Pretendimi i Boris Johnson-it që u bën thirrje liderëve të shtatë vendeve më të pasura në botë – G7- plus Bashkimin Evropian, të tregojnë disa muskuj është momenti më i veçantë i takimit të tyre në një hotel luksoz gjerman.
Kryeministri i Mbretërisë së Bashkuar po tallej qartësisht me Vladimir Putinin e Rusisë, i cili kalëron i zhveshur.
Por a është ky moment për shaka?
Kryeministri i Kanadasë dhe shefi i Komisionit të BE-së qeshën.
Kremlini, ndërkohë, po vazhdo sulmin e tij vdekjeprurës në Ukrainë. Një krizë botërore ushqimore po përhapet si rezultat i bllokadës së Rusisë ndaj drithit ukrainas, i cili është dëshpërimisht i nevojshëm në Afrikë dhe Lindjen e Mesme. Çmimet e ushqimeve dhe karburanteve po rriten gjithashtu në të gjithë Evropën.
Ekonomitë dhe familjet evropiane po goditen gjithnjë e më shumë.
Por Johnson gjithashtu ka të drejtë. Tani është koha që udhëheqësit perëndimorë dhe aleatët e tyre duhet të kenë një ndikim serioz nëse duan të kundërshtojnë agresionin rus dhe aleatin e saj të motit të mirë Kinën në do mënyre.
Votuesit gjithnjë e më në ankth dhe të shqetësuar të këtyre vendeve të G7 dhe aleatëve të tyre mund ta kenë më të lehtë të pranojnë shaka dhe fotografi – nëse ato rezultojnë në veprime konkrete.
Tani jemi në mes të një jave takimesh të rëndësishme.
Udhëheqësit e BE-së u mblodhën në Bruksel para fundjavës dhe samiti i G7 është në lëvizje të plotë në malet bavareze, ndërkohë që liderë të tjerë botërorë po mbërrijnë tashmë në Madrid për atë që po cilësohet si takimi “më vendimtar” i aleancës mbrojtëse të NATO-s në vite.
Në të kaluarën, këto takime vjetore janë hedhur poshtë si takime të kota, të mbushura me premtime të paqarta. Mendoni për iniciativën Build Back Better World, e shpallur në G7 të vitit të kaluar, për shembull.
Tani në Bavari, G7 ka njoftuar një plan infrastrukturor prej 600 miliardë dollarësh (490 miliardë paund), që synon veçanërisht ekonomitë në zhvillim për të kundërshtuar përhapjen e ndikimit global të Kinës.
Udhëheqësit premtuan gjithashtu sanksione të reja ndaj Moskës për të kufizuar aftësinë e saj për të importuar teknologji për industrinë e saj të armëve. Por është një iniciativë që mund të funksionojë vetëm nëse mjaft vende, dhe mbi të gjitha ekonomitë më të mëdha në botë, bien dakord.
Për të qenë i besueshëm, takimi i kësaj jave të NATO-s do t’u kërkojë fuqive dhe aleatëve perëndimor (Japonia, Koreja e Jugut, Australia dhe Zelanda e Re janë ftuar si vëzhgues) të përcaktojnë një qëndrim të përbashkët për Rusinë.
Dhe kjo do të jetë e vështirë.
Me të mbërritur në Bavari, Presidenti Biden këmbënguli se vendet e G7 dhe NATO duhet të “qëndrojnë së bashku” përballë pushtimit të Rusisë. Ai e di se Vladimir Putin po shikon për dobësi dhe është i etur për ta shfrytëzuar atë.
Moska mund të shohë betejat e brendshme me të cilat përballen këta udhëheqës.
Joe Biden dhe Boris Johnson kanë anëtarë të partisë së tyre që vënë në dyshim lidershipin e tyre; Emmanuel Macron i Francës sapo u përball me një zgjedhje parlamentare që shkoi keq; Mario Draghi i Italisë ka një koalicion të përçarë; dhe Partia Social Demokrate e Olaf Scholz-it të Gjermanisë është e ndarë për lidhjet me Rusinë.
Ndarjet perëndimore mbi mënyrën se si të trajtohet Rusia janë të rëndësishme.
Të gjithë liderët thonë se mbështesin Ukrainën. BE-ja e hodhi në erë konventën të enjten, duke i ofruar Ukrainës kandidaturën për anëtarësim në BE – megjithëse mund të duhen disa vite për t’u futur në bllok, nëse fare.
Deklarata të forta solidariteti dhe premtime për financim dhe mbështetje ushtarake për Ukrainën do të dëgjohen në të gjitha takimet e kësaj jave.
Por liderët perëndimorë janë të ndarë se sa larg duhet ta shtyjnë Rusinë.
“Në një cep dhe përtej”, ndoshta është mënyra se si mund të përmblidhni pikëpamjen e Mbretërisë së Bashkuar, të mbështetur nga Polonia, vendet baltike dhe pjesa më e madhe e Evropës Qendrore gjithashtu.
Por Gjermania, Italia dhe Franca janë më ngurruese. Ata nuk e kanë hequr plotësisht idenë, nëse jo shpresën, se Rusia mund të jetë ende një partner.
Kohët e fundit iu desh një udhëtim i shumëpritur në Kiev nga kancelari Scholz, Macron dhe Draghi.
Gjermania ka bërë tani dorëzimin e saj të parë të armatimit të rëndë në Ukrainë dhe kancelari Scholz ka bërë thirrje për një plan modern Marshall – një program ndihme amerikane pas Luftës së Dytë Botërore – për të rindërtuar vendin.
Sigurisht, nuk mund të harrojmë premtimin e tij historik për të modernizuar masivisht forcat e armatosura të Gjermanisë, në mënyrë që ajo të mund të luajë një rol më efektiv edhe në sigurinë e përbashkët evropiane.
Në fakt, një gjë ka mbetur me vendosmëri e pandryshuar në aspektin e sigurisë që nga pushtimi i Ukrainës nga Rusia: Evropa nuk ka arritur të qëndrojë në këmbët dhe ende varet shumë nga SHBA.
Burimi: BBC
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Çfarë po i ‘ngrin’ marrëdhëniet Evropë-Rusi?
Bashkon vendet më të pasura! Po me çfarë merret, G7-ta?
Çfarë ndodhi në samitin e G7?
