Paralelet historike me Boris Johnson, kryeministri i ri i Britanisë, janë të shumta.
Shpesh Johnson e krahasojnë me liderin Winston Churchill, i cili gjithashtu dikur e ndihmoi Britaninë të largohej nga një ‘lëmsh’ në marrëdhëniet e saj me Evropën. Edhe me George Canning, me prirje populiste, i cili u bë kryeministër në vitin 1827, dhe vdiq në detyrë pas vetëm 119 ditësh. Me David Lloyd George, një kryeministër liberal.
Megjithatë, krahasimi më i mirë është Theresa May. Ata kanë shumë ndryshime në fakt.
Ajo ishte vërtet e shurdhër, ndërsa ai me gëzim të pandalshëm. Ajo u ngjit në zyrën më të lartë nga një menaxhim i kujdesshëm i një pune në kabinet, ndërsa ai e ndryshoi karrierën e tij me një stuhi marramendëse si sekretar i jashtëm.
Megjithatë, ata kanë strategji të ngjashme.
Ekipi Johnson po negocionon Brexit me të njëjtin entuziazëm si May. Johnson ka premtuar të largojë Britaninë nga Bashkimi Evropian deri më 31 tetor, ashtu si May u zotua ta bëjë këtë deri më 29 Mars, afati që, në të vërtetë, vulosi fatin e saj.
Të dy strategjitë e kryeministrave kanë në zemër kërcënimin se “Brexit pa marrëveshje nuk është më mirë se një marrëveshje e keqe”.
Mundësia e zgjedhjeve krijon ngjashmëri tjetër midis regjimeve May dhe Johnson: besimi i tyre i qetë se një votim do të çojë në një fitore të konservatorëve. I njëjti mendim mbizotëroi në pranverën e vitit 2017, kur May komplotoi zgjedhjet e saj të parakohshme.
Megjithë stilet e tyre të ndryshme, prezantimi i dy kryeministrave është çuditërisht i njohur. Megjithëse Johnson duket i qetë për të biseduar me fermerët në një mënyrë që May kurrë nuk mundi, strategjia është e njëjtë: mbajeni Kryeministrin larg shtypit.
Se një strategji dështoi një herë nuk do të thotë se gjithmonë do të dështojë. Ish-ndihmësit e zonjës May u ankuan se figura të tilla si Philip Hammond, penguan kryeministren duke refuzuar të luanin së bashku me të për pantomimën për një Brexit pa marrëveshje. Ekipi i Johnson e ka parë këtë problem duke zgjedhur një kabinet me njerëz që besojnë vërtet tek Brexit.
Sidoqoftë, qasja May-Johnson vuan ende nga të metat. Një zgjedhje nuk mund të fitohet vetëm me votat e atyre që duan të largohen.
Kryeministri i ri ka nisur rrugën e May. Ajo është rrugë tradhtare.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Ç’do të thoshte Churchill për Boris Johnson?”
Boris Johnson nuk duhet nënvlerësuar
Boris Johnson, lidhje me ish-aleatin e Trumpit?
