Vizita e Nancy Pelosit në Tajvan i ka shkaktuar Joe Biden me një dhimbje koke teksa ai përpiqet të menaxhojë lidhjet me rivalin më të madh global të Amerikës.
Analistët paralajmërojnë se shumë rreziqe janë përpara.
Marrëdhënia midis Kinës dhe Shteteve të Bashkuara ka patur vazhdimisht paqartësi dhe përplasje lidhur me Tajvanin.
Ruajtja e status quo-së – në të cilën Pekini thotë se Tajvani është pjesë e Kinës, Tajvani thotë se është i pavarur, SHBA thotë se nuk është, por e trajton atë si një aleat dhe askush nuk bën lëvizje agresive për pretendimet e tyre – ka qenë opsioni më pak i keq.
Por kryetarja e Dhomës së Përfaqësuesve të SHBA-së ka vënë në qendër të vëmendjes kontradiktat e kësaj marrëveshjeje – e cila tashmë ishte e tensionuar.
Zemërimi i Kinës për vizitën e saj në Tajvan – ajo është zyrtarja më e lartë amerikane që ka bërë këtë udhëtim në 25 vjet – ka komplikuar edhe më tej përpjekjet e Presidentit Biden për të menaxhuar një marrëdhënie që ka arritur në nivele të reja.
Dhe kjo ka rritur mundësinë që Amerika të hyjë në një konflikt me një fuqi tjetër të madhe, ndërkohë që është e preokupuar me luftën e Rusisë kundër Ukrainës.
Pelosi, u brohorit nga një kontigjent i fortë ligjvënësish republikanë të cilët ranë dakord se vizitat e kongresit në Tajvan ishin demonstrime të rëndësishme të solidaritetit të SHBA-së përballë kërcënimeve në rritje kineze ndaj ishullit vetëqeverisës.
Biden dërgoi këshilltarë për ta paralajmëruar atë për rreziqet në një kohë politikisht të ndjeshme për Kinën.
Presidenti Xi Jinping po përballet me një kongres të rëndësishëm partie në nëntor, ndërsa është nën presion të konsiderueshëm të brendshëm dhe nuk mund të përballojë të duket e dobët, iu tha asaj.
Kur Pelosi vendosi të largohej gjithsesi, administrata duhej ta mbronte këtë veprim dhe të zvogëlonte rëndësinë e tij, duke theksuar se ai nuk shënonte një ndryshim në politikën e Amerikës “Një Kinë”.
Por ajo pranoi se Pekini do të reagonte keq dhe mund të vazhdonte reagimin e tij për javë, nëse jo muaj.
Teksa Kina vazhdon me stërvitje ushtarake, pikëpamja në Uashington është ende se Presidenti Xi synon të “kalibrojë” lëvizjet e tij në mënyrë që të mos nisë një luftë, të cilën asnjëra palë nuk e dëshiron.
Por ky është një zhvillim shpërthyes në një marrëdhënie të brishtë.
Presidenti Biden mori detyrën teksa Xi Jinping po bëhej më autoritar brenda vendit dhe më këmbëngulës jashtë vendit. Përgjigja e SHBA-së ishte një politikë që e përcaktoi Pekinin si një konkurrent strategjik dhe sfidën më të madhe afatgjatë të Amerikës.
Kina nuk e vlerësoi këtë dhe administrata nuk ka arritur shumë me planin e saj për të kërkuar gjithashtu bashkëpunim aty ku është e mundur.
Shtëpia e Bardhë tani thotë se qëllimi i saj është të menaxhojë mosmarrëveshjet, me komunikime të drejtpërdrejta midis dy presidentëve.
Në këtë, vizita e zonjës Pelosi është vetëm maja e ajsbergut.
Ai pason një sërë hapash të tjerë që e bënë Kinën të dyshonte se SHBA po normalizonte marrëdhëniet me Tajvanin, jo më pak sugjerimet e Biden se ai ishte i angazhuar për mbrojtjen e ishullit më shumë sesa kërkon politika amerikane.
Glaser thotë se ajo që nevojitet është një “dialog i përqendruar, i qetë, i sinqertë” që shkon jashtë paqartësisë standarde të skenarit dhe përcakton qartë vijat e kuqe.
Ndoshta kjo do të jetë e mundur nëse përpjekjet për të organizuar një takim ballë për ballë mes presidentëve në prag të samitit të G20 në nëntor japin fryte.
Kjo mund të ndihmojë në stabilizimin e marrëdhënieve.
Burimi: BBC
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Kronologjia e tensioneve mes Kinës dhe Tajvanit
