6 milionë familje në Britani përballen me mundësinë e ndërprerjes së energjisë në mëngjes dhe në mbrëmje këtë dimër për të ruajtur sanksionet kundër Rusisë, ashtu si konsumatorët në të gjithë Evropën.
Kjo ndodh pavarësisht se Evropa dërgon rreth 1 miliard dollarë në ditë në Rusi për të paguar gazin dhe naftën që vazhdon të konsumojë. Kjo duket çmenduri.
Propozimet e BE-së për të ndalur pagesat janë të kuptueshme dhe po ashtu edhe kundërshtimi nga vendet afër Rusisë, shumë të varura nga lëndët djegëse fosile të saj; Gjermania blen 12% të naftës dhe 35% të gazit nga Rusia, shifra që janë shumë më të larta në Hungari.
BE-ja në Bruksel duket se nuk di çfarë të bëjë.
Është arritur një kompromis diplomatik – duke përjashtuar sanksionet për importet përmes tubacionit, gjë që do të kursente Hungarinë dhe Gjermaninë – por asnjë plan praktik nuk është hartuar.
Sanksionet supozohet të nxisin një regjim të huaj të ndryshojë një politikë të papranueshme.
Kjo ndodh rrallë, (ose kurrë), dhe në rastin e Rusisë ka dështuar haptazi. Ekspertët tani pohojnë se sanksionet janë thjesht një pengesë.
Sanksionet mund të kenë dëmtuar aftësinë kreditore të Rusisë, por vetëm rritja prej 70% e çmimeve botërore të gazit ka tejkaluar bilancin e saj të pagesave.
Suficiti tregtar i llogarisë rrjedhëse, sipas bankës qendrore të saj, tani është mbi trefishi i nivelit të para pushtimit.
Në të njëjtën kohë, sanksionet po dëmtojnë qartë vendet në Evropën Perëndimore dhe Qendrore që po i imponojnë ato.
Është absurde të presësh që Hungaria të heqë dorë nga energjia, pa asnjë objektiv ose afat fiks në horizont.
Sanksionet janë të vështira për t’u hequr. Më e keqja nuk ka ardhur ende.
Reagimi i Rusisë ndaj sanksioneve ka qenë kërcënimi për ndërprerjen e gazit në Evropë, duke i rritur më tej çmimet. Ajo tashmë po bllokon portet e Detit të Zi, nga të cilat miliona ton drithë ukrainas transportohen nëpër botë.
Kjo bllokadë ka bërë që çmimet e drithërave të rriten 48% krahasuar me 2019, duke shkatërruar tregjet, veçanërisht në të gjithë Afrikën. Kjo nga ana tjetër ka rritur vlerën e eksporteve masive të grurit të Rusisë. Rusia ka ofruar heqjen e bllokadës nëse hiqen sanksionet.
Por perëndimi nuk mund të jetë i verbër ndaj pasojave të padëshiruara të sanksioneve.
/cloudfront-us-east-2.images.arcpublishing.com/reuters/2VF7UXSAVZMVTDG325GPFQW5QE.jpg)
Miliona njerëz të pafajshëm në të gjithë Evropën dhe larg saj do të vuajnë nga rritja e çmimeve të ushqimit dhe energjisë. Linjat e furnizimit janë ndërprerë. Lidhjet tregtare shkatërrohen. Viktimat janë në masë të madhe të varfërit.
Objektivi – të detyrohet Rusia të tërheqë forcat e saj nga Ukraina – nuk është arritur.
Ndihma ushtarake ka qenë shumë më efektive në këtë drejtim. Por dëmi i bërë pjesës tjetër të Evropës dhe botës së jashtme tani është i dukshëm.
BE-ja duhet të vazhdojë të ndihmojë përpjekjet e Ukrainës për luftë dhe të heqë sanksionet ekonomike kundër Rusisë. Ato janë vetëshkatërruese dhe mizorë të pakuptimtë.
Simon Jenkins është një kolumnist i Guardian.
Burimi: The Guardian
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
A do të përçahet BE në vendimin për embargon e naftës?
A është kjo një tjetër luftë për naftë?
