Shtetet e Bashkuara i kanë siguruar Izraelit mjetet ushtarake dhe mbulesën diplomatike që i duhen për të mposhtur Hamasin në Gaza, ndërsa shkatërron jetesën e më shumë se dy milion palestinezëve, në ato që cilësohen si krime lufte.
Administrata e Biden ka mbuluar Izraelin në Kombet e Bashkuara dhe ka gënjyer për të. Mohimi i tij për të penguar një deklaratë të thjeshtë nga Këshilli i Sigurimit i KB (KBB) që bën thirrje për një armëpushim, e bën atë të duket i pasinqertë dhe i dobët.
Uashingtoni ka qëndruar i vetëm midis anëtarëve të këshillit në kundërshtimin e tij për konsensusin mbi një armëpushim, jo një herë, jo dy, por tre herë në ditët e fundit.
Zëdhënësi i Shtëpisë së Bardhë këmbënguli se SHBA po ndjek një qasje “efektive” të “diplomacisë së qetë, intensive”, por siç rezulton, Presidenti Joe Biden ka qenë thjesht duke blerë kohën e Izraelit për të vazhduar me “mbarimin e punës”
Sipas një raporti të Neu York Times, presidenti amerikan i tha kryeministrit izraelit Benjamin Netanyahu se ai mund të mos ishte në gjendje të pengonte presionin në rritje ndërkombëtar dhe të brendshëm për shumë më gjatë, me vdekjen në rritje dhe shkatërrimin e shkaktuar nga ditët e sulmit ndaj Gazës.
Kur Biden më në fund i kërkoi Netanyahut që të fillonte luftën, kryeministri arrogant i Izraelit e kundërshtoi atë, duke këmbëngulur në vend që të merrte kohën e tij për të realizuar objektivat e tij në luftë, çka mund të ndodhë.
Izraeli ka konkluduar nga tre ofensivat e mëparshme të Gazës se nuk mund të pranojë më një “lidhje strategjike” me Hamasin; se fitorja e saj ushtarake duhet të jetë e shpejtë, reale dhe kumbuese; që palestinezët duhet të mësojnë se nuk mund të arrijnë me forcë atë që nuk arritën të arrijnë përmes diplomacisë; dhe se Izraeli do të bëjë atë që duhet për të fituar, pavarësisht se për sa kohë ose sa rënkon bota.
Mbi këtë bazë, Izraeli po bën një shembull të Gazës, duke shkatërruar në mënyrë sadiste infrastrukturën e tij administrative, komunale dhe ekonomike, duke përfshirë energjinë elektrike, ujin dhe sistemet e kanalizimeve, duke e kthyer atë me vite, nëse jo dekada pas.
Netanyahu po bën që Gaza të vuajë në një dredhi cinike për të kënaqur bazën e tij hakmarrëse ultranacionaliste dhe të vazhdojë të mbajë kontrollin e tij të pushtetit.
Nëse ai e humb kryeministrinë e tij, ai ka të ngjarë të përfundojë në burg, si paraardhësi i tij Ehud Olmert, për ndonjë nga tre akuzat serioze me të cilat përballet tani në gjykatë, mashtrim, prishje të besimit dhe marrje ryshfeti.
Netanyahu ishte në gjendje të tmerrshme vetëm disa ditë para se aleatët e tij fashistë të fillonin të dilnin të tronditur në Jeruzalemin Lindor të okupuar, duke terrorizuar banorët e tij. Ai kishte dështuar përsëri për të formuar një qeveri koalicioni dhe më në fund u detyrua të dalë në gjyq pas shtyrjeve të përsëritura.
Por, ja, posa përshkallëzimi i konfliktit filloi, kundërshtarët e tij nuk arritën të formojnë një qeveri, dhe ndërsa përshkallëzimi u përkeqësua, shanset e tij për të qëndruar në detyrë u përmirësuan në mënyrë dramatike, me partitë më të vogla të krahut të djathtë si Yamina që mblidheshin pas tij.
