Bashar Deeb është një gazetar investigativ që punon me Lighthouse Reports.
Nëse ka një rezultat pozitiv të luftës në Ukrainë, është se përgjigja ndaj më shumë se 3 milionë refugjatëve që janë larguar nga vendi po vendosin një pikë referimi për atë se si mund dhe duhet të duket një përgjigje humanitare.
Në vende si Polonia, refugjatët nuk priten me gaz lotsjellës dhe shkopinj, por me salcice të ngrohta, batanije, fjalëkalime Wi-Fi, udhëtime falas në Uber dhe dhoma në shtëpitë e njerëzve.
Por është e rëndësishme të mos injorojmë komponentët e saj më të errët.
Në të vërtetë, aktorë të këqij si presidenti turk Rexhep Tajip Erdogan dhe presidenti i Bjellorusisë Alexander Lukashenko kanë kërkuar të shantazhojnë Bashkimin Evropian me kërcënime për të lejuar emigrantët të kalojnë lirisht nga vendet e tyre. Por ajo që tregon reagimi ndaj Ukrainës është se nuk janë emigrantët ata që po armatosen; është ksenofobia e vetë BE-së.
Në fund të fundit, askush nuk mund t’ju shantazhojë me njerëz me ngjyrë të paarmatosur nëse nuk keni frikë prej tyre. Vetëm një Evropë që ka aq frikë nga e djathta e saj ekstreme sa përfundon duke miratuar axhendën e saj raciste mund të mbahet peng nga njerëzit që kërkojnë një jetë më të mirë, një mjedis të sigurt për të rritur familjet e tyre.
Dhe nuk janë vetëm ata që ikin nga dhuna që vuajnë kur BE-ja ngre urat e veta.
Është edhe interesi i BE-së. Kur Evropa i lë të tjerët të notojnë në det mbi gomone pa motor, ajo po furnizon drejtpërdrejt Kremlinin dhe armiqtë e tjerë të tij me propagandë.
Lajmet e standardeve të dyfishta udhëtojnë larg dhe në mënyrë të pashmangshme gjejne një audiencë.
Kur studentët ukrainas zhvendosen në universitete të tjera, ndërsa shokët e tyre të klasës nga Afrika futen në qendra paraburgimi, kjo ushqen makinën propagandistike ruse me municione të nevojshme.
Diskriminimi midis refugjatëve në bazë të përkatësisë së tyre etnike u siguron agjencive të lajmeve si Sputnik dhe RT mjeshtëri për mullinjtë e tyre të dezinformimit.
Disa komentatorë perëndimorë i kanë hedhur benzinë atij zjarri, me gazetarët që i përshkruajnë ukrainasit si evropianë të civilizuar me lëkurë të bardhë dhe sy blu, të pamësuar me tmerret e luftës.
Një koment i tillë nuk i shton asgjë historisë, por i çnjerëzon përvojat e zhvendosjes së njerëzve me ngjyrë dhe kafe.
Kur i dëgjova këto komente, si sirian, nuk mund të mos ndihesha i fyer, por për shkak të punës sime, e kuptoj se ku qëndron problemi.
Krahasuar me konfliktet e tjera, një arsye që ka pasur kaq shumë raportime rreth Ukrainës është se ka kaq shumë reporterë atje, me akses të plotë në të dy anët e kufirit të vendit.
Kjo është në kontrast të plotë jo vetëm me luftërat e tjera, por edhe me aftësinë e gazetarëve për të treguar historitë e njerëzve që kërkojnë strehim në Evropë.
Në BE-në e sotme, ka zona ku gazetarët nuk mund të shkojnë dhe nga të cilat nuk mund të raportohet.
Një nga këto të ashtuquajtura zona të përjashtimit u ngrit së fundmi në Poloni, vendi me të drejtë po vlerësohet sot si një model dhembshurie, pasi Bjellorusia i shtyu emigrantët të kalonin në vend.
Të tjera janë vendosur në Greqi, përgjatë kufirit të saj me Turqinë dhe në Kroaci, pranë Bosnjës.
Në këto vende, reporterët nuk kishin lirinë e lëvizjes, apo aftësinë për të treguar historitë e njerëzve që rrezikonin jetën e tyre për të hyrë në BE.
Gjatë krizës Poloni-Bjellorusi, për shembull, zona e ndaluar nënkuptonte se ne mund të zbulonim se kush kishte vdekur vetëm duke kërkuar postime në Facebook të të afërmve që mbanin zi. Në Kroaci, kolegëve të mi u desh të maskoheshin si gjuetarë vendas dhe të shtriheshin në shkurre për ditë të tëra për të siguruar video dëshmi të dhunës ekstreme ndaj migrantëve.
Historitë e njerëzve në lëvizje nuk duhet të jenë aq të vështira për t’u treguar.
Ne bëjmë zgjedhje rreth historive të kujt tregojmë dhe këto zgjedhje zbulojnë paragjykimet tona.
Evropa duhet të kuptojë se ky paragjykim – jo emigrantët – është arma që u ka dorëzuar armiqve të saj.
Dhe mbrojtja më e mirë kundër saj është lloji i tregimit humanizues, që ka nxitur simpati për ukrainasit.
Burimi: Politico.eu
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Do të ketë një Ukrainë të pavarur “shumë më gjatë” sesa…”
‘Cari’ që gremis Rusinë dhe po shkatërron Europën
“‘Gjeni rubla’ nëse doni naftë, drithëra ose metale nga ne!”
