Disa në qeveri pretendojnë se një epokë e re e madhështisë në tregti dhe ndikim është duke mbërritur. Por provat e katastrofës po grumbullohen. Britania Globale është një parullë tërheqëse. Ekziston një aluzion i madhështisë së rikuperuar megjithëse këtë herë jo perandorake, por globale. Ajo gjithashtu shmang mjeshtërisht akuzën se largimi nga BE është një tekë angleze e shfrenuar.
Britania Globale do të jetë një fuqi e madhe si dikur – duke prerë marrëveshjet tregtare me botën, duke dërguar flotën në lindje të Adenit përsëri për të projektuar fuqinë detare si pjesë e një strumbullari në Azi; dhe duke marrë drejtimin në mbështetjen e demokracisë dhe shtetit të së drejtës. “Nëse mendoni se po, iua themi se Anglia e vjetër nuk ka mbaruar…”
Qeveria është mbyllur në mendësinë e Boris Johnson që sillet si Kapiten Mainuaring dhe kabineti i tij i ‘djemve budallenj’ trumpeton përparimin global të vendit. Dikush u lumturua javën e kaluar për heqjen e tarifave ndëshkuese të SHBA së mbi Uiskin Skocez trumbetuar si fitore për Britaninë e pas-Brexit por kjo është sa e turpshme aq edhe injorante.
Një ditë më vonë, SH.B.A. pezulloi të gjitha tarifat ndëshkuese për të gjitha eksportet e BE për një armëpushim katër-mujor në mosmarrëveshjen e hidhur tregtare Airbus / Boeing gjatë përpjekjeve për të gjetur një zgjidhje. Në çdo rast ne jemi në anën e BE-së: Airbus dhe zinxhiri i tij i furnizimit janë gjashtë ose shtatë herë më të vlefshëm sesa eksportet e uiskit në SH.B.A. Për më tepër, nëse Airbus tërhiqet nga Mbretëria e Bashkuar, ne humbasim një nga aksionet e fundit të kompanisë sonë të madhe në teknologjinë e lartë dhe një kampion potencial në industrinë hapësinore me rritje të shpejtë. Por faktet nuk duhet të pengojnë përrallën e Britanisë Globale.
Këtë muaj, qeveria do të publikojë rishikimin e saj shumë të vonuar të integruar se si politikat e jashtme, e mbrojtjes, ndihmës dhe tregtisë së pamjes së re të Britanisë Globale do të lidhen së bashku. Kapiteni Boris dha një vrojtim në një fjalim në konferencën e sigurisë në Mynih muajin e kaluar, përsëri i turpshëm. Ai argumentoi se udhëtimi i parë i aeroplanit HMS Mbretëresha Elizabeth 20,000 milje ishte emblematike e një fuqie të madhe të pavarur të rikuperuar e gatshme për të dalë në perëndim të kompletuar me 35 F-35 amerikanë të huazuar dhe i shoqëruar nga një shkatërrues amerikan.
Mund të ketë një virtyt, një shenjë të shkathtësisë mbase, që të jetë i pari që të vendosë sanksione, të themi, mbi Bjellorusinë – por për Presidentin Alexander Lukashenko kjo është një thikë e mprehtë. Të rëndësishme janë sanksionet e BE-së, në të cilat Britania ka humbur aftësinë e saj për të ndikuar. Më tej, thirrja për Kancelaren Angela Merkel dhe Presidentit Emmanuel Macron për të braktisur politikën e përbashkët të jashtme të BE-së për të ringjallur mes Britanisë dhe SHBA-së “quad-in” e vjetër të luftës së ftohtë ishte mashtrimi i një të çmenduri, veçanërisht pasi të gjithë udhëheqësit e tjerë kishin folur për modifikimin e përbashkët në marrëdhëniet BE-SH.B.A.
Fjithashtu lexova Ryder Haggard, RM Ballantyne, CS Forester dhe GA Henty si një shkollë – një botë britanikësh trima që rrahin të huajt (kryesisht francezët) dhe vendasit ndërsa pikturonin globin me të kuqe me kolonitë, sundimet dhe protektoratet britanike. Por në të njëjtën kohë buletinet e lajmeve ishin plot me trupa britanike që vdisnin në Aden dhe Borneo pa ndonjë qëllim të qartë, dhe kotësia e deklarimit të njëanshëm të pavarësisë së kolonëve të bardhë në Rodezi.
