“Tani po jetojmë në një epokë krejtësisht të re”, tha 99-vjeçari Henry Kissinger, kur komentoi pushtimin rus të Ukrainës.
Në një shkrim të publikuar javën e kaluar, Presidenti Biden foli për rreziqet.
“Nëse Rusia nuk paguan një çmim të rëndë për veprimet e saj,” shkroi ai, “kjo do t’u dërgojë një mesazh agresorëve të tjerë të mundshëm se edhe ata mund të marrin territore dhe të nënshtrojnë vende të tjera. Kjo do të vërë në rrezik mbijetesën e demokracive të tjera paqësore. Dhe mund të shënojë fundin e rendit ndërkombëtar të bazuar në rregulla dhe të hapë derën e agresionit diku tjetër, me pasoja katastrofike në mbarë botën.”
Në kohë si këto, dukej e përshtatshme që Sekretari i Shtetit Antony Blinken të mbante një fjalim të madh politik, të cilin e bëri në fund të muajit të kaluar.
Me përjashtim të faktit që ai zgjodhi të mbajë fjalimin … për Kinën.
Vetë biseda nuk përmbante asgjë të re; ai ishte pak më i nuancuar për strategjinë ndaj Kinës këto ditë.
Surpriza e vërtetë ishte se, në mes të luftës së parë të madhe tokësore në Evropë që nga viti 1945, me pasoja katastrofike, Blinken zgjodhi të mos fliste për strategjinë e fitores, por ndryshoi temën.
Blinken deklaroi se pavarësisht agresionit të saj në Ukrainë, Rusia nuk përbën kërcënimin më të madh për rendin ndërkombëtar të bazuar në rregulla, përkundrazi Kina oi.
Siç tha Zachary Karabell, kjo duket si verbëri të qëllimshme ndaj dekadave të agresionit rus. Rusia ka pushtuar Gjeorgjinë dhe Ukrainën dhe ka aneksuar pjesë të këtyre vendeve. Ajo vray mijëra civilë në Siri. Në përgjigje të dëshirës së Çeçenisë për pavarësi, ajo rrafshoi pjesë të mëdha të republikës ruse, duke përfshirë kryeqytetin e saj. Vladimir Putin ka dërguar skuadra vrasëse në vendet perëndimore për të vrarë armiqtë e tij, ka përdorur para dhe sulme kibernetike për sulme ndaj demokracive perëndimore dhe, së fundmi, ka kërcënuar të përdorë armë bërthamore. A e ka bërë ndonjë vend tjetër?
Ironikisht, një nga njerëzit që ndoqi fjalimin e Blinken ishte senatori Mitt Romney (R-Utah), i cili gjatë fushatës së tij presidenciale në 2012 paralajmëroi se Rusia përbënte kërcënimin e vetëm më të madh për Shtetet e Bashkuara. Romney e kuptoi qartë se fuqia në sferën ndërkombëtare matet me një përzierje aftësish dhe synimesh. Dhe megjithëse Rusia nuk është një gjigant në rritje, ajo është e vendosur të sfidojë dhe të ndajë Amerikën dhe Evropën dhe të shkatërrojë sistemin ndërkombëtar të bazuar në rregulla.
Ky fenomen i një fuqie në rënie, që është bërë rreziku më i madh për paqen globale nuk është i paprecedentë. Në vitin 1914, vendi që shkaktoi Luftën e Parë Botërore ishte Austro-Hungaria, një perandori në rëni dhe megjithatë një perandori e vendosur të përdorte ushtrinë e saj për t’i treguar botës se kishte ende rëndësi dhe për t’i dhënë një mësim të ashpër Serbisë, të cilën ajo e konsideronte si një shtet të vogël, vasal. Tingëllon e njohur si histori?
Prioriteti dominues i Amerikës duhet të jetë siguria që Rusia të mos mbizotërojë në agresionin e saj kundër Ukrainës. Dhe tani, tendencat po lëvizin në drejtimin e gabuar.
Forcat ruse po konsolidojnë arritjet e tyre në Ukrainën lindore. Çmimet e larta të naftës kanë siguruar që paratë të vazhdojnë të shkojnë në arkat e Putinit. EMoska u ofron vendeve në zhvillim një marrëveshje: Bëjeni Perëndimin të anulojë sanksionet, u thotë ajo, dhe kjo do të ndihmojë në eksportimin e të gjithë grurit nga Ukraina dhe Rusia dhe për të shmangur urinë në shumë pjesë të botës.
Udhëheqësit e Ukrainës thonë se ajo ende nuk i ka armët dhe trajnimin që i nevojiten për të luftuar në mënyrë efektive.
Strategjia më e mirë ndaj Kinës për momentin është mposhtja e Rusisë.
Xi Jinping bëri një bast të rrezikshëm për të mbështetur fuqishëm Rusinë në prag të pushtimit. Nëse Rusia del nga ky konflikt një vend i dobët dhe i margjinalizuar, kjo do të jetë një goditje e rëndë për Xi, i cili është i lidhur personalisht me aleancën me Putinin.
Nëse, nga ana tjetër, Putini mbijeton, Xi dhe Kina do të mësojnë se Perëndimi nuk mund të mbrojë sistemin e tij të bazuar në rregulla kundër një sulmi të vazhdueshëm.
Shumica e njerëzve në postet e larta në administratën e Bidenit ishin zyrtarë të lartë në administratën e Obamës në vitin 2014, kur Rusia nisi pushtimin e saj të parë në Ukrainë, aneksoi Krimenë dhe ndërhyri në Ukrainën lindore. Ata nuk ishin në gjendje të kthenin pas agresionin e Moskës apo madje ta bënin Putinin të paguante shumë çmim për të. Ndoshta në atë kohë, ata e shihnin kërcënimin më të madh për rendin global si Shteti Islamik, ose ishin të fokusuar në “strumbullarin” drejt Azisë, ose nuk i dhanë përparësi Ukrainës sa duhet.
Tani ata kanë një shans të dytë, por ka të ngjarë të jetë i fundit.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
