Çfarëdo tjetër që të ndodhë në mandatin e Presidentit Biden, dhe pa marrë parasysh se sa zgjat ai mandat, ngjarjet e kësaj jave në Evropë do të sigurojnë që presidenca e tij të jetë me pasoja.
Agresioni rus në Ukrainë përbënte një sfidë historike, morale dhe gjeopolitike. Biden u përgjigj me “ringjalljen” dhe rritjen e Organizatës së Traktatit të Atlantikut të Veriut, pikërisht institucionit, ekspansionizmi i supozuar i të cilit ishte pretekst për shkeljen e integritetit territorial të Ukrainës nga presidenti rus Vladimir Putin.
Samiti i sapopërfunduar i NATO-s në Madrid solli miratimin për pranimin e Suedisë dhe Finlandës në NATO dhe shtoi dislokimet e trupave amerikane në Evropë. Në vend që të tërhiqet apo të godasë, siç pa dyshim shpresonte dhe priste lideri rus, aleanca është ngritur në këmbë, me ndihmën e paprecedentë ushtarake për Ukrainën.
Dhe tani ajo është zgjeruar më tej gjeografikisht dhe është forcuar politikisht.
Nuk është aspak e qartë se paraardhësi i Biden, Donald Trump, do të ishte përgjigjur në këtë mënyrë.
Në terma afatshkurtër, fortifikimi i NATO-s nën vëzhgimin e Biden është një humbje strategjike për Putin dhe një fitore strategjike për Perëndimin.
Ndikimi afatgjatë është më i vështirë për t’u vlerësuar, pjesërisht sepse kjo do të varet shumë nga sjellja e vendeve anëtare të NATO-s gjatë viteve të ardhshme.
Megjithatë, shenjat janë inkurajuese: vendet anëtare të NATO-s po rrisin shpenzimet e mbrojtjes, me 10 tani mbi nivelin udhëzues, 2 për qind të prodhimit të brendshëm bruto, dhe me kombin vendimtar të Gjermanisë të angazhuar për arritjen e këtij objektivi pas viteve të mbrojtjes së lënë pas dore.
publik duket se do të mbështesë shpenzime më të mëdha ushtarake. Një sondazh i fundit i Qendrës Kërkimore Pew për opinionin publik në 11 vende anëtare të NATO-s gjeti një nivel mesatar të mbështetjes për aleancën në 65 përqind, me miratim në rritje në shtatë nga 11.
Ideja se NATO-ja ka një armik të përbashkët – ka ardhur duke u galvanizuar. Rreziqet për aleancën janë ende. Njëri është ndryshimi autoritar dhe nacionalist i Turqisë nën Presidentin Rexhep Tajip Erdogan. Erdogan përfundimisht hoqi kundërshtimet e tij ndaj anëtarësimit të Suedisë dhe Finlandës. Njoftimi i Sekretarit të Përgjithshëm të NATO-s, Jens Stoltenberg për planet për një forcë të reagimit të shpejtë prej 300,000 trupash, befasoi disa anëtarë të aleancës.
Dokumenti i përditësuar i “konceptit strategjik” të NATO-s e cilësoi Kinën si një burim shqetësimi për herë të parë dhe premtoi të merret me”sfidat sistemike” që ajo paraqet; por kishte pak pika specifike.
Shqetësimi më i madh për NATO-n është rezultati përfundimtar i luftës në Ukrainë.
Përvoja e deritanishme tregon se planet e Rusisë mund të paktën të pengohen, duke pasur parasysh vendosmërinë e aleatëve nën udhëheqjen e SHBA.
Biden duhet të veprojë sipas këtij mësimi për sa kohë që ai është president – dhe pasardhësit e tij duhet gjithashtu.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Dërgoni në Ukrainë sistemin raketor rus!”
