Yuri Andropov, ka qenë shefi legjendar i KGB-së sovjetike, shërbimit sekret më të frikshëm të botës.
Në Shqipëri Andropov nuk është shumë i njohur, edhe pse disa nga udhëheqësit më të vjetër komunistë e kanë takuar atë personalisht gjatë viteve ’60…
Andropov kryesisht kujtohet për keqtrajtimin e disidentëve, dërgimin në vende të mbyllura psikiatrike ose në mërgim, për planifikimin e pushtimit të përgjakshëm të Hungarisë të vitit 1956 të Ushtrisë së Kuqe dhe autorizimin e rrëzimit të një avioni të Koresë së Jugut mbi territorin sovjetik në 1983, duke vrarë 269 pasagjerë.
Por, me siguri presidenti aktual rus, Putin nuk e kujton kështu.
Putini gjithmonë e ka adhuruar Andropovin, njeriun që drejtoi KGB-në, që kur u bashkua me organizatën.
Një nga veprimet e para të Putinit kur ai u bë kryeministër në vitin 1999, ishte rivendosja e pllakës së Andropov në ish-ndërtesën e selisë së KGB. Në vitin 2004, për të shënuar 90-vjetorin e lindjes së Andropov, Putin vendosi një statujë në qytetin e Petrozavodskut, ku Andropovi kishte udhëhequr rezistencën kundër nazistëve.
Andropovi ishte një figurë komplekse, e vështirë për t’u pëlqyer, por e pamundur për t’u injoruar.
Por Putini, përkundër admirimit të tij, vlerëson vetëm disa nga cilësitë e Andropovit, intelektin e tij, vendosmërinë dhe pamëshirshmërinë. Më keq akoma, ai ka marrë si shembull disa nga taktikat më të këqija të Andropov, si për shembull shtypjen e shënjestruar të disa njerëzve.
Putin thuhet se mbante një fotografi të tij në zyrën e tij, para se të largohej nga Shën Petersburg për të punuar në Kremlinin e Jelcinit. Ai ka lavdëruar gjithmonë Andropovin “ndershmërinë dhe drejtësinë” dhe vuri lule në varrin e tij.
Por kush ishte Yuri Andropov?
Askush nuk di gjë mbi Andropovin. Ai ishte një figurë hije, i cili i rrinte larg publikut dhe publicitetit. Shumë privat.
Ai ka qenë personi që u mor me revolucionin hungarez, dhe ky duhet të ketë qenë momenti që nisi një karrierë të shkëlqyer. U mor me shtypjen e kryengritjes në Hungari dhe që prej atij momenti u ngjit në hierarki. Kur perestrojka u shfaq në Bashkimin Sovjetik, media perëndimore filloi të interesohej për këtë figurë. Kush është ky njeri, pyesnin gazetarët, të cilët nuk kishin asnjë ide mbi të. Dhe kështu ai krijoi një propagandë për vete. Janë disa qindra artikuj të shkruar mbi të në median perëndimore, p.sh si ai luante shah, si kërcente me muzikë perëndimore, çfarë pëlqente të pinte etj., por që të gjitha janë gënjeshtra, se askush nuk di asgjë mbi të. Por, sipas dokumenteve të Vladimir Bukovskit. Po, sipas Bukovskit, Andropovi ka qenë babai i mashtrimit të quajtur “Perestrojka”.
Yuri Andropov u lind më 15 qershor 1914 në Nagutskaya, në rajonin e Stavropolit të Perandorisë Ruse.
Ishte fëmija i vetëm i familjes. Babai vdiq nga tifoja kur ishte ende shumë i ri. Pas kësaj, nëna e tij u yhvendos me të në qytetin e Mozdokit, ku u rimartua. Megjithatë, disa burime të tjera thonë se prindërit e tij ishin të divorcuar.
Nëna e Yuri vdiq në vitin 1927, kur ai ishte vetëm trembëdhjetë vjeç. Pas kësaj, ai u rrit nga njerku, Viktor Aleksandrovich Fedorov, i cili e dërgoi atë për të punuar në moshën katërmbëdhjetë vjeç. Njëkohësisht, ai vazhdoi edhe shkollimin.
Andropov i kaloi vitet e tij të adoleshencës duke punuar si hamall, operator telegrafi, projektist filmash dhe marinar për linjën me avull Vollga. Në vitin 1930, ndërsa ishte ende në Mozdok, ai u bë anëtar i Lidhjes së Lirë Komuniste Leniniste të të Gjithë Bashkimit (YCL), i njohur gjerësisht si Komsomol.
Diku nga fillimi i viteve 1930, ai hyri në Kolegjin Teknik të Transportit të Ujit Rybinsk për të studiuar inxhinieri e transportit të ujit. Njëkohësisht, ai vazhdoi të jetë aktiv në politikë, duke u bërë sekretar i i njësisë së Komsomol në kolegj.
Në vitin 1936, Andropov u diplomua, dhe së shpejti, ai u zgjodh Sekretar i Parë i Komitetit Rajonal Yaroslavl të Komsomol. Në vitin pasardhës, ai u bashkua me Partinë Komuniste.
Në vitin 1940, ai u bë Sekretari i Parë i Komitetit Qendror të Komsomol në Republikën Autonome Autonome Karelo-Finlandeze, e krijuar rishtazi, një pozicion që e mbajti deri në vitin 1944.
Në vitin 1944, Andropovi u bë më aktiv në Partinë Komuniste dhe u ngarkua me detyrën e organizimit të të rinjve në rajonin Karelo-finlandez. Përfundimisht, ai zuri postin e administratorit sovjetik në të njëjtin rajon.
Në vitin 1946, ai u regjistrua në Universitetin e Petrozavodsk, duke studiuar filologji deri në vitin 1951, duke punuar njëkohësisht për Partinë Komuniste. Ndërkohë në vitin 1947, ai u zgjodh sekretar i dytë i Komitetit Qendror të Partisë Komuniste të SSR Karelo-Finlandeze.
Pika e kthesës në karrierën e Andropov ishte transferimi i tij në Moskë (1951), ku ai u caktua në stafin e sekretarit të partisë, e konsideruar një terren trajnimi për zyrtarët e rinj.
Si ambasador në Hungari (korrik 1954 – mars 1957), ai luajti një rol të madh në koordinimin e pushtimit sovjetik të atij vendi.
Pastaj Andropovi u kthye në Moskë, duke u ngjitur me shpejtësi në hierarkinë komuniste dhe, më 1967, u bë kreu i KGB-së. Politikat e Andropov si kreu i KGB-së ishin repressive dhe mbahet mend për shtypjen e disidentëve politikë.
Andropov u zgjodh nga Komiteti Qendror i Partisë Komuniste për të pasuar Brezhnevin si sekretar i përgjithshëm më 12 nëntor , pak a shumë dy ditë pas vdekjes së Brezhnevit. Ai e konsolidoi pushtetin duke u bërë kryetar i Presidumit të Sovjetit Suprem (president) më 16 qershor 1983.
Në shkurt të vitit 1983, Andropovi pati shumë probleme me veshkat. Në gusht, ai u transferua në Spitalin Qendror Klinik në Moskën perëndimore, ku edhe vdiq më 9 shkurt 1984.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Politikanët premtojnë të ndërtojnë ura edhe aty ku s’ka lumë”
