Plani i Presidentit Vladimir Putin është thjesht: Injoroni humbjen. Rivendosni kufijtë. Kërcënoni me luftë bërthamore. Bëj çdo gjë përveçse të tërhiqesh.
Mendoni për Putinin si një kumarxhi që mori rrezikun më të madh të karrierës së tij kur pushtoi Ukrainën më 24 shkurt. Asnjë nga bastet e tij të mëdha nuk rezultoi ashtu siç duhet dhe ai ka humbur pothuajse çdo dorë. Megjithatë ai e ka lidhur veten me zinxhirë në tryezë dhe duket i gatshëm të vërë bast gjithçka për të frikësuar kundërshtarët e tij dhe për t’i bërë ata të dorëzohen.
Aneksimi i katër rajoneve në Ukrainë nga Putini, i cili ka të ngjarë të shpallet të premten, është një lëvizje dëshpërimi. Ai mund të përpiqet ta veshë atë si fitore, duke pretenduar se tani i ka arritur qëllimet e “operacionit të tij special ushtarak”. Kjo është përpjekja më e paligjshme për të marrë territor që kur Adolf Hitleri u përpoq të pushtonte Evropën në Luftën e Dytë Botërore.
Këshilla të thjeshta për Ukrainën dhe aleatët e saj në Shtetet e Bashkuara dhe Evropë: Mos u dorëzoni, por as mos kërkoni të arrini hënën. Rezistojini presionit për të përballuar kërcënimet e egra bërthamore të Putinit. Sa më gjatë të qëndrojë, aq më keq do të bëhet gjendja e tij. Varësia e tij kompulsive ndaj Ukrainës do të jetë përfundimisht fatale.
Durimi është arma sekrete e Perëndimit.
Strategjia e duhur tani është një version i përditësuar i qasjes së Luftës së Ftohtë të “përmbajtjes”. Ndihmoni Ukrainën t’i shkaktojë sa më shumë dhimbje Putinit të jetë e mundur, duke vazhduar të shmangë një konflikt të drejtpërdrejtë SHBA-Rusi, nëse Putin nuk ndërmerr hapin e çmendur. Le të kalbëzohet sistemi rus, duke e dobësuar Putinin muaj pas muaji.
Inkurajoni shpërbërjen e fuqisë ruse përgjatë kufijve të saj – duke mirëpritur Finlandën dhe Suedinë në NATO dhe pavarësinë në rritje të vendeve si Kazakistani, Armenia, Azerbajxhani dhe Kirgistani.
Shfrytëzoni tensionin në rritje midis Moskës dhe Pekinit.
Alexei Navalny: Kështu duhet të duket një Rusi pas Putinit
Aneksimeve të Putinit përmes referendumeve të rreme, bota duhet t’i përgjigjet: Në asnjë mënyrë!
Dhe ndërsa kombet hedhin poshtë pretendimin për sovranitetin e Putinit, ata gjithashtu refuzojnë kërcënimet e tij bërthamore për ta mbrojtur atë. Për një goditje, le të pyesim kinezët nëse ata mendojnë se një referendum për pavarësinë në Tajvan do ta bënte atë të pavarur.
Me veprimin e tij, Putini ka djegur varkat diplomatike të shpëtimit që mund ta kishin shpëtuar.
Presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky, i cili në mars u duk i gatshëm për të negociuar një marrëveshje që do t’i jepte Putinit kontrollin mbi Krimenë dhe rajonin e Donbasit, tani thotë se pas konfiskimeve të pritshme të së premtes, nuk do të ketë asgjë për të negociuar.
Putini mund të dëshirojë një konflikt të ngrirë, por ai do të ketë një konflikt të nxehtë.
Ushtarët ukrainas janë ende duke përparuar në Kherson, Luhansk dhe Donetsk. Dhe luftëtarët partizanë ukrainas po vrasin çdo ditë pushtuesit rusë dhe marionetat e tyre.
Putin mendon se mund t’ia kalojë Perëndimit.
Ai është i bindur se Shtetet e Bashkuara dhe Evropa janë dekadente dhe të dobëta, të destabilizuara nga grindjet e brendshme politike që ai vetë i ka nxitur fshehurazi. Ai ka një kompleks persekutimi të çuditshëm të çekuilibruar për Perëndimin. Ai e sheh NATO-n si një armik të paepur që është i vendosur të poshtërojë Rusinë; megjithatë ai e trajton Presidentin Biden dhe liderët e tjerë perëndimorë me përbuzje, si të dobët dhe të pavendosur.
Perëndimi në mendjen e tij është njëkohësisht një luan dhe një mi.
Le të shohim me kujdes situatën e Putinit ndërsa ai ndërmerr këtë hap të fundit të aneksimit të territorit dhe kërcënimit me luftë bërthamore nëse Ukraina përpiqet ta rimarrë atë. Është një pozicion shumë i brishtë, dhe aq më tepër i rrezikshëm.
Lufta e Putinit ka thyer kontratën e tij sociale me popullin rus.
Marrëveshja ishte që nëse rusët do të qëndronin jashtë politikës, Putini do të siguronte rritje të standardeve të jetesës dhe do të qëndronte jashtë jetës së tyre private. Kjo formulë ka dështuar. Oligarkët e kanë braktisur; të rinjtë e zgjuar rusë po ikin nga vendi, nëse munden; Protestuesit e krahut të djathtë po dalin në televizion dhe protestuesit e krahut të majtë janë në rrugë.
“Mobilizimi i pjesshëm” i ushtrisë ruse i Putinit ka dëshmuar një demonstrim të gjithçkaje që nuk është në rregull me vendin.
Të rinjtë rusë, populli i guximshëm që mundi nazistët, po sulmojnë rekrutuesit, duke thyer kockat e tyre në vend që t’i shërbejnë diktatorit. Putini donte të mobilizonte 300,000 rusë. Pothuajse kaq duket se po ikin nga vendin. Ka një arsye të mirë që Putini e shtyu këtë mobilizim; ai e dinte se kjo do të shkatërronte strukturën shoqërore ruse.
Kjo është një lojë e gjatë.
Mund të ndodhë që aneksimi i detyruar i territorit ukrainas nga Putini nuk do të zhbëhet për vite me radhë, derisa ai të largohet si lider.
Ai drejton një shportë me gjarpërinj, por ata kanë më shumë gjasa të kafshojnë njëri-tjetrin sesa Putinin.
Si do ta dinim që Putini është në telashe? Tensioni brenda shërbimeve ruse të sigurisë do të ishte një shenjë; një tjetër do të ishte revolta e hapur nga ushtria, të cilës i kërkohet të bëjë një punë të pamundur; një e treta do të ishte ngritja e kryekomandantëve rajonalë – guvernatorët lokalë ose të tjerë që kontrollojnë burimet – ndërsa kaosi i brendshëm rritet.
Por mos prisni ndonjë rrugëdalje të lehtë.
Putin e ndërtoi pushtetin duke shmangur goditjet me thikë pas shpine.
Njeriu që nuk mund të humbasë do të pretendojë – me aneksimet e tij të detyruara – se po fiton.
Por lëvizjet e kësaj jave janë shenja më e qartë se Putini, ushtria e tij në shkatërrim dhe aleatët e tij në zhdukje, ka qenë vlerësimi më i keq i jetës së tij.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
‘I forti’ i Çeçenisë fyen rusët që refuzojnë luftën: Tradhtarë, njerëz të dorës së dytë!
“Ballkani e kupton më mirë se çdokush luftën në Ukrainë”
