Ishte një moment lehtësimi i pamasë në të gjithë botën, sesa një festë e shfrenuar.
Uashingtoni pa një tranzicion të rregullt të pushtetit në Kapitol, vetëm dy javë pas sulmit ndaj tij; largimi i një njeriu që vetëm e ka përçarë Amerikën dhe ardhja e Joe Biden, i cili premton unitetin; ardhja e Kamala Harris, zëvendëspresidentja e parë femër dhe një grua me ngjyrë, pas racizmit dhe mizogjinisë së Donald Trump.
Megjithatë, nuk kishte asnjë turmë brohoritëse për të përshëndetur presidentin e ri dhe 25,000 anëtarë të Gardës Kombëtare qëndruan vigjilentë, falë trashëgimisë së paraardhësit të tij: shifrave të pandemisë dhe dhuna politike e epitomizuar nga kryengritja e këtij muaji.
Ky kërcënim nuk u zhduk kur presidenti i 46-të u betua.
Është pjesë e politikës së Amerikës, siç janë forcat politike që e lindën atë.
Megjithëse Trump u mposht, më shumë se 70 milion amerikanë votuan për të dhe një numër i madh i atyre që tani besojnë se Presidenti Biden vodhi votat e tij.
Një në pesë votues mbështeste sulmet e Kapitolit.
Trump, u largua për në Florida në vend që të përballej me disfatën e tij.
Rreziqet me të cilat përballet republika kanë qenë rrallë më të mëdha se kaq.
Në fjalimin e tij, Biden pranoi betejat e vazhdueshme të kombit të tij dhe rreziqet aktuale.
Por ai gjithashtu premtoi: “Demokracia ka mbizotëruar … engjëjt tanë më të mirë kanë mbizotëruar gjithmonë.”
Presidenti i ri ka premtuar shumë veprime.
Ai duhet të trajtojë pandeminë që ka marrë 400,000 jetë amerikane – një e katërta e atyre në muajin e kaluar – dhe krizën ekonomike, me 10 milion më pak të punësuar se një vit më parë; ai planifikon një paketë stimuluese $ 1.9tn.
Por fshirja e katër viteve të fundit është e pamundur.
Një axhendë ambicioze legjislative duhet të kalojë përmes Senatit. Administrata e Trump copëtoi strukturën shoqërore dhe politike të Shteteve të Bashkuara.
Trump ishte produkt i dështimeve të vendit të tij, por më tej i ekspozoi dhe përkeqësoi ato.
Evropa dhe aleatët e tjerë po marrin frymë, por qëndrimi i Amerikës nuk mund të rikthehet me të vërtetë derisa të zgjidhen krizat e saj të brendshme.
Në rastin më të mirë, Biden do të fillojë të merret me to. Ai u kujtoi dëgjuesve të tij se politika “nuk duhet të jetë një zjarr i ndezur që shkatërron gjithçka në rrugën e saj”, në një thirrje për ndershmëri dhe mirësjellje që duhet të dëgjohet jo vetëm në SHBA, por përtej Atlantikut.
Megjithatë të tjerët ende po derdhin karburant.
Ndryshimi i presidentit, aq i vështirë sa ka qenë, ishte një detyrë e lehtë.
Por ky është, të paktën, largimi i një njeriu të rrezikshëm dhe ardhja e një presidenti që beson në betimin e tij për detyrë.
Ky inaugurim sjell shpresë, në një kohë kur SHBA kanë shumë nevojë për të.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
ANALIZA: Debati i parë Trump-Biden
Cilat janë sfidat që e presin presidentin e ri amerikan?
A ka motiv të fshehur pas vendimit për të mos uruar Bidenin?
