Menjëherë pasi vdiq, ia hoqën trurin nga kafka. Përse u nevojitej bolshevikëve t’ia nxirrnin dhe t’ia studionin trurin Leninit, liderit të Revolucionit Rus?
Pjesë e autopsisë së trupit të Leninit më 21 janar 1924: “Pjesa ballore e hemisferës së majtë, krahasuar me të djathtën, është paksa e futur […] Truri – pa membranë – peshon 1,340 gramë (47 ons). Në hemisferën e majtë, në zonat e gyrusit paracentral, lobeve parietale dhe të zverkut, të çara paracentrale dhe gyrus temporal – zona me futje të fortë të sipërfaqes së trurit […] Kur i bëhet autorpsia trurit, ventrikulat e tij zgjerohen, veçanërisht e majta, dhe përmban lëng. Në vendet e bllokimit – zbutja e indit të trurit me shumë kavitete cistike”. /Konica.al
Në të vërtetë, Vladimir Lenini shfaqi dëmtime të trurit ose probleme fizike, të paktën në vitet që paraprinë vdekjen e tij. Ç’ishin ato dhe si ndikuan në trurin e tij?
Përse u studiua truri i Leninit?
Gjithsecili prej nesh mund të ketë mendime të ndryshme për Vladimir Leninin, por është e vështirë të vihen në dyshim aftësitë e jashtëzakonshme intelektuale të tijat. Ai u diplomua në gjimnazin klasik “Simbirsk” me medalje të artë. Lenini shkruante lehtësisht në anglisht, frëngjisht dhe gjermanisht, njëherazi fliste greqisht dhe italisht. Shtetari sovjetik Alexander Schlichter (1868-1940), i cili punoi me Leninin, kujton se ai mund të shkruante një artikull që zinte një kolonë të tërë gazete në vetëm një orë. Shoku i klasës së Leninit, Alexander Naumov (1868-1950) e quante “enciklopedi në shëtitëse”, madje shkruan se Lenini kishte “aftësi fenomenale: një kujtesë të jashtëzakonshme, kuriozitet të pangopur shkencor dhe prodhimtari të pazakontë”.
Së fundmi, qëllimi kryesor i jetës së Vladimir Leninit – shkatërrimi i monarkisë Romanov dhe krijimi i BRSS-së, në fakt u përmbush prej tij përmes viteve të gjata të veprimtarisë tinzare, punës së palodhur, propagandës, spekulimeve financiare dhe intrigave. Kjo i dha Leninit statusin e një ikone edhe në të gjallët e tij. Bolshevikët dhe rusët që e mbështesnin, besonin se Lenini ishte një lloj supernjeriu. Me sa duket, mjekët donin të studionin trurin e Leninit, për të përcaktuar po ashtu arsyet e mundshme për aftësitë e tij të jashtëzakonshme./Konica.al
Çfarë ndodhi me trurin e Leninit?
Jo shumë larg stacionit hekurudhor Kursky në Moskë, në Obukha Lane, gjendet ndërtesa e ish-Spitalit Evangjelist Luterian, e ndërtuar në 1903-1914 nga arkitekti Otto von Dessien. Në këtë ndërtesë, ndodhet Instituti i Kërkimeve të Trurit të Akademisë së Shkencave Mjekësore të BRSS-së (tani, Departamenti i Kërkimit të Trurit të Qendrës Shkencore të Neurologjisë të Akademisë Ruse të Shkencave Mjekësore). Atje u ruajt truri i Leninit, veçmas nga trupi, i cili vijon të qëndrojë në Mauzole në Sheshin e Kuq në qendër të Moskës.
Menjëherë pas vdekjes, ia futën trurin në një tretësirë formaline dhe, në vitin 1925, u krijua një laborator i veçantë për ta studiuar. Oskar Vogt (1870-1959), mjek dhe neurolog gjerman, u ftua në Moskë për të krijuar dhe mirëmbajtur këtë laborator. Truri i Leninit u copëtua nën mbikëqyrjen e Vogt dhe preparatet filluan ta studionin. Sipas raportit përfundimtar, kishte 30,953 pjesë, secila pllakëz me trashësi 20 mikrometra (0,02 mm).