Duhet menduar nëse ndonjë prej këtyre është në interesin kombëtar të SHBA-ve.
Përgjigja e shkurtër është jo, asgjë nga ato.
Në të vërtetë, kriza e rëndë humanitare që pasoi dhe urrejtja e thelluar për Izraelin dhe krijuesit e tij në rajon dhe më gjerë po dëmton besueshmërinë dhe interesin kombëtar të SHBA.
Edhe lufta e shumëkërkuar ndaj lëvizjes islamike, Hamas, nuk është në interesin më të mirë të SHBA, jo kur destabilizon rajonin dhe as kur alternativa është një zgjidhje e negociuar që mund të arrijë paqen dhe sigurinë, paqen për Izraelin dhe sigurinë për palestinezët bazuar në liri dhe drejtësi.
Ndryshe nga grupet e tjera pan-islamike që kërcënuan SHBA dhe sigurinë perëndimore, Hamas është një lëvizje nacionalçlirimtare fetare, dhe si lëvizje të panumërta çlirimtare, ajo përdor forcën për të arritur objektivat e saj.
Pëlqehet apo urrehet, Hamas vazhdimisht ka kufizuar fushën e veprimtarive dhe objektivave të tij në çlirimin e Palestinës nga kolonializmi izraelit dhe ka kohë që ia ka besuar negociatat Organizatës për Çlirimin e Palestinës.
Nga ana e saj, Uashingtoni ka negociuar një marrëveshje me Talibanët Islamistë, të cilin gjithashtu e kanë akuzuar prej kohësh për terrorizëm dhe që provoi shumë më radikal dhe më pak kompromentues se Hamas, në mënyrë që të sjellë paqe në Afganistan.
Të gjitha shtrojnë pyetjen: Pse administrata e Biden po përkrah ofertat e ndyra të Netanyahut, në vend që të ndihmojë për të arritur një marrëveshje të ngjashme në Palestinë?
Përgjigja e Netanyahut është e thjeshtë: “Amerika është një gjë që mund ta lëvizësh shumë lehtë, ta lëvizësh në drejtimin e duhur”. Kjo është ajo që ai tha në 2001, ndërsa siguroi kolonët izraelitë se Izraeli mund të shkatërrojë Autoritetin Palestinez dhe të vazhdojë me ndërtimin e paligjshëm të vendbanimeve, pavarësisht nga pozicioni i SHBA.
Sipas këndvështrimit të tij, Amerika është vend i verbër, dhe në rastin e rrallë kur qeveria e saj luan me forcë, Izraeli mund të vendosë lobin e tij me ndikim për ta goditur atë dhe ta nënshtrojë sërsish.
Me shumicën e hollë të demokratëve në Senat, Biden nuk mund të përballojë të tjetërsojë një demokrat të vetëm pro-Izraelit nëse do të kalojë axhendën e tij ambicioze legjislative, jo kur Republikanët po ndjekin verbërisht Netanyahun.
Izraeli mund të llogarisë gjithashtu mbështetjen dërrmuese që gëzon në Kongres dhe në SH.B.A. në përgjithësi, e cila është aq thelbësore sa Netanyahu e quajti atë me vend, “absurde”. Në mënyrë paradoksale, dy senatorët që drejtojnë përpjekjet për një armëpushim të menjëhershëm, Bernie Sanders dhe Jon Ossoff, janë hebrenj.
Më shqetësuese, pikëpamjet e Netanyahut pasqyrojnë një “përçmim” të përgjithshëm midis izraelitëve për amerikanët, të cilët ata mendojnë se janë “njerëz natyrshëm të manipulueshëm”, sipas një raporti në botimin hebre amerikan, The Foruard.
Gjatë viteve, SH.B.A. i kanë ofruar Izraelit vetëm 150 miliard dollarë ndihmë të drejtpërdrejtë dhe në këmbim të tyre ata shpërblehen me fyerje, sepse izraelitët në thelb mendojnë se amerikanët, të cilët i lanë me para dhe armë, janë thjesht lehtësisht të manipulueshëm edhe njerëz të lehtë.
