Një njeri komandon një shtet policor. Tjetri është i mbyllur dhe afër vdekjes.
Sidoqoftë, Vladimir Putin ka frikë nga i burgosuri i tij. Alexei Navalny mund të jetë i dobët fizikisht: pas shumicës së një muaji në grevë urie, ai u zhvendos në një spital burgu në 19 Prill, ndoshta për t’u ushqyer me forcë. Megjithatë ai është ende lideri më efektiv i opozitës së Rusisë.
Videot e tij gazmore, faktike, rezonojnë te votuesit. Një, një turne udhërrëfyes në një pallat që Putin mohon të ketë në pronësi, është parë më shumë se 116 milion herë.
Navalny sfidon partinë e Putin në zgjedhje.
Kjo është arsyeja pse ai u helmua vitin e kaluar, dhe më pas u burgos me akuza false. Kjo është arsyeja pse organizata e tij është quajtur “ekstremiste” dhe po mbyllet pa mëshirë. Mund të shpjegojë gjithashtu pse Putini, i etur për të ndryshuar temë, po kërcënon edhe një herë fqinjët.
Në javët e fundit ai ka vendosur më shumë se 100,000 trupa në kufirin me Ukrainën. Ndërkohë, marina e tij ka kërcënuar të bllokojë ngushticën Kerç. Në 22 Prill, megjithatë, ministri i tij i mbrojtjes njoftoi se forcat ruse do të tërhiqeshin përsëri nga kufiri ukrainas, pasi kishin përfunduar “stërvitjet” e tyre.
Por është e pasigurt se sa trupa do të tërhiqeshin në të vërtetë. Në rrethana të ngjashme në të kaluarën, Rusia shpesh ka lënë pas forca të konsiderueshme.
As nuk ishte e qartë se çfarë po përpiqej të tregonte Putini me këtë shfaqje kolosale të forcës.
Qëllimi i tij mund të jetë të frikësojë udhëheqësit e Ukrainës për të bërë lëshime, të tilla si autonomia zyrtare për Donbas.
Ose ai mund të jetë duke u përgatitur për agresionin në të ardhmen.
Fjalimi i tij i kombit në 21 Prill ofroi vetëm të dhëna më të paqarta.
Putin përsëriti një teori konspiracioni në lidhje me Perëndimin duke u përpjekur të vriste Aleksandër Lukashenko, despotin e Bjellorusisë në vendin fqinj. Ai u zotua se ata që kërcënojnë sigurinë e Rusisë “do të pendohen për veprimet e tyre më shumë se për çdo gjë për të cilën janë penduar për një kohë të gjatë”.
Putin është më i dobët se sa duket, por kjo e bën atë të rrezikshëm.
Aventurat e tij të mëparshme ukrainase erdhën kur ekonomia ruse ishte në telashe dhe sondazhet e tij kishin nevojë për një nxitje. Sot, mezi një e katërta e rusëve mbështesin partinë e tij.
Protestat kundër arrestimit të Navalny në janar ishin më të mëdha në një dekadë.
Dhe ngjarjet në Bjellorusi shqetësojnë Putin: Lukashenko është dobësuar aq shumë nga protestat, saqë tani varet nga mbështetja e Rusisë për të qëndruar në pushtet.
Nëse diçka e ngjashme do të ndodhte me Putin, ai nuk ka kujt t’i drejtohet.
Duke u përballur me protesta në shtëpi, ai mund të sulmojë jashtë vendit, në Ukrainë, Bjellorusi ose diku tjetër.
E gjithë kjo përbën një sfidë për Presidentin Joe Biden dhe aleatët e tij.
Kur të vendosë se si ta pengojë Putinin, Perëndimi duhet të jetë realist.
Askush nuk dëshiron luftë me një fuqi bërthamore dhe sanksionet shpesh janë joefektive.
Rrallë funksinojnë nëse janë të njëanshëm, ose qëllimi i tyre është shumë ambicioz.
Qëllimi i sanksioneve duhet të jetë modest: jo ndryshimi i regjimit, por rritja e kostos së Putinit për agresionin jashtë vendit dhe shtypjen brenda vendit.
Biden po përpiqet gjithashtu të bëjë aleatë për të paraqitur një front të bashkuar, siç nuk kanë arritur deri tani. Gjermania duhet të ndalojë Nord Stream 2,. Britania duhet të godasë më shumë pastrimin e parave.
Individëve të implikuar në abuzime duhet t’u ngrihen pasuritë dhe t’u ndalohet hyrja në Perëndim.
NATO duhet të vendosë një ekuilibër: të sigurojë fqinjët e Rusisë pa ushqyer paranojën e Kremlinit.
Disa rusë imagjinojnë se NATO mund të pushtojë për të ndihmuar Ukrainën të rimarrë terrenin e saj të humbur.
Biden duhet ta bëjë të qartë se nuk do të ndodhë. Por nato duhet të forcojë praninë e saj në Detin e Zi dhe anëtarët e saj duhet të vazhdojnë të furnizojnë Ukrainën me armë mbrojtëse.
Rusia është shumë më pak e rëndësishme se Kina, qoftë për ekonominë botërore ose për bisedimet për klimën. Por gjithsesi ka shumë rëndësi.
Udhëheqësit e Kinës sigurisht po shikojnë.
Ndryshe nga paraardhësi i tij, Biden e sheh qartë Putinin.
Ai e ka quajtur atë një vrasës. Por ai gjithashtu i mban të hapura komunikimet. Ai ka sugjeruar një samit. Hapësira diplomatike diplomatike që i paraprin asaj do të jetë thelbësore. Për fat të mirë, Biden ka punësuar shumë ekspertë të Rusisë dhe në të vërtetë i dëgjon ata.
Në fund të fundit nuk do të jenë të huajt që vendosin për të ardhmen e Rusisë.
Detyra e gjatë dhe e vështirë e krijimit të një alternative ndaj keq sjelljes së zPutin mund të kryhet vetëm nga vetë rusët.
Ndërkohë, demokracitë duhet t’u japin demokratëve rusë mbështetjen e tyre morale, ashtu si bënë në epokën Sovjetike.
Biden duhet të bëjë presion të fortë që Navalny të lirohet, menjëherë dhe i padëmtuar. Bota ka nevojë për disidentë si ai që t’i kërkojnë llogari Kremlinit.
Pa kontrolle të tilla, Rusia do të mbetet një kleptokraci bandit, dhe fqinjët e saj nuk do të jenë kurrë të sigurt. ■
Përkthyer dhe përshtatur nga The Economist/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
‘Pasardhësi i Merkelit’, mik i Rusisë dhe Kinës?
