“Udhëheqësit ushtarakë që u shërbejnë diktatorëve shpesh fshehin të vërtetën prej tyre,” shkroi ish-sekretari amerikan Mike Pompeo në kujtimet e tij të sapobotuara në librin !Never Give as inch”, i cili zemëroi Ankaranë.
Me citatin e lartpërmendur, ai vendosi mes diktatorëve presidentin turk Rexhep Tajip Erdogan.
Sigurisht, mund të shtojmë, nuk janë vetëm ata që u shërbejnë diktatorëve që u fshehin të vërtetën.
Ne shohim të njëjtën gjë që ndodh në demokracitë perëndimore, dhe qeveritë e zgjedhura që humbasin gradualisht kontaktin me njerëzit dhe realitetin, me një rreth të të ashtuquajturve “burra” (dhe gra) që e zhysin kryeministrin në një izolim katastrofik dhe një mashtrim te vazhdueshëm.
Natyrisht, mund të kuptohet se, nëse kjo mund të ndodhë me qeveritë që jo vetëm janë të zgjedhura nga populli, por edhe me vetëdije mbështesin institucionet demokratike të vendit të tyre (diçka shumë e vështirë të thuhet për Erdoganin), është shumë më e lehtë t’u ndodhë regjimeve të tunduara fort nga autoritarizmi.
Ne e kemi parë këtë, ose, më saktë, kemi supozuar se po ndodh në Kremlinin e Putinit.
Shpjegimi më i zakonshëm për pushtimin e dështuar të Ukrainës është se, për disa vite, liderët ushtarakë dhe ndihmësit politikë i tregonin Putinit atë që donte të dëgjonte për gjendjen e ushtrisë ruse.
Në një vend demokratik, ku një ndryshim i qeverisë mund të ndodhë pas çdo ose dy zgjedhjesh, partitë që vijnë në pushtet mund të fillojnë në një moment të besojnë se do të qëndrojnë atje përgjithmonë. Jo në fillim, por me kalimin e kohës, veçanërisht nëse sondazhet janë të favorshme dhe opozita e dobë.
Pra, me kalimin e kohës, qeveritë priren t’i shohin njerëzit si të parashikueshëm.
Turkey will go to the polls in parliamentary and presidential elections on June 24. / AFP PHOTO / Yasin AKGUL
Kjo është një përzierje e mendjemadhësisë dhe injorancës. Dhe shpesh, injoranca e një lideri nxitet nga bashkëpunëtorët e tyre më të afërt. Gjithashtu, ekziston një frikë nënndërgjegjeshëm se do të sakrifikohet ai që përçon lajme të këqija, një temë e vërejtur tashmë nga grekët e lashtë.
Pra, ata i tregojnë liderit vetëm lajmin e mirë. Dhe kjo, deri në momentin derisa të sakrifikohen të gjithë, nga elektorati.
Pothuajse askush nuk i shpëton atij fati; është thuajse një ligj i pashkruar i politikës dhe menaxhimit të pushtetit.
Realiteti gjithmonë hakmerret ndaj atyre që synojnë ta injorojnë atë.
Burimi: Gazeta greke Kathimerini
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
