Zgjedhja e Joe Biden si president i Shteteve të Bashkuara shkaktoi entuziazëm në Evropë për një agim të ri në marrëdhëniet transatlantike.
Sa keq që Kina e pengon këtë.
Pas trazirave të Capitol Hill, ndërsa shefi i industrisë së BE Thierry Breton bëri thirrje për një aleancë transatlantike për të rregulluar fushën dixhitale, zyrtarët amerikanë dhe diplomatët evropianë paralajmëruan se nënshkrimi i BE i një marrëveshje investimi me Pekinin ka turbulluar perspektivat për një rivendosje të thellë të lidhjet transatlantike.
Ndërsa Biden përgatitet të marrë detyrën, evropianët kanë shpresuar se ai mund të japë zgjidhje për një mosmarrëveshje të vazhdueshme mbi taksën dixhitale, të adresojë shqetësimet e tyre rreth privatësisë dhe mbikëqyrjes dhe të dalë me mënyra të zakonshme për të rregulluar mediat sociale.
Por ndërsa evropianët i shohin çështje të tilla si të ndryshme nga marrëveshja e tyre me Kinën, zyrtarët amerikanë argumentojnë se ato nuk mund të ndahen.
Ekipi i Biden ka insistuar se do të punojë me aleatët për të zhvilluar standarde të përbashkëta për teknologjinë dhe të drejtat e njeriut – por vetëm për aq sa ato përshtaten në një strategji më të gjerë për të luftuar ato që ata i shohin si praktika të padrejta të tregut të Kinës dhe abuzimet e të drejtave të njeriut.
Nënshkrimi i Evropës i një marrëveshje investimi në Kinë pak para vitit të ri, disa zyrtarë kanë frikë se do të kufizojë aftësinë e Brukseli.
Ndarja vjen deri në atë që secila palë dëshiron dhe pret nga çdo partneritet transatlantik.
Për vite, BE ka insistuar që Uashingtoni duhet të ndërmarrë hapa thelbësorë për të mbrojtur të dhënat e Evropianëve, të përcaktojë standardet për inteligjencën artificiale, të punojë për taksimin më të drejtë të gjigantëve dixhitalë, etj.
Në shumë prej këtyre çështjeve, ka shpresë për përmirësim.
Biden ka thënë se ai do të rikthehet në marrëveshjen e Parisit dhe ka lënëgjithashtu lë të kuptohet se administrata e tij mund të ri-angazhohet me negociatat mbi taksimin e korporatave në Organizatën për Bashkëpunim Ekonomik dhe Zhvillim.
E megjithatë vendimi i BE-së për të nxituar përmes marrëveshjes me Pekinin ka ngritur dyshime në Uashington nëse Shtëpia e Bardhë do të jetë ndonjëherë në gjendje të shohë sy më sy Brukselin – dhe Berlinin – për rolin e Kinës.
Biden e ka bërë të qartë se, Kina do të mbetet një fokus vendimtar i agjendës së tij të politikës së jashtme. Ai synon të frenojë Partinë Komuniste Kineze përmes një qasje shumëpalëshe në të cilën BE, si një aleat kryesor i Shteteve të Bashkuara, me sa duket do të luante një rol kryesor.
Në frontin e teknologjisë, shumë evropianë po kërkojnë që Anthony Gardner, ish-ambasadori i Obamës në BE, të marrë përsipër të drejtojë çdo task forcë transatlantike – në atë që do të ishte një ekip i ëndërruar i diplomatëve amerikanë miqësorë për Evropën.
Tashmë, vendimi i Uashingtonit për të vonuar tarifat për hakmarrje mbi taksën dixhitale të Francës ishte një shenjë e tonit të ri – një aluzion i kohërave më të mira që do të vijnë.
Për ekipin presidencial të ardhshëm, marrëveshja duket problematike në dy mënyra: Së pari, optika sugjeron që marrëveshja ishte përfunduar për të përfituar nga presioni i dobët mbi Huawei nga një administratë e Trump që largohej. Së dyti, nuk përmban asnjë fuqi të besueshme mbi Pekinin për çështje si puna e detyruar dhe asnjë mekanizëm i vërtetë për të zbatuar ato që janë bërë zotimet.
“Përmes kësaj marrëveshje, BE jo vetëm që ka tradhtuar vlerat e saj,” shkroi kryeredaktori i Le Monde Jérome Fenoglio në një editorial këtë javë, “por do ta ketë bërë këtë për të marrë asgjë në këmbim.”
Në Parlament, eurodeputetë si Guy Verhofstadt dhe Raphaël Glucksmann, në qendër dhe në të majtë të spektrit, janë zotuar të bllokojnë ratifikimin e marrëveshjes mbi shqetësimet në lidhje me goditjen e vazhdueshme kundër aktivistëve pro-demokracisë në Hong Kong dhe trajtimin e pakicës Ujgur në Xinjiang.
Biden ka të ngjarë të luftojë për ta lënë Evropën plotësisht pas tij kur bëhet fjalë për Pekinin. Evropa është e ndarë në lidhje me Kinën.
E vetmja gjë që do të ndryshonte dinamikën është lidershipi i ri në Gjermani pas zgjedhjeve të shtatorit.
Por, pavarësisht se kush e pason Merkelin, hyrja në tregjet kineze është vendosur të mbetet një përparësi në Berlin. Pyetja është, me çfarë çmimi.
Përkthyer dhe përshtatur nga Politico/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
‘Lufta’ SHBA-Kinë/ Rinisin bisedimet tregtare
‘Prit dhe shiko’, strategjia e suksesshme e Kinës
‘Zbutet’ Kina, mirëpret kompanit amerikane në vend
