Vitet 90’ ishin të arta për Mike Tyson. Në moshën 20-vjeçare ai u bë kampioni i ri i boksit për peshat e rënda. Ai ishte gjithashtu i pari boksier i peshave të rënda që mbajti rripat WBA, WBC dhe IBF dhe më vonë u bë kampioni linear. Në ato kohë paraja, fama dhe vëmendja ishte e orientuar drejt tij.
Por gjithçka ndryshoi brenda një kohe 5 vjeçare. Në vitin 1990 Tyson mposhtet nga James Buster Douglas me një knock-out që nuk u përjetua mirë nga Mike në atë kohë. Në shkurt 1992 boksieri amerikan u dënua për përdhunim dhe u burgos për dy vite. Në 1995 Tyson do të rimerrte titullin e botës, por nuk ishte kurrë i njëjtë si më parë.
Në një intervistë për Sportsman, Tyson ka ndarë një rrëfim emocional për jetën e tij dhe gjithçka që ka përjetuar gjatë karrierës së tij: “Nga përvoja ime, nga ajo që besoj, sa më shumë të di për mosekzitencën, aq më i gatshëm jam të vdes. Po, e pres me padurim, nuk kam frikë prej saj. Për mua të jetosh mund të jetë më e ndërlikuar sesa të vdesësh, sepse të jetuarit kërkon shumë guxim.
Pa kurajon nuk mund të përballosh të jetuarin. Të jetosh është një udhëtim; të jetosh është një luftë. Njerëzit kanë gjithçka dhe ata ende nuk mund ta bëjnë këtë, ata luftojnë. Ne e konsiderojmë veten shumë seriozisht; ne mendojmë se jemi dikush. Ne nuk jemi asgjë! Ne vijmë nga m…; ne mendojmë se jemi të veçantë, por fama është një m…
Zbuloni se nuk jeni special. Ju jeni i aftë të shkoni në burg, jeni i aftë të vdisni, jeni të aftë të keqtrajtoheni. Unë me të vërtetë nuk pres që gjëra të këqija të më ndodhin më mua, por kur ato më ndodhin mua, unë e kuptoj atë dhe unë jam në gjendje t’i trajtoj ato. Unë kam trajtuar gjëra të këqija më parë, kjo ka qenë jeta ime. Unë nuk udhëtoj për gjëra të këqija, e di se ndodh. Kur më ndodhin gjëra të këqija, unë ende do të përpiqem të bëj diçka. Nuk do të dekurajohem!”