Fitorja e qartë e së djathtës radikale në zgjedhjet e Italisë është një moment historik dhe shqetësues në politikën evropiane.
E formuar 10 vjet më parë dhe me rrënjë në një traditë dikur të skajshme neo-fashiste, partia Vëllezërit e Italisë e Giorgia Melonit do të dominojë administratën më të djathtë për të qeverisur vendin në periudhën e pasluftës.
Ekonomia e tretë më e madhe në eurozonë dhe një anëtare themeluese e Bashkimit Evropian, Italia është bërë tani një fener dhe një model për forcat nacionaliste, autoritare në të gjithë kontinentin.
Gjatë gjithë fushatës zgjedhore, Meloni ka qenë në përpjekje për të distancuar veten dhe partinë e saj nga lidhjet historike me Lëvizjen Sociale Italiane (MSI), e krijuar nga mbështetësit e Benito Musolinit pas luftës.
Sipas kryeministres së ardhshme të Italisë, e djathta ekstreme ka qenë në “një udhëtim” dhe tani duhet të konsiderohet një parti konservatore kombëtare e krahasueshme me partinë konservatore britanike.
Por një pikë referimi më e rëndësishme është aleati i saj i ngushtë Fidesz i Viktor Orbanit në Hungari, i cili në pushtet ka zhvilluar një formë të autokracisë së butë të cilën Orbán e përshkruan si “demokraci joliberale”.
(foto di Francesco Ammendola – Ufficio per la Stampa e la Comunicazione della Presidenza della Repubblica)
Siç ka ndodhur në Hungari, konservatorizmi social agresiv i Meloni ka të ngjarë ta bëjë Italinë një vend më armiqësor për emigrantët, personat LGBT dhe gratë që kërkojnë të ushtrojnë të drejtat riprodhuese të garantuara me kushtetutë pas referendumit të abortit në 1978.
Ashtu si kryeministri i Hungarisë, Meloni ka përmendur teorinë e “zëvendësimit të madh”, duke u zotuar të mbrojë identitetin e krishterë të Italisë duke goditur emigracionin dhe duke rritur nivelin e ulët të lindjeve në Itali.
Kundërshtimi i ashpër i partisë së saj ndaj birësimit dhe zëvendësimit të homoseksualëve ka bërë bujë në vend.
Ndjekja penale e luftërave të tilla kulturore ka të ngjarë të sigurojë ‘material’ për mbështetësit e Meloni, pasi ajo merr një qasje më të kujdesshme në marrëdhëniet me BE-në.
Duke u përballur me një dimër brutal ekonomik, Italia nuk mund të përballojë pa paratë e premtuara të fondit të rimëkëmbjes së Covid të BE-së me vlerë 200 miliardë euro.
Kjo ka edhe anë negative, si çdo ndihmë nga Banka Qendrore Evropiane.
Për luftën e Rusisë në Ukrainë, Meloni ka premtuar mbështetje të vazhdueshme për NATO-n dhe regjimin e sanksioneve të BE-së, por mund të hasë kundërshtime nga partnerët e saj më ‘miqësorë’ ndaj Putinit, Matteo Salvini dhe Silvio Berlusconi.
Ndër të parat që e uroi Meloni për fitoren e saj ishte Marine Le Pen, e cila sugjeroi se “e gjithë Europa po zgjohet, pas Polonisë, Hungarisë, Suedisë dhe tani Italisë”.
Për vite me radhë, Meloni ka qenë e zellshme në ndërtimin e aleancave të së djathtës ekstreme.
Duke përfituar nga ndarjet katastrofike në qendrën e majtë dhe zhgënjimi popullor me partitë e vendosura, ajo tani është në gjendje të vendosë Italinë – një demokraci kryesore perëndimore – në krye të forcave të favorshme për të rikthyer integrimin evropian në emër të një nacionalizmi reaksionar dhe politikave identitare.
Duke folur para zgjedhjeve, Romano Prodi, ish-kryeministri i qendrës së majtë dhe ish-presidenti i Komisionit Evropian, paralajmëroi për rreziqet për Evropën nëse ligjet kombëtare lejohen ndonjëherë të kenë përparësi ndaj ligjit të BE-së.
Këtu do të donin të përfundonin kryesisht Le Pen, Orbán dhe Meloni. Triumfi i saj e ka ndihmuar pa masë kauzën e tyre.
Burimi: The Guardian
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
E djathta ekstreme, “virus” në Evropë…
