Orientimi strategjik i MB në botë është rrallë tema më e spikatur e debatit kombëtar, dhe humbet pothuajse tërësisht në politikën kryesisht të brendshme të karantinës.
Por koronavirusi ndryshon kontekstin ndërkombëtar në të cilin Britania vepron si një fuqi, e madhe nga standardet evropiane, por jo një e barabartë me SHBA-në ose Kinën.
Bota në të cilën Boris Johnson mendoi se ai do të ishte pas daljes nga BE-ja nuk është ajo në të cilën tani po aderon. Kufijtë janë mbyllur; tregtia është ndërprerë. Tensioni midis Uashingtonit dhe Pekinit vazhdon.
Edhe para Covid-19, politika e jashtme e Mbretërisë së Bashkuar u nxit nga mashtrimet e madhështisë kombëtare.
Plani i Johnson ishte që Britania të ishte një kampion i tregtisë së lirë ndërkombëtare. Këto mashtrime mund të shihen në planin për kontrollet minimale të kufirit mbi tregtinë midis Britanisë së Madhe dhe Irlandës Veriore.
Besimi tek “Britania Globale” është një kërkesë për përparim në administratën e Johnson. Zërat pragmatikë që kërkojnë përafrim me Evropën u mbytën kohë më parë.
David Frost, negociatori kryesor i Johnson, është më shumë ideolog dhe politik se diplomat, gjë që e bën atë të papërshtatshëm për detyrën e ndërmjetësimit të një marrëveshjeje.
Për forcat evropiane, prioriteti është një marrëveshje tregtare me Uashingtonin, për të cilën përfundojnë negociatat paralelisht me bisedimet e Brexit.
Ultrasit e Brexit gjithashtu mendojnë se një marrëveshje me Donald Trump do të bëjë presion mbi evropianët. Por Brukseli e sheh axhendën e tregtisë nacionaliste të Trump si një kërcënim për stabilitetin e rendit ndërkombëtar.
Kjo i bën lëshimet nga pala evropiane shumë më pak të mundshme. Dhe për disa euroskeptikë, dëmtimi maksimal i marrëdhënieve me Brukselin është një qëllim në vetvete.
Uashingtoni dëshiron që Mbretëria e Bashkuar të bashkohet me Trump në përballjen e tij retorike të përshkallëzuar me Kinën. BE ka një qëndrim më pak armiqësor ndaj Pekinit.
Ndërkohë, pandemia e Covid-19 ka inceneruar pritjet e vjetra dhe perspektivat e egra ekonomike për ndoshta vite.
Modeli i tregtisë së vetme e detyron Mbretërinë e Bashkuar të bëjë kompromis në dy fronte, në negociata paralele.
Koncesionet në lindje mund të dëmtojnë shpresën në perëndim. Është e lehtë të shihet pse kryeministri nuk dëshiron të pranojë në publik se zgjedhjet e tij janë të kufizuara, nga Brexit.
Por ai duhet të përshtatet për të lundruar në mënyrë të sigurt përmes ujërave të reja të turbullta.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ Konica.al
