Klara kishte një shtatzëni normale dhe solli në jetë vajzën e saj të dytë, Ava, duke menduar se gjithçka ishte mirë. Rreth gjashtë orë më vonë, Ava dukej e purpurt. Personeli mjekësor rrëmbeu të porsalindurin.
Klara dhe burri i saj, Geri, mësuan se Ava ndoshta kishte një defekt në zemër. Ajo duhej transportuar në spital tjetër. Pasi mbërritën, mjekët futën një stent për të hapur një arterie në zemër, e cila kishte një defekt të njohur si transpozim i arterieve të mëdha. Gjendja rezulton nga që dy arteriet e mëdha të zemrës (aorta dhe arteria pulmonare) janë të lidhura me dhomën e gabuar të zemrës. Kirurgjia mund të korrigjojë problemin. Por zemra e Avas nuk ishte aq e fortë. Ajo u shërua për 10 ditë. Një natë para operacionit të Ava, Klara dhe Geri u larguan nga spitali për të ngrënë dicka kur morën një telefonatë për t’u kthyer. Asnjë shpjegim nuk u dha. Mjekët dhe infermierët mbushën dhomën e Ava-s. Infermierja e caktuar për natën po qante në korridor. Çifti nuk u lejua të hynte në dhomë. Një mjek doli dhe shpjegoi se ata ishin duke u përpjekur për të rifituar zemrën e Avas përsëri. “Ata po ndryshonin vijën intravenoze IV, e cila nuk u bllokua plotësisht për të mbajtur të gjithë ajrin jashtë, kështu që ajri ngadalë mbushi linjën IV. Ajri shkoi në zemër dhe bëri që zemra të ndalonte. Dhe pastaj ndërsa lëvizte lart, shkoi në tru dhe e bëri atë të pësonte një goditje masive, “tha Klara.
Mjekët arritën të rifitonin sërisht ritmin e zemrës dhe më pas e dërguan atë për analiza për të kërkuar dëmtim të trurit. Dëshmi të tjera të traumës tashmë ishin të dukshme. Ava ishte e enjtur dhe fytyra dhe duart e ishin të mbuluara me njolla të kuqe të thella sepse ndërsa embolia e ajrit udhëtonte nëpër trup, ajo shpërtheu enët e gjakut.
“Ata na paralajmëruan se mund të kishte ndonjë dëmtim të madh të trurit ose se ajo mund të kishte vdekur nga truri bazuar në sasinë e ajrit që kishte udhëtuar në tru, e cila ishte e vështirë të dëgjohej,” tha Klara. Fatmirësisht, truri i Ava-s tregoi aktivitet, edhe pse kishte edhe disa njolla të vdekura. Ajo kishte 20 kriza nënklinike,që do të thotë se ishin përjetuar por nuk ishin të dukshme. Stafi mori rrezet X të zorrëve për të parë embolinë, duke kontrolluar që të mos shponte asgjë. Një ditë e gjysmë më vonë, Ava u zgjua dhe menjëherë i filloi lemza në 5 pasdite. – të njëjtën kohë të ditës që e kishte kur ishte në bark. Ishte një shenjë qetësuese, pozitive që gjërat mund të përmirësoheshin. Në moshën 20 ditore, mjekët i kryen me sukses operacionin nëntë orësh në zemër. Ava shpejt ishte gati të shkonte në shtëpi. Deri në fund të vitit, ajo nuk kishte nevojë për më ilaçe për kriza. Ajo kishte efekte të zgjatura nga goditja, veçanërisht defiçite të djathta që e lanë me mbajtëse në këmbë dhe në dorë.
Tani 3 vjece, Ava vrapon dhe luan dhe bashkëvepron me fëmijët e tjerë sa më mirë që të mundet. Dy herë në javë, ajo shkon në parashkollor, ku merr terapi fizike, profesionale dhe të foluri.
“Nëse nuk do ta dinit sfondin dhe historinë e saj, pa e parë nga afër, nuk do të ishit në gjendje të tregonit kurrë se ajo i kaloi të gjitha ato”, tha Klara. “Unë gjithmonë them se ajo është shumë elastike dhe e vendosur”. Geri e quajti atë një luftëtare që e bën familjen të buzëqeshë. “Ajo është një nga fëmijët më të lumtur që keni parë ndonjëherë”, tha ai.
Klara dhe Ava shkojnë gjithashtu në shkolla për të diskutuar se si disa fëmijë lindin me defekte të lindura të zemrës. “Para se ajo të lindte, nuk kisha ide se çfarë ishte, tha Klara.
“Është normaliteti ynë i ri. Ne përpiqemi të qëndrojmë aktivë , të avokojmë dhe ta sjellim vetëdijen për të.”
