Vazhdojnë dëshmitë në lidhje me shpërthimet nënujore që hapën vrima të mëdha në dy tubacionet e gazit natyror Rusi-Gjermani më 27 shtator, dhe rrethanat të gjitha tregojnë atë që një deklaratë zyrtare e NATO-s e quajti sabotim “të qëllimshëm”.
Suedia dhe Danimarka kanë informuar zyrtarisht Këshillin e Sigurimit të OKB-së se ka pasur “të paktën dy shpërthime” duke përdorur “disa qindra kilogramë” eksploziv.
Ky është lloji i aftësisë që zakonisht përdor një aktor shtetëror, megjithëse NATO nuk e tha zyrtarisht atë që të gjithë dyshojnë jozyrtarisht: Autori i këtij sulmi kundër stabilitetit dhe sigurisë së Evropës ishte Rusia.
Tani, Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e tyre duhet të përballen me një sfidë të re: kërcënimet ndaj infrastrukturës kritike, ashtu siç do të përpiqen të kalojnë dimrin pa naftë dhe gaz rus.
Burimet e inteligjencës e kishin parashikuar këtë dhe, në të vërtetë, qeveria e Ukrainës paralajmëroi për këtë.
Marrja e saktë e përgjigjes fillon me të kuptuarit pse presidenti rus Vladimir Putin mund të kishte zgjedhur të godiste ku dhe kur bëri.
Në disa mënyra, tubacionet – të njohura si Nord Stream 1 dhe Nord Stream 2 – bënë objektiva tërheqës pikërisht sepse dëmi afatshkurtër për ekonominë e Evropës do të ishte relativisht i kufizuar.
Asnjëri nuk mbante shumë gaz. Rusia mbylli rrjedhën në Nord Stream 1, gjoja për mirëmbajtje rutinë, më shumë se një muaj më parë dhe qeveria gjermane anuloi hapjen e planifikuar të Nord Stream 2 në përgjigje të agresionit të Rusisë kundër Ukrainës. Për më tepër, shpërthimet ndodhën në ujërat ndërkombëtare në Detin Baltik, që do të thotë se ato nuk mund të interpretohen si një sulm i drejtpërdrejtë ndaj ndonjë anëtari të NATO-s, i cili mund të kishte shkaktuar marrëveshjen e mbrojtjes reciproke të aleancës.
Sa i përket kohës, sulmi erdhi në ditën kur u hap një tubacion i ri gazi nënujor nga një anëtar i NATO-s që kufizohet me Rusinë, Norvegjinë, në një tjetër, Poloninë, të cilën kjo e fundit e kishte faturuar si një hap kuantik për sigurinë e saj energjetike.
Të gjitha së bashku dhe sulmi duket shumë si një përpjekje për t’u hakmarrë ndaj vendeve që kanë mbështetur Ukrainën – një sinjal për ta se mund të vijnë ndërprerje më të shtrenjta të furnizimit me energji -.
Perëndimi ka qenë prej kohësh i vetëdijshëm për kapacitetin e Rusisë për të prishur infrastrukturën kritike të energjisë dhe komunikimit përmes sulmeve kibernetike dhe dezinformimit.
Në prill, Agjencia e Sigurisë Kibernetike dhe Sigurisë së Infrastrukturës, së bashku me FBI-në dhe Agjencinë e Sigurisë Kombëtare, lëshuan një paralajmërim të përbashkët në lidhje me kërcënimin kibernetik ndaj infrastrukturës kritike si energjia dhe shërbimet komunale.
Dhe deri më tani, Ukraina dhe mbështetësit e saj e kanë mbajtur dëmin kibernetik në minimum.
Sabotimi në tubacionet e gazit tregon se Rusia mund të përdorë mjete më prozaike “kinetike” – eksplozivë të fortë – për të arritur të njëjtat qëllime. Në fakt, Norvegjia ka dyshuar se marina ruse ka dëmtuar kabllot e saj nënujore me fibra optike në fillim të këtij viti.
NATO-ja ishte e zgjuar të mos fajësonte askënd pa prova, ndërkohë që paralajmëroi se do të përgjigjej me forcë kundër fajtorëve.
Megjithatë, ajo që duhet të vijë më pas është mbikëqyrja ajrore dhe detare e rrjetit global të tubacioneve dhe kabllove nënujore, më shumë akumulim i rezervave të energjisë për dimër dhe sigurimi se shërbimet ekzistuese të riparimit të tubacioneve, mund të veprojë shpejt nëse është e nevojshme.
Në mbrojtjen e infrastrukturës kritike, elasticiteti është një pjesë thelbësore e parandalimit.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Gazsjellësi rus tregon mungesë solidariteti në Europë”
“Investoj 1 mld euro nëse heq sanksionet kundër Nord Stream 2”
