A do të përdorë vërtet Vladimir Putin armët bërthamore si pjesë e përpjekjes së tij për të nënshtruar dhe shpërbërë Ukrainën?
Disa muaj më parë, shumica e vëzhguesve e hodhën poshtë këtë ide, duke e konsideruar si shumë të pamundur. Putini kishte lënë të kuptohet se ishte e mundur, por nuk kishte shenja konkrete, dhe duket se është irracionale edhe përtej asaj që dikur dinim për Putinin.
Fjalimi që Putin mbajti më 30 shtator, gjatë një ceremonie që shënoi aneksimin e paligjshëm të pjesëve të mëdha të territorit ukrainas, demonstroi një mentalitet pa racionalitet dhe realitet.
U zhdukën të gjitha, përveç disa referencave kalimtare për zgjerimin e NATO-s.
Putini përshkroi një tablo të errët të një konfrontimi me një Perëndim satanik që synon të shpërbëjë dhe shkatërrojë vetë Rusinë.
Nëse kjo është mendësia e tij, nuk ka asnjë arsye për të supozuar se ai nuk është serioz në kërcënimin e tij për të përdorur armë bërthamore.
Doktrina zyrtare ruse lejon përdorimin e armëve bërthamore kur vetë ekzistenca e shtetit rus është nën kërcënim – dhe një përpjekje ukrainase për të dëbuar forcat ruse nga territori i tij vështirë se mund të përshkruhet me këto terma – por retorika e Putinit tani është shumë afër kornizës së situata në terma ekzistencialë.
Ai e ka përshkruar më parë konfliktin si një “jetë a vdekje” për Rusinë.
Gjatë gjithë Luftës së Ftohtë, NATO pengoi përdorimin e armëve bërthamore nga Bashkimi Sovjetik duke kërcënuar përdorimin e armëve bërthamore në përgjigje – një qëndrim i njohur.
Aktualisht, megjithatë, Perëndimi duket se po sinjalizon se çdo përgjigje e drejtpërdrejtë do të jetë jo-bërthamore.
Ky është një veprim shumë i arsyeshëm për të shmangur përshkallëzimin në luftë bërthamore gjithëpërfshirëse.
Si rezultat, tani ekziston nevoja për të diskutuar se si mund të pengohet çdo përdorim të armëve bërthamore nga Putin.
Këtu janë elementët e një politike për ta arritur këtë.
Së pari, duhet thënë se çdo përdorim i armëve bërthamore duhet ta bëjë menjëherë ndryshimin e regjimit në Rusi synimin e qartë të politikës perëndimore.
Dhe ndryshimi i regjimit duhet të shpjegohet si largimi nga pushteti i Putinit – dhe të gjithë të tjerëve të implikuar drejtpërdrejt në vendimin për përdorimin e armëve bërthamore – dhe përfundimisht duke i bërë ata personalisht përgjegjës për këtë krim kundër njerëzimit.
Së dyti, duhet thënë shumë qartë se çdo sulm bërthamor rus nuk do të ndryshonte në asnjë mënyrë politikën themelore të Perëndimit.
Një veprim i tillë, përkundrazi, do të forconte vendosmërinë për të siguruar që Putini të humbasë luftën që ai ka nisur.
Anëtarësimi i Ukrainës në NATO do të ishte një pjesë e përgjigjes në këtë drejtim.
Tashmë i është dhënë statusi kandidat për anëtarësim në Bashkimin Evropian.
Së treti, Perëndimi duhet të kërkojë të mobilizojë paraprakisht mbështetjen më të gjerë të mundshme ndërkombëtare për këtë politikë.
Të përdorësh armë bërthamore do të thotë të kalosh vijën e kuqe të botës të sotme dhe ne duhet të fillojmë që tani me përpjekjet për të kërkuar mbështetje për masat më të forta të mundshme kundër Rusisë nëse kjo ndodh.
Së katërti, duhet bërë një përpjekje e veçantë për të angazhuar kombet e lëkundura si Kina dhe India.
Ka shumë të ngjarë që ata të kenë kundërshtime të forta ndaj Putinit duke përdorur armë bërthamore, por ata duhet të inkurajohen që t’ia bëjnë këtë të qartë Kremlinit paraprakisht, dhe mundësisht edhe publikisht.
Ne duhet ta bëjmë të qartë se vazhdimi i politikës së tyre të tolerimit të sjelljes ruse nuk do të ishte më një opsion nëse ata dëshirojnë të ruajnë lidhjet me Perëndimin.
Së pesti, duhet të ketë përgatitje aktive dhe të dukshme për sulme konvencionale kundër aseteve të rëndësishme ruse. Vendi ka dobësi të shumta kritike – duke përfshirë zonat bazë për flotën e tij në Detin e Zi dhe Baltik ose objektet e gazit natyror të lëngshëm të Arktikut – dhe nëse mbrojtja e tij kibernetike mund t’i rezistojë sulmeve të vazhdueshme mbetet e paqartë.
Vënia e aktiveve të tilla në rrezik të qartë mund të jetë pjesë e një politike të përforcuar parandaluese.
Një politikë në këto linja duhet të hartohet me qëllimin e qartë për të penguar Putinin nga vazhdimi i deluzioneve të rrezikshme dhe sjelljeve të çmendura, duke ua bërë të qartë të gjithë atyre që e rrethojnë se çdo përpjekje e tij për të ‘shtypur butonin bërthamor’ do të kishte pasoja katastrofike për Rusinë – si dhe për ta personalisht.
Por duhet të jemi realistë. Ne duhet të jemi të gatshëm t’i zbatojmë këto politika.
Në një situatë të tillë, elementë të mëtejshëm do të duhej të shtoheshin me shpejtësi në politikë.
Jemi në një situatë potencialisht më të rrezikshme se kriza e raketave Kubane.
Jemi përballë një lideri në Kremlin, i cili në fakt thotë se kjo është një luftë për “jetë a vdekje”.
Ne duhet të bëjmë çmos për të penguar Moskën – dhe të gjithë ata që mund të ndikojnë në shmangien e katastrofës.
Carl Bildt është një ish-kryeministër i Suedisë dhe një kolumnist kontribues për The Post
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Diplomacia: art i frenimit të pushtetit”
‘Denuklearizimi’ i Koresë së Veriut
