Në filmin komik britanik Monty Python’s Life of Brian ka një mosmarrëveshje midis anëtarëve të Frontit Popullor të Judesë rreth “çfarë kanë bërë ndonjëherë Romakët për ne?”. Shpejt merret versh se romakët kanë bërë mjaft gjëra të mira: të tilla si ujësjellës, kanalizime, rrugë.
Pyetja për votuesit në zgjedhjet e ardhshme do të jetë ajo që qeveria e Boris Johnson ka bërë për ta dhe çfarë Laburistët do të bëjnë nëse zgjidhet. Premtimet zgjedhore të Johnson ishin jo modesta: ai do të “rrisë vendin” pasi siguroi Brexit. Pritshmëritë ishin shumë të mëdha. Nuk është e qartë që kryeministri mund t’i arrijë ato.
Kjo përmban shpresë dhe ankesa. Fraza sugjeron se është koha për të ndaluar trajtimin e zonave më të varfra më pak se ato më të pasura.
Johnson pretendoi se ai do të “nivelojë” Britaninë dhe “do t’i përgjigjet lutjes së njerëzve të harruar dhe qyteteve të mbetura pas”. Në fakt, ai po i bën jehonë Margaret Thatcher, partia e së cilës tha në vitin 1976 se “besojnë në nivelet, në rritjen e mundësive, jo…”.
Kjo është ajo që Johnson do të thotë, por nuk mund ta thotë sepse sondazhet tregojnë një mosbesim të përhapur ndaj biznesit dhe kapitalizmit.
Në vend të kësaj, Konservatorët veshin qëllimin e tyre të vërtetë në gjuhën e fuqizimit të qeverisë, duke trajtuar pabarazinë dhe devolucionin e pushtetit.
Por gjykojini ministrat nga veprimet e tyre, jo nga fjalët e tyre.
Planet e Johnson do të kenë pak ndikim në pabarazinë rajonale.
Prioriteti i tij është të shpërblejë ata që votojnë Konservatorë dhe t’i shtypë të tjerët.
Një dekadë e masave shtrënguese ka shkurtuar buxhetet e këshillit me 15 miliardë funte, me autoritetet e kontrolluara nga laburistët të goditur rëndë. Kjo është shumë më shumë sesa 9 miliardë funta të premtuara në konkurset e bukurisë të drejtuara nga Downing Street që, përmes një fondi për ngritjen e niveleve dhe një fondi për qytete, duket se bëjnë më shumë sesa shpërblejnë zonat që zgjedhin deputetë konservatorë.
Ky është gjithashtu një mekanizëm për të anashkaluar kundërshtarët politikë në kombet jashtë Anglisë. Paraja alokohet në bazë të “nevojave”, por vlerësimi i asaj që përbën “nevojë” vendoset në Londër pa konsultime me qeveritë e devoluara.
Johnson nuk thotë se çfarë do të thotë, sepse do të ishte jopopullor.
Në vend të kësaj ai po mbështetet në faktin se kontrollet dhe ekuilibrat parlamentarë mund të injorohen me pak pasoja.
Përdorimi i makinerisë shtetërore “për të blerë vota” është e keqe për Britaninë.
Mund të jetë gjithashtu popullor ndërsa askush nuk vë re hendekun midis realitetit dhe retorikës.
Kjo do të jetë më e vështirë për t’u mbështetur ndërsa materializohen politikat që i japin përparësi korporatave mbi njerëzit.
Covid-19 është lloji i përplasjes që hap sytë e votuesve. Reformat e planifikimit të Johnson kontribuan në humbjen e tij mahnitëse të zgjedhjeve muajin e kaluar.
Zgjedhësit me të drejtë menduan se minuan autoritetet lokale dhe u dhanë shumë pushtet zhvilluesve privatë.
Johnson rrezikon të ekspozohet për atë që është: një mashtrues i paturpshëm që thotë atë që dëshiron, pa marrë parasysh të vërtetën.
Për hir të Britanisë, nuk mund të ndodhte shpejt.
Përkthyer dhe përshtatur nga The Guardian/ konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Brexit nuk është një krizë, por një mundësi!
Pse gratë janë lidere më të mira në kohë krizash?
Rreziku më i madh për Boris Johnson në 2021
