Angela Merkel u gjend dikur në një vend dëshironte në një udhëheqje vendimtare për një kohë, dhe megjithëse populli gjerman tani është ngopur me jetëgjatësinë e saj
Por megjithëse është vonuar shumë, largimi i zonjës Merkel më vonë këtë vit do ta shqetësojë mirë dhe vërtet karrocën e mollëve.
Zgjedhjet kombëtare të shtatorit janë afër dhe koalicioni i madh CDU dhe SPD mund të mos jetë më blloku më i madh politik në Gjermani.
Kjo i lë gjermanët të përballen me një krizë identiteti.
Dhe ashtu siç fillojmë të merremi me këtë krizë ekzistenciale, do të duhet të pranojmë gjithashtu që reputacioni i vendit tonë si një menaxher i aftë krizash po shpërbëhet me shpejtësi.
Edhe para se të merrte përsipër pandemia, vonesa fatale në ndërtimin e një aeroporti të ri kombëtar në Berlin (u deshën 11 vjet për të përfunduar) i dha shkas pyetjeve të vështira në lidhje me aftësitë teknike të lavdëruara të Gjermanisë.
Tani, përgjigjja jonë mjerisht e papërshtatshme ndaj pandemisë Covid po përkeqësohet nga humbja e perceptimit të përsosmërisë gjermane në çështjet organizative.
Nëse vazhdojmë me paaftësinë tonë të turpshme për të kapërcyer krizën Covid, do të humbasim më shumë sesa reputacioni kombëtar: kjo do të ndikojë në besimin e njerëzve për vendin e tyre dhe kështu minon vetë stabilitetin që thuhet se Merkel ka krijuar në vitet e saj në detyrë.
Duke folur për besimin, javën e kaluar Merkel tërhoqi mbështetjen e saj për vaksinën Oxford-AstraZeneca për njerëzit nën moshën 60 vjeç.
Sigurisht që çdo produkt i ri farmaceutik duhet të shqyrtohet mirë. Por është e pamundur të justifikohet mënyra në të cilën Gjermania (së bashku me Francën dhe të tjerët) vazhdojnë të bëjnë kërdi me programin evropian të vaksinave duke hedhur dyshime mbi sigurinë e kësaj vaksine të lirë dhe të besueshme përballë garancive të përsëritura ndërkombëtare se përfitimet e saj tejkalojnë rreziqet e saj.
Por çfarë duhet bërë për të rivendosur besimin në gjallërinë gjermane dhe për ta kthyer vendin në rrugën e duhur?
Një ide do të ishte kufizimi i kancelarit në vetëm – të themi – dy mandate.
Sigurisht, një ndryshim i tillë nuk do të ristartonte automatikisht politikën kombëtare, pasi 16 qeveritë e vendeve që janë të pavarura nga Berlini do të ishin të paprekura.
Pra, a duhet të tronditet edhe sistemi federal?
Në përgjithësi, ne kemi jetuar me të me sukses që kur na u imponua ky sistem pas luftës.
Kjo u jep qendrave rajonale fuqinë për të administruar punët e tyre në një mënyrë që devolucioni në Angli nuk e ka arritur kurrë.
Por në një kohë krize kur nevojitet një përgjigje kombëtare, qendrat rajonale të vendimmarrjes mund të dëmtojnë kohezionin kombëtar.
Pas shtatorit, Merkel, më në fund, do të jetë histori. Dhe kryetari i ri do të qeverisë një vend gjithnjë e më të përçarë dhe të hutuar. Me trishtim, ku vend është Gjermania.
Përkthyer dhe përshtatur nga Telegraph UK/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
‘Pasardhësi i Merkelit’, mik i Rusisë dhe Kinës?
“Paraja i ka ndarë gjithmonë vendet e BE”
Angela Merkel – Sukseset dhe dështimet
