Le të fillojmë me një diagnostikim. Bëni këtë quiz të shpejtë të ‘pozitivitetit toksik’:
– Kur ndjeni emocione të pakëndshme (si trishtimi ose frika), a e detyroni veten shpejt të gëzoheni ose të shihni anën e mirë?
– Nëse jeni të pakënaqur me diçka në jetën tuaj, a ndiheni fajtor që nuk jeni mirënjohës mjaftueshëm për atë që keni?
– Kur njerëzit që doni janë të mërzitur, a përpiqeni t’i gëzoni ata edhe nëse nuk jua kanë kërkuar?
– A keni prirje të thoni gjëra të tilla si “çdo gjë ndodh për një arsye”, “përpiquni të gjeni pozitiven” ose “të paktën nuk është aq keq sa mund të ishte”, si një mënyrë për të ndihmuar të tjerët të ndihen më mirë?
Nëse i jeni përgjigjur me ‘po’ ndonjërës prej këtyre pyetjeve, mund të keni rënë pre e fenomenit të përhapur të njohur si ‘pozitiviteti toksik’. ëhitney Goodman, psikoterapiste dhe autore e librit Toxic Positivity (2022), e përkufizon pozitivitetin toksik si “një presion të pandërprerë për të qenë të lumtur gjatë gjithë kohës, pavarësisht nga rrethanat, dhe veçanërisht në momentet tona më të vështira”.
Është një presion që ne i bëjmë vetes dhe të tjerëve. Dhe në mënyrë paradoksale, kjo ndjekje e përhershme e pozitivitetit tenton të na kthehet kundër.
Çfarë e bën pozitivitetin toksik ‘toksik?’
Emocione të tilla si gëzimi, mirënjohja dhe dashuria janë gjendje mendore të shëndetshme dhe të rëndësishme. Nuk duket se ka ndonjë hulumtim që tregon se ne mund ta teprojmë me ndjenjat e ndjesisë së mirë. Por pozitiviteti mund të bëhet toksik kur përdoret si një përpjekje për të shtypur ose shmangur emocionet themelore ose për të turpëruar njerëzit nga mendimet dhe ndjenjat e tyre. Më shpesh sesa jo, kjo ka efektin e kundërt, duke rezultuar në ndjenja të shtuara të stresit, turpit, fajit dhe vetmisë.
Pse e bëjmë?
Për të hequr dorë nga zakonet e pozitivitetit toksik, ndihmon për të kuptuar se çfarë i shtyn ato. Si fillim, emocionet si zemërimi, pikëllimi, zhgënjimi dhe zilia na bëjnë të ndihemi keq. Ato janë të pakëndshme për t’u përjetuar dhe të pakëndshme për t’i parë te të tjerët. Në këto momente, një shtytje për pozitivitet mund të duket si një rrugë e shkurtër për t’u ndjerë më mirë edhe nëse përpjekja zakonisht rezulton në një rrugë pa krye.
Për t’i bërë gjërat më konfuze, gjetjet nga fusha e psikologjisë kanë treguar se kultivimi i emocioneve pozitive ka shumë pasoja të shëndetshme (Seligman et al., 2005). Për shembull, një praktikë e përditshme e mirënjohjes ka një ndikim modest, por domethënës në mirëqenien tonë (Gregg & Cheavens, 2021). Por ka një ndryshim të rëndësishëm midis një praktike të përditshme pozitiviteti dhe mospërmbushjes së pozitivitetit si një kurë. Mendoni të praktikoni mirënjohjen në baza të rregullta si analoge me larjen e dhëmbëve çdo ditë: Është një zakon i shëndetshëm dhe i dobishëm. Por nëse keni nevojë për një mbushje dhëmballe, asnjë sasi paste dhëmbësh nuk do ta zgjidhë këtë problem. Dhe ndërsa marrja e një ilaçi qetësues largon përkohësisht shqetësimin tuaj, shmangia e problemit të vërtetë thjesht mund ta përkeqësojë problemin. Në mënyrë të ngjashme, Goodman argumenton se, në kohë dhimbjeje të thella emocionale, një përkëdhelje pas shpine dhe fjalët “pozitive” nuk do të ofrojnë lehtësim të qëndrueshëm. Për të parafrazuar Carl Jung, “Ajo që ne i rezistojmë, vazhdon”.
Burimi: Psychology Today
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
A e dini se çfarë është ‘doomscrolling’?
