Flitet shumë për synimet e Biden ndaj Kinës, por në katër vitet e tij jashtë funksionit Biden në fakt e ka bërë Rusinë fokusin e tij kryesor në luftimin e autoritarizmit.
Tani, vetëm pak ditë nga ardhja në detyrë, arrestimi i disidentit rus Alexei Navalny i ka paraqitur papritur një rast prove, i cili gjithashtu mund të çojë në fërkime me dy prej aleatëve të tij më të ngushtë: Gjermaninë dhe Mbretërinë e Bashkuar.
Gjermania nën Angela Merkel gjithmonë i ka rezistuar një konfrontimi të plotë me Rusinë dhe ka luftuar shumë për të mbajtur në vazhdim tubacionin e gazit Nord Stream 2 nga Rusia në Gjermani, duke thënë se kjo është një çështje tregtare dhe jo politike.
Por Merkel është takuar me Navalny, i cili u shërua për shëndetin në kryeqytetin gjerman pas helmimit të tij dhe është përshkruar si “pacienti i Berlinit” nga Vladimir Putin, dhe qeveria e saj tani mund të ndiejë një detyrim personal, për ta ndihmuar atë.
Rrethi i Putinit tashmë është sanksionuar rëndë nga BE si rezultat nëse shtypja e tyre në Bjellorusi si dhe helmimi i Navalny, kështu që opsionet e saj për të treguar mosmiratim përmes sanksioneve të mëtejshme individuale janë të kufizuara.
Dhe projekti Nord Stream 2 nuk do të jetë larg mendimeve të Merkel.
Që nga viti 2019, kërcënimi i sanksioneve amerikane e ka lënë tubacionin e gazit Nord Stream 2 rreth 94% të përfunduar. Nëse përfundon, tubacioni 764 milje (1,230 km) do të përfundojë në Lubmin, një fshat bregdetar në Mecklenburg-Pomerania Perëndimore dhe më shumë se dyfishi i importeve të Gjermanisë të gazit natyror rus.
Të premten, autoriteti detar federal i Gjermanisë miratoi zgjatjen e afatit operacional të projektit për shkak të “vonesave të paparashikuara jashtë ujërave gjermane”.
Nicholas Burns ish ndihmës sekretari i shtetit i SHBA i sugjeroi gazetës gjermane të biznesit Handelsblatt këtë javë se nëse Gjermania pezullon ndërtimin e tubacionit, SHBA mund të heqë sanksionet.
Perëndimi është penguar në katër vitet e fundit nga paqartësia fatale e politikës së SHBA ndaj Rusisë.
Departamenti i Shtetit kishte qenë i gatshëm të përballej me Rusinë, por Donald Trump nuk bëri asgjë.
Biden ka emëruar një ekip me përvojë me një njohuri të thellë të Rusisë duke përfshirë: William Burns, drejtor i CIA-s; Victoria Nuland, zëvendës sekretare e shtetit për çështjet politike; Andrea Kendall-Taylor, drejtor i lartë për Rusinë dhe Azinë Qendrore në NSC të ardhshëm; Kathleen Hicks, nënkryetarja e parë femër e Pentagonit; dhe Shanthi Kalathil, koordinator për të drejtat e njeriut dhe demokraci.
Kolektivisht ata do të përpiqen t’i japin Gjermanisë sinjale më të qarta mbi politikën e SHBA për Rusinë, dhe si mënyrën e luftimit të prapambetjes demokratike në Evropë dhe ndërhyrjen ruse.
Sulmi i madh kibernetik ndaj institucioneve të Uashingtonit, i atribuar inteligjencës së jashtme të Rusisë, qëndron shumë në mendjet e Kongresit.
Biden ka premtuar se ai do ta bëjë promovimin e demokracisë parimin e tij udhëheqës të politikës së jashtme, duke përfshirë një samit për të sulmuar armët e autoritarëve.
Shumë kanë vënë në dyshim mençurinë e SHBA-së që paraqitet si bartësi standard i vlerave liberale duke pasur parasysh gjendjen e saj të krizës.
Por sulmi ndaj Kapitolit në Uashington vetëm i ka bërë aleatët e tij më të bindur për këtë agjendë dhe rëndësinë e saj për Amerikën.
Pra, vija e frontit e “fushës së betejës” ku administrata e re e SHBA dhe Rusia do të përballen me njëri-tjetrin ka të ngjarë të shtrihet në hapësirën post-Sovjetike dhe do të përfshijë të paktën Ukrainën, Bjellorusinë dhe Gjeorgjinë.
Megjithë bisedat për ngritjen e Kinës dhe pasojat e “shekullit Aziatik” në Amerikë, është kërcënimi i paraqitur nga armiku i vjetër i luftës së ftohtë që tani për tani të paktën shumica mund të dëmtojë aleancën transatlantike.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
ANALIZA: Marifetet e ndyra të Donald Trump
Biden nuk duhet të bjerë në grackën e Putinit!
