MENU
klinika

Arsyet

Francës nuk i duhet një ‘luftë për pushtet’ me Gjermaninë

11.11.2019 - 19:48

“Demonët e Evropës nuk kanë ikur, ata thjesht janë duke fjetur”, paralajmëroi kohët e fundit presidenti i Komisionit Evropian, Jean-Claude Juncker, gjashtë vjet më parë.

Ky është njeriu që dikur deklaroi me krenari se “Evropa është historia e dashurisë e jetës sime”.

Juncker ishte i njohur edhe si një ndërmjetës i padiskutueshëm i mosmarrëveshjeve frëngjisht-gjermane.

Një ngjarje e tillë e famshme ishte një takim midis Presidentit Francez Zhak Chirac dhe Kancelarit gjerman Helmut Kohl në Dhjetor 1996. Juncker u quajt “Heroi i Dublinit” nga media ndërkombëtare.

European Union Commission President Jean-Claude Juncker delivers a press conference following a Special Meeting of the European Council at the EU Council building in Brussels on April 29, 2017.
The EU needs a “serious British response” to its demands to protect citizens’ rights, EU President Donald Tusk said on April 29, setting terms for launching new ties with the bloc after Brexit. / AFP PHOTO / THIERRY CHARLIER (Photo credit should read THIERRY CHARLIER/AFP/Getty Images)

Përpjekjet e tij të ndërmjetësimit tani mund të ishin të nevojshme më shumë se kurrë, pasi Presidenti Francez Emmanuel Macron duket se ka humbur durimin në marrëdhëniet me kolegët e tij gjermanë.

Macron luftoi shumë për të treguar se nuk ishte e vërtetë që Gjermania po përdorte pozicionin e saj të fortë ekonomik për të forcuar dominim e saj politik të BE-së. Por javën e kaluar, ai dukej sikur pranoi se kishte dështuar në atë mision të rëndësishëm.

Në mënyrë të parashikueshme, papunësia e lartë e Francës, rritja e varfërisë, trazirat sociale dhe gati një vit demonstratash të dhunshme kanë zbehur zellin e reformatorit të Macron.

Në këto kushte, pritet një rënie e dukshme e papunësisë edhe në Gjermani.

Kjo ngre disa çështje në marrëdhëniet franko-gjermane.

Së pari, Berlini insiston, direkt ose përmes hapave të tij në Komisionin e BE-së, në thirrjen e Parisit për deficitet e tepërt buxhetor të vlerësuar në 3.2% të PBB-së këtë vit dhe 2.3% në vitin 2020.

AACHEN, GERMANY – JANUARY 22: German Chancellor Angela Merkel and French President Emmanuel Macron sign the Aachen Treaty on January 22, 2019 in Aachen, Germany. The treaty is meant to deepen cooperation between the countries as a means to also strengthen the European Union. It comes 56 years to the day after then German Chancellor Konrad Adenauer and French President Charles de Gaulle signed the Elysee Treaty, or Joint Declaration of Franco-German Friendship. (Photo by Sascha Schuermann/Getty Images)

Së dyti, refuzimi i Gjermanisë për të stimuluar kërkesën e saj të brendshme do të thotë që ajo do të vazhdojë të jetojë larg partnerëve të saj tregtarë, siç tregohet nga eksportet e saj që rriten me një normë vjetore prej 4.6% në shtator.

Së treti, presionet e politikës fiskale gjermane ndaj Francës dhe përfitimet e mëdha ekonomike të Berlinit nga euro dhe tepricat e tregtisë në zonën e euros janë argumente të fuqishme për Marine Le Pen dhe pjesën tjetër të kundërshtarëve të Macron.

Macron foli drejtpërdrejt ose aludoi për disa prej këtyre problemeve javën e kaluar. Media gjermane e quajti atë një sulm “të pashembullt” ndaj udhëheqjes gjermane dhe një kthesë serioze të ngjarjeve në një kohë kur Gjermania po përkujtonte rrëzimin e Murit të Berlinit.

Macron nuk duhet të zgjedhë luftën me Gjermaninë sepse, duke vepruar vetëm, ai nuk mund të bëjë asgjë për ndryshimin e merkantilizmit të Gjermanisë..

Gjermania po kalon një krizë të thelluar sociale dhe politike të krijuar nga politika të gabuara ekonomike dhe emigracioni. Për momentin, asgjë nuk tregon që Berlini di çfarë të bëjë për këtë.

Michael Ivanovitch, një analist i pavarur që përqendrohet në ekonominë botërore, gjeopolitikën dhe strategjinë e investimeve. Ai shërbeu si një ekonomist i vjetër në OECD në Paris, ekonomist ndërkombëtar në Bankën Federale të Rezervave të Nju Jorkut dhe dha mësim në ekonomi në Columbia Business School.