Harold Macmillan kishte të drejtë të fliste për erën e ndryshimit dhe Harold Uilson të braktiste një prani mbrojtëse në lindje të Adenit. Ishte e qartë se pretendimet e Britanisë si një fuqi e madhe globale duhej të rishikoheshin. Momentalisht është një histori.
Por nuk është histori edhe tani për ata Brexiters për të cilët thelbi i Britanisë është të mbizotërojnë, të tregojnë rrugën, të heqë të huajt.
Ed Balls, ish-ministri i kabinetit të Punës, kohët e fundit i pagoi brigadën e Ushtrisë së Babait nderin për t’i marrë seriozisht në një letër, Finding Global Britain, shkruar me kolegët në Qendrën Kennedy të Harvardit. Britania nuk do të ribënte sistemin tregtar botëror, të gjallëronte perëndimin dhe të çonte përpara vetë kauzën e demokracisë liberale, argumentoi ai. Për të qenë forca e së mirës që mund të ishte dhe duhet të ishte, ajo duhej të ishte më modeste – duke u shfaqur si një ndërmjetës i ndershëm dhe një ndërtues i aleancës dhe mbi të gjitha të qëndrojë mike me BE, fuqia e së cilës duhet të përdoret për të arritur kudo.
Ministri i Tregtisë Liz Truss flet për avantazhet e një marrëveshje tregtare me SHBA (me vlerë 0.16% shtesë të PBB-së mbi 15 vjet nëse mund të tërhiqet) dhe të bëhet një fuqi e Paqësorit duke u bashkuar në partneritetin tregtar Trans-Paqësor, i cili ia vlen edhe më pak. Këto kanë për qëllim të kompensojnë humbjen e vlerësuar deri në 2.92% të PBB-së nga dalja nga bashkimi doganor i BE-së dhe tregu i vetëm. Marrëveshjet e cekëta tregtare në mallra, madje edhe në Paqësorin joshes, nuk e kompensojnë humbjen e marrëveshjes së thellë tregtare që përfshin shërbimet që kemi hequr me BE.
As HMS Elizabeth nuk është një Nemesis i ditëve të mëvonshme, anija me armë britanike që fundosi hedhurinat kineze të luftës për të fituar luftën e parë të opiumit. Kinezët kanë kujtime të gjata dhe do të bëjnë lidhjen negative bazuar në to.
Ata janë gjithashtu gjykatës të zgjuar të pushtetit. Ata e dinë që projeksioni i forcës ushtarake me aeroplanë të huazuar dhe pa ndonjë rezervë ekonomike është një farsë e shtrenjtë. Jo më pak për të qeshur po mburret me fuqinë e butë në prag të ndërprerjeve të ardhshme të programeve të ndihmës në Mbretërinë e Bashkuar për disa nga vendet më të varfra në botë – të ekspozuara javën e kaluar në një rrjedhje të Demokracisë së Hapur. Sikur të varfërit dhe të vdekurit në Jemen ose Somali të jetonin në margjinalët e Torit, ata do të kishin pritur shumë më mirë.
Brexit është një akt i marrëzisë vetë-shkatërruese. Shkalla jonë e rritjes afatgjatë, deklaron Zyra për Përgjegjësinë e Buxhetit, tani është zhytur në 1.7%. Ne raportojmë sot që futja e kontrolleve doganore në mallrat e BE në prill dhe korrik do të shtyhet për shkak të frikës nga mungesat e ushqimit. Flukset tregtare midis MB dhe BE janë në krizë. Vendi ka kapacitetin dhe vlerat për të qenë një forcë për të mirë, por kjo Britani Globale është një mashtrim. Gardiani i shtëpisë që Ushtria e Babait bëri kaq mrekulli ishin të paktën njerëz të nderuar. E njëjta gjë nuk mund të thuhet për ushtrinë në Nr. 10.
Opinion nga: Will Hutton
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ F.H, konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Brexit/ Një kërcënim për stabilitetin politik
Britanisë i duhet një politikë të jashtme pas Brexit
