Kur ishte hera e fundit që një kryeministër britanik anuloi një samit të Shtëpisë së Bardhë me një president amerikan? Ndoshta kurrë. Megjithatë, kjo është ajo që bëri Boris Johnson pasi pati një konflikt me Trump lidhur me firmën kineze, Huawei.
Sjellja ngacmuese amerikane, dredhitë politike dhe shantazhi i paturpshëm ekonomik mbi një marrëveshje tregtare pas Brexit paraqesin probleme të mëdha për Britaninë në një kohë pasigurie. Por partnerët e tjerë amerikanë janë në të njëjtën varkë.
Megjithatë, Mike Pompeo, sekretari i shtetit i SHBA dhe këshilltarit më me ndikim i Trump, i cili ligjëroi në konferencën e sigurisë së Mynihut të fundjavës së kaluar, Pompeo siguroi aleatët kryengritës që Amerika mbeti e përkushtuar për udhëheqjen globale. “Vdekja e aleancës transatlantike është jashtëzakonisht e tepruar. Perëndimi po fiton. Ne po fitojmë”, deklaroi ai.
Së bashku? Në shumë aspekte, SHBA dhe Evropa janë më larg se në çdo moment tjetër, që nga viti 1941.
Për Pompeon, i cili iu referuapërvojës së tij të mëparshme si një ushtar që patrullonte “kufirin e lirisë” në Berlinin Perëndimor në vitet 1980, nuk ka asnjë mënyrë të mesme. Kjo është një botë bardh e zi e sunduar nga frika dhe forca.
Pompeo foli për Kinën, për ekspansionizmin ushtarak, diplomacinë e borxhit dhe kërcënimet në internet. Mjaft e drejtë. Por nëse ai dëshiron që gjërat të ndryshojnë, ai duhet të flasë me qetësi.
Epidemia e koronavirusit, si dhe Huawei, tregon se sa të pavarura janë tashmë Kina dhe vendet perëndimore. Pavarësisht nga siguria, tregtia, politika apo arsye të shëndetit publik, është tepër vonë për të izoluar Kinën.
Është zhgënjyese që një njeri i tillë mund të bëjë një pretendim kaq qesharak për botën në vitin 2020.
Çfarë lloj mendimi apo verbërie e qëllimshme i lejon një politikani të vjetër një vetëkënaqësi të tillë?
Në të gjithë globin, demokracitë e hapura dhe liberale sulmohen ndërsa mbrojtësit e saj tradhtohen. Regjimet autoritare janë në ngritje.
Jo, Pompeo. “America First” mbase bën sens në vendin tuaj. Por “perëndimi”, që do të thotë një aleancë shumëkombëshe, demokratike që kampionët ndan parime, qëllime dhe ligje, nuk është fitues. Nëse ky do të ishte një film, do të quhej “Si humbi Perëndimi”.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ konica.al