Kryeministri hungarez ka qenë në Uashington për të takuar Presidentin Trump.
Trump dhe Orbán ndajnë pikëpamje të njëjta për disa çështje dhe nuk pajtohen për disa të tjerë. Baza e përbashkët është konservativizmi, duke përfshirë mbështetjen e krishterimit, traditës dhe patriotizmit.
Kjo reflektohet në politikën e tyre ekonomike. Rrjedhimisht, ata kundërshtojnë proceset e globalizimit ndaj sovranitetit kombëtar, dhe, kuptohet, OKB.
Logjikisht, kur duhet të vendoset një vendim ndërmjet bilateralizmit dhe multilateralizmit, ata zgjedhin të parin.
Ata theksojnë rëndësinë e mbrojtjes kufitare dhe nuk ka dyshim se Trump do të ishte i lumtur me një mur të ngjashëm me atë që Hungaria kishte ndërtuar në jug. Ruajtja e vlerave tradicionale është gjithashtu në axhendën e tyre, siç tregohet nga zgjedhja e Trump për Gjykatën Supreme të Drejtësisë. Sa i përket martesës së homoseksualëve, Trump është më i butë, madje edhe mbështetës, por qëndrimi i tij ka gjasa të ndikohet nga qëndrimi i publikut amerikan.
Kur analizojmë mosmarrëveshjet e tyre, në mënyrë paradoksale, gjejmë se ato kryesisht vijnë si rezultat i nocionit të përbashkët i vënies së pari interesin kombëtar. Nuk ka asnjë provë apo një shenjë serioze që sugjeron se Orbani ka vënë në pikëpyetje angazhimin e vendit të tij ndaj NATO-s ose aleancës së tij me SHBA. Në të njëjtën kohë, në politikën e tij të jashtme, një ambicie e qartë për të rritur aftësinë manovruese të Hungarisë mund të gjurmohet gjatë gjithë karrierës së tij. Ndoshta shpjegon diplomacinë që mund të duket jashtëzakonisht aktive dhe madje e guximshme për një vend madhështor të Hungarisë. Një shembull tipik i kësaj është pjesëmarrja e tij shumë intensive në bashkëpunimin e Evropës Qendrore për të thelluar lidhjet ekonomike me Kinën.
Ndoshta edhe më të habitshme janë marrëdhëniet e tij me Rusinë e Putinit.
Nga një këndvështrim amerikan, të dyja drejtimet janë të rrezikshme. Një acarim ndihet edhe nga Amerika kur vëren ambiciet e Rusisë në Europë dhe në botë.
Nuk e dimë se sa i suksesshëm ishte Orbani në Uashington për të bindur Presidentin se hapat e tij të valëve diplomatike nuk bëjnë asnjë dëm për interesin themelor amerikan. Ne gjithashtu nuk e dimë nëse ai ka arritur të kuptojë pse Hungaria dhe e gjithë Evropa Qendrore meritojnë më shumë vëmendje nga Perëndimi, veçanërisht nga SHBA.
Takimi mund të sugjerojë që pas disa vitesh të qarta, marrëdhëniet SHBA-Hungari më në fund mund të hyjnë në një fazë më premtuese.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Takimi Trump-Orban, marrëveshje apo shkëmbim komplimentash?
“Orban do të shkatërrojë Evropën”
Dilema e madhe/ Makron apo Orban?!