Gjithsesi, në vitin 1928, pasi siguroi vetëm një nga pllakëzat e trurit të Leninit, Vogt u largua nga Moska dhe nuk u kthye më. Ai e përdori shembullin e trurit në demontrime gjatë leksioneve të tij evropiane. Sipas tij, truri i Leninit dallohej nga “qelizat piramidale shumë të mëdha dhe të shumta në shtresën e tretë të korteksit”, shkruan Konica.al. Sidoqoftë, më vonë u bë e qartë se citoarkitektura e trurit nuk kishte asnjë lidhje me aftësitë intelektuale të zotëruesit të tij. Prej vitit 1932, çështja e cilësive fizike të trurit të Leninit është lënë në heshtje.
Në vitin 1969, Boris Petrovsky (1908-2004), Ministri Sovjetik i Shëndetësisë, shkroi në një shënim për Komitetin Qendror të Partisë Komuniste: “Ministria e Shëndetësisë e BRSS beson, se, pavarësisht faktit se rezultatet e studimit citoarkitektonika (arkitektura e qelizave) e trurit të Vladimir Leninit janë me interes të madh shkencor, ato nuk duhet të botohen”.
Nga se vdiq Lenini?
Shenjat e para të disa sëmundjeve neurologjike e kishin treguar veten në 1922, dy vjet para vdekjes së Leninit. Marramendje, bllokim truri dhe pagjumësi, më pas – dobësi në duar dhe këmbë, më pas – nuk arrinte të shprehej. Mjekët nuk ishin unanimë në lidhje me arsyet e gjithë kësaj, ata dyshuan ose në arterosklerozë (por Lenini ishte shumë i ri për këtë, vetëm 51 vjeç në atë kohë), ose lezione sifilitike. Mirëpo, gjithë mjekët vunë në dukje ruajtjen e jashtëzakonshme të intelektit të Leninit. Ndonjëherë, sëmundja largohej dhe Lenini i kthehej punës në Komitetin Qendror, por në mars 1923, ai e humbi përsëri aftësinë e të folurit. Megjithëse, pas një kohe, ajo rifilloi, Lenini nuk u kthye më në punë.
Në autopsi ishin të pranishëm 11 mjekë, por autopsia u rishkruar të paktën tri herë. Diagnoza përfundimtare ishte “arteroskleroza e zakonshme e arterieve me një lezion të theksuar të arterieve të trurit”. Sidoqoftë, nuk kemi asnjë informacion tjetër. Mjekët heshtën për detajet deri në vdekjen e tyre. Ndërsa ditari i sëmundjes së Leninit, i krijuar në dy vitet e fundit të jetës së tij nga tre mjekët që u kujdesën për të, u klasifikua për 75-vjet pas vdekjes së Leninit. Në vitin 1999, kur mbaroi afati, Olga Ulyanova, mbesa e Leninit, ishte akoma gjallë. Ajo kërkoi që dokumentet të klasifikoheshin edhe për 25 vjet të tjera – deri në 2024, 100-vjetorin e vdekjes së Leninit.
Gerontologu Valeriy Novoselov duket se është i vetmi mjek që ka punuar ndonjëherë me këto ditarë, por atij iu ndalua që t’i kopjonte. Sipas Novoselov, Lenini vdiq nga sifilizi i trurit (në vitet 1920, sifilizi ishte shumë i zakonshëm në Rusi dhe mund të merrej jo përmes kontakteve seksuale, por përmes transmetimit nga objektet e prekura ose të përdorura nga ata që kishin qenë të sëmurë).
Sidoqoftë, Max Nonne (1861-1959), një specialist ndërkombëtar në sifilizin e trurit në atë kohë, i cili mbikëqyri Leninin gjatë sëmundjes së tij të fundit, shkroi: “Nuk kishte absolutisht asnjë provë të sifilizit”. Kohët e fundit, Harry Vinters, Lev Lurie dhe Philip A. Mackowiak nga Universiteti i Kalifornisë propozuan që Lenini vdiq nga kalcifikimi arterial, i shkaktuar nga mutacionet në gjenin 5’-Nucleotidase Ecto (NT5E) (një çrregullim jashtëzakonisht i rrallë, deri në vitin 2020 më pak se 20 individë janë raportuar të kenë këtë gjendje). Sidoqoftë, deri në vitin 2024, nuk është i mundur asnjë hetim i mëtejshëm i shkaqeve të vdekjes së Leninit./Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Pas 30 vitesh takova Çabejn, ai s’ka bërë krime si Ernest Koliqi”
‘Jeta pushon së qeni qëllim dhe shndërrohet në mjet’
“Në mesditë byroja politike u mblodh”
