Duke rrëzuar Boris Johnson-in, partia konservatore ka hyrë në një terren të panjohur.
Me një shumicë prej pothuajse 80 të Commons, konservatorët e kanë hedhur poshtë liderin e tyre. Kolegët e kryeministrit thjesht nuk mund t’i besonin atij – as personalisht, as politikisht. Rezultati është se konservatorët nuk udhëhiqen më nga një gënjeshtar serial, egoist i paturpshëm.
Kandidatët për të zëvendësuar Johnson po zotohen të rivendosin integritetin në jetën publike. Deputetët konservatorë ishin të ngopur duke u gënjyer.
Është e paqartë, megjithatë, nëse një udhëheqës i ri i konservatorëve do ta ndalojë publikun të mashtrohet.
Politika britanike është riformuar nga populizmi i Brexit.
Pyetja është se sa i përhershëm ishte transformimi. Johnson fitoi zgjedhjet e 2019 duke riorientuar konservatorët rreth punëtorëve të moshuar dhe pensionistëve, duke ofruar një largim nga BE-ja. Johnson e ktheu dezinformimin në një fitore historike zgjedhore.
Premtimet e Brexit u zhdukën pas kontaktit me realitetin.
Johnson ndoqi politika që shkonin kundër dëshirave të votuesve të tij. Shumë largues ishin të indinjuar që emigracioni u rrit dhe jo në rënie. Konservatorët fiskalë ishin të tmerruar që taksat u ngritën në nivelin e tyre më të lartë që nga vitet 1950. Ngritja e nivelit mbeti një slogan dhe jo një politikë.
Me pak dividentë të prekshëm të Brexit, qeveria e Johnson ishte e fiksuar mbi interesat e veta, në vend të votuesve.
Është e vështirë të shihet se si konservatorët mund të mbanin koalicionin elektoral që Johnson bashkoi. Zgjidhja e tij ishte të bënte fushatë në vend të qeverisë, gjë që, siç vuri në dukje me saktësi paraardhësja e tij Theresa May këtë javë, “në fund të fundit nxit populizmin dhe polarizimin, duke mos gjetur kompromis dhe konsensus”.
Fituesi do të vendoset nga një votim i anëtarëve të partisë, të cilët janë më të vjetër, më të pasur, më të bardhë dhe më jugorë se vendi në tërësi. Kjo është një shenjë e keqe për garën e ardhshme.
Vendi do të vuajë nëse kryeministri i ardhshëm zgjidhet për ndjenjat kundër imigracionit dhe nostalgjinë e pasluftës.
Konservatorët janë rraskapitur pas më shumë se një dekade në detyrë.
Një parti rebele është po aq e ndarë përsa i përket politikës, aq edhe e goditur nga konfliktet personale.
Udhëheqësi i ardhshëm konservator do të përballet me një parti Laburiste të nxitur nga rritja e vlerësimeve të sondazheve dhe të udhëhequr nga Sir Keir Starmer, që tani mund të argumentojë se ai është personi më i përshtatshëm për të rikthyer besimin në politikë – veçanërisht nëse kryeministri i ardhshëm konservator është një nga ata që mundësoi sundimin e Johnson.
Ajo që i duhet Partisë Konservatore është një detoksifikim dhe llogari.
Johnson mund të jetë duke u larguar, por vendi pret të shohë nëse fantazma e tij është ekzorcuar vërtet.
Burimi: The Guardian
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Çfarë ndodh pas dorëheqjes së Johnson?
Boris Johnson dje dha dorëheqjen, nis gara për zëvendësimin e tij
