Pavarësisht sanksioneve dhe ndalimeve të importit, Rusia eksportoi lëndë djegëse fosile me vlerë 97.7 miliardë dollarë në 100 ditët e para që nga pushtimi i Ukrainës, me një mesatare prej 977 milionë dollarë në ditë. Pra, cilat lëndë djegëse fosile po eksportohen nga Rusia dhe kush i importon këto lëndë djegëse?
Infografia e mëposhtme, nëpërmjet Niccolo Conte dhe Govind Bhutada të Visual Capitalist, gjurmon importuesit më të mëdhenj të eksporteve të karburanteve fosile të Rusisë gjatë 100 ditëve të para të luftës bazuar në të dhënat nga Qendra për Kërkime për Energjinë dhe Ajrin e Pastër (CREA).
Në kërkesë: Ari i Zi i Rusisë
Tregu global i energjisë ka parë disa goditje ciklike gjatë viteve të fundit.
Rënia graduale e investimeve në rrjedhën e sipërme të naftës dhe gazit e ndjekur nga shkurtimet e prodhimit të shkaktuara nga pandemia çoi në një rënie të furnizimit, ndërsa njerëzit konsumuan më shumë energji ndërsa ekonomitë u rihapën dhe dimrat u bënë më të ftohtë. Rrjedhimisht, kërkesa për lëndë djegëse fosile po rritej edhe para pushtimit të Ukrainës nga Rusia, gjë që e përkeqësoi tronditjen e tregut.
Rusia është prodhuesi i tretë më i madh dhe eksportuesi i dytë më i madh i naftës së papërpunuar. Në 100 ditët që nga pushtimi, nafta ishte deri tani eksporti më i vlefshëm i karburanteve fosile të Rusisë, duke llogaritur 48 miliardë dollarë ose afërsisht gjysmën e të ardhurave totale nga eksporti.
Ndërsa nafta bruto ruse transportohet me cisterna, një rrjet tubacionesh transporton gazin rus në Evropë. Në fakt, Rusia përbën 41% të të gjitha importeve të gazit natyror në BE, dhe disa vende janë pothuajse ekskluzivisht të varura nga gazi rus. Nga 25 miliardë dollarët e eksportuar në gazin e tubacionit, 85% shkuan në BE.
Importuesit kryesorë të karburanteve fosile ruse
Blloku i BE-së përbënte 61% të të ardhurave të eksportit të karburanteve fosile të Rusisë gjatë periudhës 100-ditore.
Gjermania, Italia dhe Holanda – anëtarë të BE-së dhe NATO-s – ishin ndër importuesit më të mëdhenj, me vetëm Kinën që i kalonte ato.
Kina e kaloi Gjermaninë si importuesi më i madh, duke importuar rreth 2 milionë fuçi naftë ruse me zbritje në ditë në maj – 55% më shumë në krahasim me një vit më parë. Në mënyrë të ngjashme, Rusia e kaloi Arabinë Saudite si furnizuesi më i madh i naftës në Kinë.
Rritja më e madhe e importeve erdhi nga India, duke blerë 18% të të gjitha eksporteve të naftës ruse gjatë periudhës 100-ditore. Një sasi e konsiderueshme e naftës që shkon në Indi rieksportohet si produkte të rafinuara në SHBA dhe Evropë, të cilat po përpiqen të bëhen të pavarura nga importet ruse.
Ulja e besimit në Rusi
Në përgjigje të pushtimit të Ukrainës, disa vende kanë ndërmarrë veprime të rrepta kundër Rusisë përmes sanksioneve ndaj eksporteve, përfshirë karburantet fosile.
SHBA dhe Suedia kanë ndaluar tërësisht importet ruse të lëndëve djegëse fosile, me vëllime mujore të importeve të ulura 100% dhe 99% në maj në krahasim me kohën kur filloi pushtimi, respektivisht.
Në shkallë globale, vëllimet mujore të importit të karburanteve fosile nga Rusia ranë me 15% në maj, një tregues i ndjenjës negative politike që rrethon vendin.
Vlen gjithashtu të theksohet se disa vende evropiane, duke përfshirë disa nga importuesit më të mëdhenj gjatë periudhës 100-ditore, kanë reduktuar karburantet fosile ruse. Përveç vendimit kolektiv të BE-së për të reduktuar varësinë nga Rusia, disa vende kanë refuzuar gjithashtu skemën e pagesave të rublave të vendit, duke çuar në një rënie të importeve.
Reduktimi i importeve ka të ngjarë të vazhdojë. BE miratoi kohët e fundit një paketë të gjashtë sanksionesh kundër Rusisë, duke vendosur një ndalim të plotë për të gjitha produktet e naftës së papërpunuar ruse në det. Ndalimi, i cili mbulon 90% të importeve të naftës të BE-së nga Rusia, ka të ngjarë të realizojë ndikimin e tij të plotë pas një periudhe gjashtë deri në tetë muaj që lejon ekzekutimin e kontratave ekzistuese.
Ndërsa BE-ja po largon gradualisht naftën ruse, disa vende evropiane varen shumë nga gazi rus. Një bojkot i plotë ndaj lëndëve djegëse fosile të Rusisë do të dëmtonte gjithashtu ekonominë evropiane – prandaj, heqja nga përdorimi ka të ngjarë të jetë gradual dhe do të jetë subjekt i ndryshimit të mjedisit gjeopolitik.