Emmanuel Macron ka pasur një udhëtim të çuditshëm javët e fundit.
Në prill ai shënoi një fitore prej 17 pikësh kundër veteranes së opozitës së ekstremit të djathtë Marine Le Pen për të siguruar një mandat të dytë pesëvjeçar si President i Francës. Më pas, më 19 qershor, aleanca e tij politike pësoi një disfatë historike në zgjedhjet parlamentare.
Bllokut të tij i duheshin 289 vende për një shumicë në Asamblenë Kombëtare. Me vetëm 245 vende, aleanca e tij as nuk u afrua.
Është hera e parë që nga viti 1988 që zgjedhjet e Francës nuk i kanë dhënë partisë fituese shumicën e vendeve.
Edhe në atë rast, socialistët e François Mitterrand-it iu afruan mjaftueshëm saqë qeveria e tij mund të merrte mbështetjen për pjesët kryesore të legjislacionit nga disa ligjvënës të opozitës rast pas rasti.
Kjo rrugë do të jetë shumë më e vështirë për Macron me edhe më shumë ligjvënës për të bindur.
Mos ki parasysh që negociatat e detajuara dhe kompromisi nuk kanë qenë kurrë pika të forta për një President të cilit nuk i është dashur.
Me pak fjalë, Macron u zgjodh për të udhëhequr, por votuesit nuk i kanë dhënë atij deputetë të mjaftueshëm për ta mbështetur.
Franca tani hyn në një kohë pasigurie politike.
Nuk është vetëm se Macron do të përballet me kundërshtime intensive brenda Kuvendit si nga e majta ashtu edhe nga e djathta.
Macron pritet të kërkojë mbështetje të kufizuar nga konservatori LesRepublicains (LR), i cili do të mbajë 64 vende në Kuvend. Por LR gjithashtu ka ndarjet e veta. Ka mjaft centristë në atë parti që ndajnë pikëpamjet e Macron për uljen e taksave dhe shpenzimeve shtetërore për të ofruar mbështetje për axhendën e tij të reformave.
Por një pjesë e konsiderueshme e deputetëve të LR-së tani anojnë më tej drejt së djathtës nacionaliste dhe shumë në këtë fraksion janë të etur për të sfiduar idetë pro-BE-së.
Udhëheqësi në detyrë i LR-së, Christian Jacob, ka përjashtuar çdo plan për t’u bashkuar me Ansamblin! në një koalicion formal. Në vend të kësaj, ai premton “opozitë konstruktive”. LR do të zgjedhë një udhëheqës të ri këtë vjeshtë dhe për të shmangur humbjen e më shumë anëtarëve dhe votuesve, ka një shans të mirë që lideri i ri ta drejtojë partinë më tej djathtas.
Qeveria e Francës nuk do të paralizohet plotësisht.
Dhe megjithëse e majta e fortë dhe e djathta ekstreme do të shprehin armiqësi ndaj sanksioneve ndaj Rusisë dhe mbështetjes ushtarake për Ukrainën, ka mjaft deputetë mes centristëve dhe të Gjelbërve që mbështesin planet e Macron.
Por axhenda e reformës afatgjatë që synon ta bëjë Francën më konkurruese ekonomikisht do të jetë pothuajse e pamundur të realizohet.
Macron mund të shpresojë vetëm se disa muaj beteja të ashpra politike do të lodhin votuesit francezë dhe se deri në pranverën e ardhshme, ai mund të shpërndajë Kuvendin dhe të mbahen zgjedhje të reja.
Por tani për tani, është e vështirë të imagjinohet se çfarë mund të ndryshojë në muajt në vijim për Macron.
Burimi: Times
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Bashkimi Evropian s’duhet të heqë dorë nga zgjerimi
Evropa ka mbetur “jetime”…
