Presidenti Rexhep Tajip Erdogan ka nisur fushatën, duke konfirmuar se zgjedhjet mund të mbahen në qershor– dhe se ai do të kërkojë të sundimin në një dekadë të tretë.
“Tani po them se jam kandidati i Aleancës Popullore”, tha ai. Ai i referohej koalicionit qeverisës të mbledhjes së tij Sociale AK dhe MHP-së nacionaliste.
Aleatët dhe rivalët e Turqisë, së bashku me vetë turqit, ndoshta do të duhet të përgatiten për 12 muaj turbulencash. SHBA-ja dhe Evropa duhet të përgatiten për shumë më tepër probleme nga Erdogani në një kohë kur duan bashkëpunimin e tij në frenimin e aventurizmit rus.
Erdogan është bërë shumë më grindavec me Perëndimin pasi është më i ndjeshëm politikisht. Pasuria e tij për momentin është në nivelin më të ulët që kur ai mori për herë të parë pushtetin në Ankara në 2003. Sistemi ekonomik i Turqisë është goditur nga pandemia dhe politikat e sigurimit financiar të presidentit.
Megjithëse lira është ulur dhe inflacioni është rritur, Erdogan i ka rezistuar me kokëfortësi thirrjeve për të ngritur normat e interesit. “Turqia ka ngecur sërish në një rreth vicioz. Inflacioni i tepërt bën që lira të dobësohet, gjë që çon në inflacion edhe më të madh”, tha Ziad Daoud, ekonomist i tregjeve.
Problemet financiare të Turqisë e kanë detyruar Erdoganin të sillet mirë me shtetet arabe të Gjirit. Ai kërkon prej tyre financime dhe oferta tregtare.
Erdogan gjithashtu e ka zbutur retorikën e tij në kundërshtim me Izraelin, falë miqësisë që ka krijuar me Presidentin Isaac Herzog.
Ai tashmë ka filluar të ashpërsojë retorikën e tij në kundërshtim me SHBA-në dhe Evropën. Ai e konsideruar si të rremë dhe të pabesueshëm.
Po ashtu, presidenti do të jetë shumë më pak bashkëpunues në marrëdhëniet e tij me Perëndimin. Ne po e shohim tashmë këtë në refuzimin e tij për zgjerimin e NATO-s: Duke e inkuadruar kundërshtimin e tij ndaj Suedisë dhe Finlandës si një çështje sigurie mbarëkombëtare (ai i akuzon ata se strehojnë terroristë kurdë) Erdogan po e ekzagjeron rrezikun.
Sado irrituese të jetë për Presidentin Biden dhe udhëheqësit evropianë, ata duhet të pranojnë vendin nga vjen Erdogan dhe të veprojnë në përputhje me rrethanat.
Kërcënimet nuk funksionojnë. Fuqitë e NATO-s duhet të ndërtojnë një strukturë të veçantë sigurie për Suedinë dhe Finlandën jashtë aleancës – të paktën deri në sezonin e ardhshëm veror, kur ata të dy mund të përballen me një president të ri turk.
Burimi: Bloomberg
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
A mund t’i rregullojë Turqia marrëdhëniet me Perëndimin?
A mund ta ‘dëbojë’ NATO Turqinë?
A mund të përjashtohet Turqia nga NATO?
