Vladimir Putin portretizohet shpesh si një nga arkitektët e një modeli të autokracisë në shekullin 21, që po fiton forcë globalisht, edhe kur demokracia pengohet në Shtetet e Bashkuara dhe kudo tjetër.
Ngjarjet në rusi të shtunën përgënjeshtruan këtë rrëfim.
Dhjetëra mijëra njerëz në më shumë se 100 qytete përballuan temperaturat e larta dhe policinë e protestave për t’u bashkuar me protestat e ashpra kundër regjimit të Putinit.
Ndërsa diktatori rus nuk ka të ngjarë të rrëzohet së shpejti, trazirat zbuluan bazat e kalbura të sundimit të tij, dhe mundësinë që u ofron kundërshtarëve demokratik.
Dobësia e Putin u zbulua falë zgjuarsisë dhe guximit mahnitës të Alexei Navalny, i cili mbijetoi një sulmi helmimi nga agjentët e Putin në Gusht dhe më pas u kthye në vend pak më shumë se një javë më parë për të marrë neveri të tij frontalisht.
Siç pritej, aktivisti 44-vjeçar u arrestua me shpejtësi.
Por Putin me siguri nuk e parashikoi atë që erdhi më pas: Thirrja e Navalny për demonstrata, shoqëruar me lirimin e tij të një video të jashtëzakonshme, 112 minutëshe që dokumentonte korrupsionin e Putin, përfshirë pallatin që ai ka ndërtuar fshehurazi në brigjet të Detit të Zi.
Deri të hënën, videoja kishte grumbulluar më shumë se 89 milion shikime në YouTube – dhe mijëra rusë që kurrë më parë nuk kishin protestuar kundër Putin kishin dalë në rrugë.
Vëzhguesit rusë theksuan se shumë prej atyre që u paraqitën në Moskë,nuk ishin liberalët e shkolluar të cilët në të kaluarën kanë protestuar ndaj zgjedhjeve të vjedhura të Putin.
Shumë ishin punëtorë të rinj; disa u përplasën me policinë. Qëllimi i tyre nuk ishte të kërkonin zgjedhje të ndershme por të largonin Putinim, vlerësimi i të cilit në sondazhe ka rënë .
Besnikëria e tyre është ndaj Navalny, i cili e ka bërë korrupsionin e elitës kauzën e tij kryesore.
Putin u përpoq ta portretizonte Navalny si të paqëndrueshëm, duke e ndaluar atë nga zgjedhjet dhe duke refuzuar të shqiptonte emrin e tij. Pastaj ai u përpoq ta vriste.
Por të hënën, Putin ishte i detyruar të mohonte publikisht se pallati i Detit të Zi i përket atij ose të afërmve të tij – “Asnjëherë!” këmbënguli ai.
Ndërkohë, televizioni shtetëror papritmas e ktheu vëmendjen te Navalny, duke pretenduar në mënyrë të parashikueshme se ai ishte një mjet i interesave perëndimore.
Në fakt, Navalny nuk është pro-perëndimor, por ai po kërkon të sjellë ndryshime demokratike në Rusi.
Ai u ofron qeverive perëndimore mundësinë të qëndrojnë pas një rezistence autentike, të brendshme dhe gjithnjë e më të fuqishme ndaj autokracisë së Putin.
Për meritë të saj, administrata e Biden dhe Bashkimi Evropian kanë folur qartë: Departamenti i Shtetit kërkoi të dielën për “lirimin e menjëhershëm dhe të pakushtëzuar” të Navalny.
Deklarata duhet të shoqërohet me veprime.
Autoritetet financiare në Shtetet e Bashkuara, Britania dhe kudo tjetër duhet të identifikojnë dhe, nëse është e mundur, të ngrijnë pasuritë ruse të plaçkitura të fshehura në bankat perëndimore dhe pasuritë e paluajtshme.
Në lojë nuk është vetëm lëvizja e Navalny, por nevoja që demokracia të mbizotërojë në atë që është bërë një garë e re fatale me autokracinë.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Washington Post/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Zgjohet” SHBA, flet për helmimin e rivalit të Putinit
BE me Putinin: “Tërhiq por mos e këput”!
Biden nuk duhet të bjerë në grackën e Putinit!