Nuk është rastësi që, pasi angazhoi pesë administrata amerikane për një çerek shekulli, Netanyahu sillet me kaq arrogancë ndaj udhëheqësve të SH.B.A. Jo vetëm që ai ka shpëtuar nga pothuajse çdo gjë, madje edhe gjëra që janë në kundërshtim me interesat e SHBA, por ai gjithashtu është shpërblyer për to.
Netanyahu e quajti Presidentin e SHBA Bill Clinton “pro Palestinez”, edhe pse Presidenti i Sh.B.A ndihmoi në përmirësimin e pozitës rajonale dhe ndërkombëtare të Izraelit në vitet 1990, kur investimet e huaja u rritën në qiell, ekonomia lulëzoi dhe tregtia u rrit ndërsa zgjidhja e paligjshme u zgjerua.
Sjellja e Netanyahut ilustrohet më së miri nga poshtërimi i tij ndaj Presidentit të SHBA Barack Obama, duke i dhënë leksione për Lindjen e Mesme, duke e denoncuar atë mbi marrëveshjen e Iranit dhe kundërshtimin e tij ndaj vendbanimeve dhe duke e anashkaluar atë në fjalimin e tij drejtpërdrejt në Kongres.
Dhe disfatizmi i Obamës ilustrohet më së miri nga nxitimi i tij absurd në muajt e fundit të presidencës së tij për të shpërblyer Netanyahun me një paketë ndihme ushtarake prej 38 miliardë dollarësh.
Një ndihmë e tillë ushtarake mund të ketë qenë e justifikueshme gjatë Luftës së Ftohtë, por sot Izraeli i pasur nuk është më një aset strategjik; është një përgjegjësi strategjike për SH.B.A. Izraeli mund t’i ketë shërbyer strategjisë së SHBA në të kaluarën, por kjo strategji u tregua e keqe për SH.B.A. dhe Lindjen e Mesme.
Çuditërisht, udhëheqës të tjerë izraelitë gjithashtu u ankuan për këtë “premtimin më të madh të ndihmës ushtarake në historinë e SHBA”.
Menjëherë pas nënshkrimit të marrëveshjes, Netanyahu sulmoi administratën Obama-Biden për abstenim gjatë një vote të KB të vendbanimeve të paligjshme të Izraelit që Uashingtoni kundërshtoi prej kohësh, duke e quajtur atë një “dredhi të turpshme anti-Izraelite”.
Dhe më pas erdhi Donald Trump, që vazhdonte të jepte koncesion pas koncesionit për Netanyahun. Ndër të tjera, Trump njohu aneksimin izraelit të Jeruzalemit dhe Lartësive Siriane Golan, si dhe qindra vendbanime të paligjshme në territoret e okupuara Palestineze.
Nuk ishte rastësi që Netanyahu e bëri të qartë mbështetjen e tij për Trump gjatë zgjedhjeve, por pasi u bë president, Biden rifilloi marrëdhëniet me kryeministrin mosmirënjohës, sikur asgjë të mos kishte ndodhur dhe madje i siguroi atij mbulesën diplomatike për të luftuar luftën e tij.
Ndërsa Netanyahu zhyti Palestinën në një kapitull tjetër të errët dhe tragjik të dhunës dhe hodhi poshtë thirrjet e Biden për të përshkallëzuar dhunën për të arritur një armëpushim, administrata e Biden po e shpërblen atë me një shitje armësh prej 735 milion dollarë.
Prisni që Netanyahu të kërkojë më shumë në këmbim të de-përshkallëzimit, duke përfshirë më shumë para dhe armë dhe një ftesë në Uashington para zgjedhjeve të pesta të Izraelit në dy vjet.
Përkthyer dhe përshtatur nga Al Jazeera/ F.H, Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
