MENU
klinika

Analiza e The Guardian

Veç Putinit, bota rrezikohet edhe nga Xi Jinping

03.10.2022 - 08:30

Ashtu si diktatorët e frikshëm gjatë historisë, Xi Jinping ka një anë të butë. Ai e do mamin e tij. Në një pjesë prekëse në Ditën e Nënës këtë vit, TV shtetëror tregoi presidentin e fortë të Kinës duke shëtitur dorë për dore me 96-vjeçaren Qi Xin, një veterane e partisë komuniste dhe nënë krenare e liderit kryesor.

Shumë nëna lexojnë përralla ose u këndojnë vjersha fëmijëve të tyre të vegjël. Jo aq Qi. Ajo i mësoi Xi-t pesëvjeçar për Yue Fei, një gjeneral i famshëm i dinastisë Southern Song, i cili kishte bërë tatuazh në shpinë “Shërbejini vendit me besnikërinë maksimale”. Ky slogan ngritës kishte frymëzuar veprën e jetës së tij, pohoi Xi.

Nëna e Xi-t bëri më shumë sesa forcoi fijen e tij morale. Ajo gjithashtu loboi privatisht në hierarkinë e partisë për të çuar përpara karrierën e tij të dobët të hershme. Sipas Cai Xia, një profesor në pension i Shkollës Qendrore të Partisë CCP që tani jeton në mërgim, Qi i frikshëm i shkroi shefit të partisë së provincës Hebei në vitet 1980, duke i kërkuar që t’i jepte djalit të saj një këmbë në shkallë.

Pavarësisht tërheqjes së fijeve të saj, pasuria e Xi vazhdoi të dobësohej “për shkak të performancës së tij mesatare”, vuri në dukje Cai. Por nëna e tij këmbënguli. “Në vitin 1992, pasi [ajo] i shkroi një lutje liderit të ri të partisë në Fujian… Xi u transferua. Në atë pikë, karriera e tij mori hov.”

Anëtarë të tjerë me ndikim të familjes gjithashtu e ndihmuan Xi të kapërcejë mungesën e dukshme të talentit. “Ai përfitoi jashtëzakonisht nga lidhjet e babait të tij, Xi Zhongxun, një udhëheqës i CCP me kredenciale të patëmetë revolucionare,” shkroi Cai.

Russia’s President Vladimir Putin and China’s Xi Jinping walk down the stairs as they arrive for the BRICS summit in Brasilia, Brazil November 14, 2019. REUTERS/Ueslei Marcelino

Kështu, Xi u bë trajektorja klasike e një princi partie, duke dështuar gjithmonë lart. Pasuan një sërë postesh të larta, që kulmuan në 2012-13 me postet më të larta partiake, ushtarake dhe qeveritare.

Tani, pasi ka hequr kufijtë e mandatit, Xi duket se do të kurorëzohet de fakto president i përjetshëm në kongresin e partisë të këtij muaji.

Ky shtim i jashtëzakonshëm i fuqisë personale tashmë e ka bërë Xi-n liderin kinez më dominues dhe më të frikshëm që nga Mao Ce Duni. Është edhe më e pazakontë sepse, ashtu si Mao, shumë nga iniciativat e mëdha të politikave të Xi-t kanë dështuar, duke e kthyer Kinën prapa dhe duke dëmtuar pozitën e saj ndërkombëtare.

Janë zhdukur kufizimet e udhëheqjes kolektive siç u praktikua nga paraardhësit Hu Jintao dhe Jiang Zemin. Iku gjithashtu angazhimi për reformat e tregut dhe hapjen e mbështetur nga Deng Xiaoping. Dhe gjithashtu i braktisur është parimi drejtues i Dengit për ngritjen e qëndrueshme dhe paqësore të Kinës.

Xi, në vend të kësaj, po shkon drejt prishjes, duke e shtyrë me forcë Kinën me shpejtësi të kundërt drejt modelit të mbyllur, represiv të epokës maoiste të kontrollit të centralizuar shtetëror të administratës, biznesit, industrisë, tokës dhe njerëzve. Qeveria është bërë një shfaqje e vetme.

“Mendimi i Xi Jinping” i miratuar zyrtarisht është, në praktikë, një recetë për hiper-nacionalizëm, militarizimin e shpejtë, ekspansionizmin rajonal, dekurajimin e individualizmit dhe nënshtrimin e sektorit privat, gjyqësorit, shoqërisë civile, akademisë dhe medias ndaj partisë – dhe në fund të fundit për vetë Xi.

Megjithatë, duke kundërshtuar një kult të përhapur të personalitetit, kritikët paraqesin një pamje shumë të ndryshme. Kjo e portretizon Xi-në si një panda të rrezikshme, me natyrë të keqe, me lëkurë të hollë, një fanatik kontrolli diktatorial, më shumë tiranas se sa panda përkëdhelëse. Perceptime të tilla i dhanë besim raporteve false të javës së kaluar për një grusht shteti.

