Ne kishim nevojë për një Johnson luftarak, që nuk dorëzohej,kur bëhej fjalë për kushtet e negociatave me BE-në.
Ne kishim nevojë për atë frymë kur bëhej fjalë për ruajtjen e integritetit të vendit tonë, çlirimin e Mbretërisë së Bashkuar nga rregulloret e BE-së dhe kthimin e kontrollit të ligjeve tona, kufijve tanë, parave tona dhe peshqve tanë.
Detyra duhet të ishte relativisht e drejtpërdrejtë. Pasi fitoi shumicën dërrmuese në vend që të përvishte mëngët për atë luftë, ai bëri të kundërtën.
Problemi me Johnson ishte se ai luftonte vetëm Johnson. Qëllimi i tij në jetë ishte të mbante postin më të lartë. Ishte, dhe qartësisht mbeti deri në fund, një synim më vete.
Ai nuk kishte ambicie për vendin. Ambiciet e tij filluan dhe mbaruan me veten e tij.
Ishte ai obsesioni me veten që bëri që qeveria e tij të ishte kaq reaksionare. Kjo ishte një recetë për fatkeqësi.
Dhe fatkeqësia e pas Borisit është ajo që kemi tani. Një vend i ndarë në Detin Irlandez. I lidhur me BE-në. Të përkushtuar ndaj politikës thellësisht të dëmshme ekonomikisht të Net Zero. Taksat në nivelin më të lartë në 70 vjet. Inflacioni në nivelin më të lartë në 40 vjet. Etj, etj, etj…
Në përpjekjen e tij për të mbijetuar, ai më në fund po fliste për uljen e taksave. Një buxhet krejt i ri për të kënaqur konservatorët e vërtetë; ato që ai deri më tani i ka injoruar plotësisht. Por tani është tepër vonë. Ai tani është histori politike.
Përpjekjet e tij për të mbijetuar shërbyen vetëm për të rrëzuar kolegët e tij. Kush mund t’i besonte një anëtari të kabinetit që nuk dha dorëheqjen? Rezultati neto do të jetë një Parti Konservatore e thyer.
Çdo kryeministër dëshiron të lërë një trashëgimi të mirë. Johnson do të jetë i tmerrshëm për kolegët e tij, Partinë e tij dhe, më e rëndësishmja, vendin.
Partia do të ketë një detyrë gjigante në shërimin e plagëve, zgjedhjen e një lideri të ri, krijimin e një ideologjie politike koherente dhe zbatimin e saj përpara zgjedhjeve të ardhshme. Asgjë përveç një përmirësimi dramatik në qeverisje nuk mund ta shpëtojë atë në zgjedhjet e ardhshme.
Unë nuk pajtohem me teorinë se Partia nuk ka drejtues të mundshëm të besueshëm.
Nga mbi 350 deputetë, me siguri do të jenë disa të aftë për ta bërë këtë punë. Njëra prej tyre tani duhet të gjendet.
Burimi: Express UK
Përktheu dhe përshtati: Konica.al