Në prill, Monika vendosi të heqë nga jeta vajzën e saj 8 muajshe dhe përgatitej të ndahej nga fëmija i saj i parë.
Por, “bebi i mrekullueshëm” mbijetoi dhe familja e saj do të festojë ditëlindjen e saj të parë pas disa ditësh.
“Unë ende kam fëmijën tim me vete”, tha ajo. “Unë nuk mendoja se do të isha në gjendje ta shihja këtë moment.”
Liada lindi me një defekt në zemër të quajtur: dalje e dyfishtë e barkushes së djathtë, që do të thotë që zemra e saj nuk mund të qarkullojë siç duhet oksigjenin rreth trupit. Për të shpëtuar jetën e saj, mjekët kryen dy nga katër operacione paliative për të cilat i duheshin dhe i vunë një gjurmë në zemër kur ishte 2 muajshe.
Pasi të hiqet ndihma, Liada merr frymë me ndihmën e një kanule hunde që siguron oksigjen plotësues.
Në moshën 7 muajshe, Liada filloi të kishtë gjakderdhje në masë nga hunda. Gjatë udhëtimit për në dhomën e urgjencës ajo u kthye blu dhe pushoi së marri frymë.
“E dija që ajo ishte keq”, kujton Monika.
Arresti i papritur kardiak la vajzën e saj me dëme të konsiderueshme në tru, kështu që ajo qëndroi në spital për gati një muaj. Monika u kërkoi mjekëve të hiqnin ventilatorin që e ndihmoi Liadën të merrte frymë pasi pa se sa e “lodhur” ishte ajo.
Ajo vëzhgoi dhe priti gjashtë orë pasi Liada ishte “hequr” nga jeta, koha kur mjekët thanë se ata prisnin se do të vdiste. Por gjashtë orë erdhën dhe shkuan, dhe foshnja ishte ende duke luftuar, tha ajo.
“Nga ajo pikë e tutje, ajo thjesht vazhdoi të lulëzonte”, tha nëna e saj.
Liada vazhdon të përballet me sfida mjekësore: Ajo doli nga spitali në maj në statusin e mikpritjes sepse mjekët thanë se ajo do të vdiste nëse ata do të kryenin operacionet e mbetura për të rivparuar rrjedhën e gjakut.
“Është shumë e vështirë për një nënë (të dëgjosh)”, tha ajo.
“Sa më gjatë që është këtu me mua, aq më e vështirë bëhet për mua”.
Ajo thotë se ende shpreson që një mjek do të jap një shans për vajzën e saj dhe të kryejë dy operacionet para se ajo të bëhet shumë e madhe për të mbajtur aparatin e saj aktual, tha ajo.
Pavarësisht nga problemet e Liadës, Monika tha që ajo po përqendrohet në piketat e vogla që kurrë nuk ka menduar se do t’i shohë, siç është dalja e dhëmbëve të parë të së bijës.
Unë marr forcën time nga ajo çdo ditë-tha Monika.
“Unë thjesht rri zgjuar”, tregon Monika.
“Unë nuk e di se çfarë është e ardhmja, por jam i ngazëllyer për atë që do të vijë”.