“Pas skenave, fuqia e tij po vihet në dyshim si kurrë më parë”, shkroi Cai. “Përmbysja e reformave ekonomike nga Xi dhe përgjigja e tij e paaftë ndaj pandemisë Covid-19 e kanë shkatërruar imazhin e tij si një hero i njerëzve të zakonshëm. Në hije, pakënaqësia mes elitave të CCP po rritet”. Dhe është përkeqësuar nga spastrimet e motivuara politikisht të Xi-t ndaj rivalëve të partisë “të korruptuar”.

Ashtu si vendet e tjera, ekonomia e Kinës përballet me erëra të rëndësishme, megjithatë shumë nga problemet e saj janë të bëra nga Xi, argumentoi Clark Packard i Institutit Cato. Një shembull ishte “një flluskë borxhi në sektorin e tepërt të fryrë të pasurive të paluajtshme [që] ka çuar në rrëzime spektakolare”, shkroi ai.

“Çifto tendencat e fundit me… ngadalësimin e rritjes së produktivitetit, rënien demografike dhe një ikje të vazhdueshme të trurit dhe bëhet më e qartë se Kina nuk është mashtruesi ekonomik që shumë në perëndim besojnë se është”.

Dobësia e brendshme përputhet me mbi-arritjen e jashtme. “Nën Xi, Kina ka nisur një kërkim për epërsi rajonale dhe potencialisht globale … që do të çojë në rritjen e konkurrencës apo edhe në konfrontim me SHBA,” paralajmëroi analisti kryesor amerikan, Richard Haass.

Falë kërcënimeve të tij ndaj Tajvanit, shtypjes së demokracisë së Hong Kongut, abuzimeve skandaloze të ujgurëve dhe tibetianëve, diplomacisë konfrontuese të “luftëtarit të ujqve”, investimeve grabitqare në brez dhe rrugë dhe mbështetje të heshtur për pushtimin rus të Ukrainës, Kina e Xi është gjithnjë e më e pabesueshme dhe e frikësuar përreth. Bota.

Një sondazh i publikuar javën e kaluar nga Qendra e pavarur Kërkimore Pew sugjeroi se opinioni për Kinën në SHBA dhe ekonomitë e tjera të përparuara “është kthyer në mënyrë të shpejtë më negative” në dekadën e fundit. Shumica në shumicën e vendeve shprehën “pak ose aspak besim në qasjen e Xi ndaj çështjeve botërore”.

Hamburg’s Mayor Olaf Scholz (r, SPD) welcomes China’s President Xi Jinping (c) and his wife Peng Liyuan at the airport in Hamburg, Germany, 6 July 2017. The G20 Summit of the heads of government and state takes place on 7 and 8 July 2017 in Hamburg. Photo: Jens Büttner/dpa (Photo by Jens Büttner/picture alliance via Getty Images)

Murmuritje rebele në shtëpi, frika dhe urrejtje jashtë vendit, rënia e performancës kombëtare dhe reagimi në rritje i gjithanshëm: ky është konteksti i pafavorshëm ndërsa Xi rrëmben frenat si lideri kryesor në dukje i padiskutueshëm i Kinës. Si do të reagojë ai?

Cai Xia, i cili e ka parë nga afër për dekada, ka frikë nga më e keqja. Xi, pretendoi ajo, e sheh veten si një perandor modern. Megjithatë, fraksioneve kundërshtare, të ndara të CCP-së, aktualisht u mungon fuqia për ta hequr nga froni atë.

“Xi pa dyshim do ta shohë fitoren e tij si një mandat për të bërë çfarë të dojë,” parashikoi Cai.

“[Ai] do të dyfishojë politikat e tij ekonomike shtetërore. Ai do të vazhdojë të eliminojë në mënyrë parandaluese rivalët e mundshëm dhe të forcojë kontrollin social, duke e bërë Kinën të duket gjithnjë e më shumë si Koreja e Veriut.”

Dhe nëse ai duhet të heshtë kritikët vendas duke prodhuar një krizë ndërkombëtare, “një Xi i guximshëm mund të përshpejtojë militarizimin e tij të zonave të diskutueshme të Detit të Kinës Jugore dhe të përpiqet të pushtojë me forcë Tajvanin”, shkroi ajo.

Agimi i kuq i epokës perandorake të Xi-t vjen në një kohë të keqe për botën, duke pasur parasysh gjithçka që po shkon keq në nivel global aktualisht – dhe kjo ngre një pyetje shqetësuese, ekzistenciale: a mund të jetë dikush më i frikshëm se Vladimir Putin që rrëmben tokën dhe armët bërthamore? ?

Përgjigja, po: një megaloman komunist i pasigurt kinez me probleme mumie.

Simon Tisdall

Burimi: The Guardian

VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN


The Economist/ Pak, por më së shumti do të kërkojë...

A do t’i ofrojë Kina ndihmë financiare Rusisë?

Nga AlJazeera/ Miqësi "pa kufij"

A do të jetë Kina shpëtimi ekonomik i Putinit?