Hysni Zela, i lindur në familjen ku buroi muzika në Lushnje, në familjen e Hasan Zelës, të të madhes Vaçe.
I zoti sa motra e tij, i zoti sa të shkëputet nga fama e saj dhe emri i tij të ishte titull i veprave, aftësisë dhe talentit të tij.
Ditët e sotme secili lexues mund ta njohë si këngëtarin i cili identifikohet më shumë me muzikën e lehtë dhe popullore folklorike.
Mjeshtri i madh i këngës populllore.
Një nga ato këngëtarë që duartrokiten sapo u përmendet emri për t’u ngjitur në skenë.
E ëma e tij rrëfente se edhe kur punonte këngën e kishte në majë të buzës, e kishte të tijën.
Mori shumë nga mbretëresha e muzikës shqiptare, Vaçja, dhe më të rëndësishmen, ai i mori teknikën, teksa e ndiqte nëpër koncerte.
Nuk humbi aspak kohë, kur e ndjeu se mund të largohej nga hija dhe t’ja dilte vetë mbanë me emrin e tij, që mund të nxirrte zërin dhe t’i futej këngës, u bë pjesë e konkursit të organizuar në Teatrin e Operas.
Fitoi.
Duke njohur veten më ndryshe, tentoi të provonte diçka tjetër dhe u fut në konkursin e tretë të organizuar nga Ansambli Shtetëror i Këngëve dhe i Valleve Popullore.
Edhe këtu fitoi.
Dhe ia doli të bëhej pjesë e trupës së Ansamblit Shtetëror të Këngëve e të Valleve Popullore.
Fillimet e tij ishin si korist, por me kohën u kuptua zëri i tij i veçantë.
Falë dhuntisë që i kishte dhuruar natyra, nisi të ishte një solist me unin e vetë muzikor.
Këngët e tij më të njohura kryesisht ishin ato si: “Çelu trëndafil, hapu borzilok”’, “Çu ngrita me natë”, “Këngë për Ali Pashanë”, “Me gërshetin mbytmë mua!”, “Tanë, moj e zeza Tanë!” e mjaft të tjera, të cilat duartrokiteshin gjatë gjithë performancës.
Në gjirin e Ansamblit Shtetëror të Këngëve e të Valleve Popullore Hysniu interpretonte midis figurave dinjitoze të këngës, dhe ikonave të muzikës popullore.
Kjo e fundit e lartësonte po aq dhe atë vetë.
Hysniu ishte një këngëtar i tonaliteteve të larta.
Falë atij zëri dhe fuqisë së tij arriti të depërtonte e t’ja dilte të fuqizohej.
Mund të themi se ai mbetet një interpretues i timbrikës së këngës së mirëfilltë popullore duke qenë se nuk del jashtë vijës melodike origjinale.
Zëri i tij ka karakteristika të llojit si vibrues.
Përsa i përket qëndrimit të tij në skenë, vlerësohet mjaft fakti, që pavarësisht ndryshimeve që pësoi Shqipëria në aspektin politiko-ekonomi, ai ia doli të mbijetonte me muzikën e tij dhe qëndroi pa u larguar jo vetëm nga vendi por edhe nga skena.
Krahas vitit 2001, Hysniu u ftua të ishte pjesë e “Fanfara Tirana”.
Me përfshirjen në këtë formacion të ri muzikor, krijoi një përvojë re që dha dhe mundësinë të interpretonte në mjaft skena të Europës e të botës.
Një nga albumet e “Fanfara Tirana” ku shpalosej folklori shqiptar dhe ai ballkanas, arriti në Top 5 në renditjen World Music Chart(Listën e muzikës botërore) në të cilin zëri pikant i Hysni Zelës kulmon vlerat e vërteta të krijimtarisë shpirtërore të popullit shqiptar.
Hysniu, pjesë e trupave artistike ka dhënë shfaqje në skenat e mbi 35 shteteve, duke përfshirë këtu edhe Kanadanë e Australinë.
Mbështetur në kontributin e madh në fushë të këngës popullore, Presidenti i Republikës i ka akorduar Hysni Zelës titullin: Mjeshtër i Madh.
Në kohën kur ishte i pranishëm në një festival muzikor në Koblenz të Gjermanisë, një nga gazetat vendase “Rhein Zeitung”, shkroi nën titullin “Melankolia e polifonisë dhe kabasë së Jugut nën vokalin drithërues të Hysni Zelës”.
Pak ditë më pas, në një tjetër shfaqje të dhënë në Shtuttgard po të Gjermanisë, gazeta vendase Stutgarter – Zeitung”, ndër të tjera, shkroi se e tërë shfaqja ishte “Një eksplozion gëzimi dhe hareje e alternuar me melankolinë e polifonisë, apo të kabasë së Jugut, në vokalin drithërues të ikonës folklorike shqiptare, Hysni Zela”.
Dhe nisur nga ky sukses i arritur, “Stuttgarter-Zeitung” shkruante, se “…ky interpretim të njeh me Shqipërinë, për të cilën shumë njerëz nuk dinë shumë… Shqipëria është një vend fantastik për të udhëtuar. Ka plazhe, male dhe banorë shumë të këndshëm e miqësorë”.
Një ambasador i kulturës në Evropë dhe më gjerë.
Dikush që frymëzohej nga publiku i tij artdashës.
“kënga është jeta ime; motivet e reja më emocionojnë; harrohem mbas një kënge të re dhe ndihem sërish i ri”…, shprehet teksa flet për këngën, rëndësinë dhe rolin e saj.
Lushnja, mbarë Myzeqeja kanë shumë të drejtë të krenohen me motrën e Hysniut, Vaçen e paharruar. Sakaq, kanë po kaq të drejtë të mburren edhe me vëllain e Vaçes, Hysniun – Mjeshtër i Madh i këngës popullore.
/ Bionelda Skonja
