëruarit Trump që mund të largohet nga administrata me dinjitet. Ajo njoftoi të martën se ajo do të tërhiqej në fund të vitit.
Zonja Haley, e cila pritet të kandidojë një ditë për presidencën, mund t’i duhet të mbrojë disa prej politikave më të këqija të Presidentit Trump. Por ajo gjithashtu do të jetë në gjendje të tregojë për rolet më konstruktive që ajo luajti.
Ndërsa politika e parë e zotit Trump në Amerikë është një refuzim i ashpër i multilateralizmit, shumë diplomatë të Kombeve të Bashkuara e vlerësuan Haley si një të dërguar pragmatike që mund të shpjegonte atë që presidenti donte të thoshte,1 në një botë të hutuar nga kaosi.
Ajo pati gjithashtu një marrëdhënie të mirë me António Guterres, sekretarin e përgjithshëm të Kombeve të Bashkuara, dhe ndihmoi në shmangien e asaj që mund të kishte qenë një ndarje midis Shteteve të Bashkuara dhe Kombeve të Bashkuara.
Ajo mbronte disa nga investimet amerikane në Kombet e Bashkuara kundër shkurtimeve më drastike të buxhetit të kërkuar nga Shtëpia e Bardhë, ndërsa po punonte gjithashtu për të reformuar burokracinë e Kombeve të Bashkuara, një objektiv dypartiak amerikan, dhe gjithashtu një prioritet për Guterres. Ajo gjithashtu arriti përpjekjet për të vendosur sanksione të ashpra të reja në Korenë e Veriut.
Ajo mbajti njëfarë pavarësie nga presidenti për marrëdhëniet me Rusinë dhe çështje të tjera. Për shembull, ishte dukshëm e trembur në gusht 2017, kur presidenti tha se nuk mund të përjashtonte një “opsion ushtarak” për t’iu përgjigjur trazirave në Venezuelë.
Por Haley gjithashtu ka qenë fytyra e iniciativave të gabuara dhe mizore të Trump, si heqja e fondeve për agjencinë që ofronte ndihmë për miliona refugjatë palestinezë. Ajo ka ndërmarrë politika të ashpra kundër Iranit.
Nën mbikëqyrjen e saj, Shtetet e Bashkuara janë tërhequr nga Marrëveshja e Parisit mbi ndryshimet klimatike dhe Këshilli i Kombeve të Bashkuara për të Drejtat e Njeriut dhe nuk ka bërë mjaftueshëm për të “fituar” kundër abuzimeve izraelite në Gaza.
Ashtu si shumica e udhëheqësve republikanë, Haley pati ndikim marramendës gjatë fushatës presidenciale të vitit 2016.
Pa eksperiencë në çështjet e jashtme, ajo pranoi emërimin si ambasadore e Kombeve të Bashkuara. Zonja Haley u pozicionua shpejt si e barabartë me Sekretarin e Shtetit të atëhershëm, Rex Tillerson. Për shkak të sjelljes së tij dhe paraqitjeve të rralla publike, Tillerson në thelb ia dorëzoi rolin e tij si zëri kryesor i politikës së jashtme të Amerikës, ambasadores Haley.
Haley ka njohur më mirë se shumë nga kolegët e saj, politikat e Trump, dhe pavarësisht ndonjë “gabimi” ajo nuk është përballur me zemërimin e Trump.
Dhe ndërsa presidenti u zemërua nga njoftimi i saj për sanksione mbi përdorimin e armëve kimike nga aleati rus i Sirisë, doli që vendimi ishte ndryshuar por asaj nuk I kishte thënë askush. Zyrtarja e saj, Larry Kudlow, këshilltarja e ekonomisë së presidentit, pranoi se ishte gabim.
“Ajo sigurisht nuk ishte e hutuar”, tha Kudlow.
Nga New York Times
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Trump “një dritë” jeshile për diktatorët
A është ende “Amerika e para”?
