Shumë i aftë për të qëndruar dhe për të shijuar pensionin e tij bujar. Shumë aktiv për t’u kujdesur për katër nipërit e tij të dashur. Kjo fazë është shumë e rëndësishme në një pikë kthese kaq epokale. Shpallja e kandidaturës së Charles Michel për zgjedhjet evropiane dhe dorëheqja e tij e parakohshme nga posti i presidentit të Këshillit të BE-së, ka nisur negociatat për postet kryesore në Bruksel. Presidenti i Këshillit Evropian, i cili mbledh së bashku liderët e vendeve anëtare të BE-së, njoftoi se do të kandidojë si kandidat në zgjedhjet parlamentare evropiane në qershor. Nëse ai zgjidhet, ai do të nisëdetyrën e re në korrik, shumë përpara se mandati i tij të përfundojë në nëntor.Puna e presidentit të Këshillit Evropian ka ekzistuar që nga viti 2009, kur u krijua si pjesë e Traktatit të Lisbonës që reformoi BE-në. Përpara Michel ishin vetëm dy burra, pasi një grua nuk e ka mbajtur kurrë këtë rol, që e kishin kryer këtë detyrë: belgu Herman Van Rompuy dhe polaku Donald Tusk.Tani, falë lëvizjes së Michel, BE-ja e gjen veten duke lundruar në ujëra të paeksploruara.
Pretendenti kryesor
Plani i Charles Michel për të dhënë dorëheqjen ka nisur negociatat për postet kryesore të BE-së, me ish-kryeministrin italian Mario Draghi, që konsiderohet si një pretendent kryesor. Draghi, 76 vjeç, ish-presidenti i Bankës Qendrore Evropian, që ka merita për shpëtimin e monedhës së përbashkët të bllokut, është një opsion i mundshëm për të pasuar Michel, thanë zyrtarët dhe diplomatët e BE për “Financial Times”. Një burim i afërt me Draghin tha se ai nuk po kërkonte asnjë nga rolet drejtuese të bllokut. Por spekulimet mbi perspektivat e Draghit, bazuar në rekordin, përvojën dhe staturën e tij si një nga figurat më të shquara të BE-së, tregojnë dëshirën në shumë kryeqytete për të gjetur një “pasardhës” shumë përpara largimit të mundshëm të Michel në mes të korrikut. “Draghi është lloji i figurës që njerëzit do ta kenë shumë të vështirë t’i thonë ‘Jo’,” tha Nathalie Tocci, drejtoreshë e Istituto Affari Internazionali me qendër në Romë. “Ai nuk ka gjasa të thotë ‘Jo’ nëse i kërkohet seriozisht, por ai gjithashtu nuk dihet nëse do ta bëjë këtë”, tha Tocci.Draghi u tërhoq nga jeta publike në vitin 2022 pasi koha e tij si kryeministër italian u ndërpre nga zgjedhjet e parakohshme. Por ai mori një rol këshillues të BE-së vitin e kaluar kur presidentja e Komisionit Evropian Ursula von der Leyen i kërkoi të shkruante një raport mbi konkurrencën e lëkundur të bllokut.
Rreziku nga Orban
Urgjenca rreth gjetjes së një pasuesi të Michel, i cili do të kandidojë si eurodeputet, është nxitur pjesërisht nga rregullat e BE-së që do të lejonin udhëheqësin e shquar euroskeptik të Hungarisë Viktor Orban të marrë postin nëse nuk bihet dakord për asnjë kandidat deri në kohën kur presidenti i Këshillit Evropian të largohet. Hungaria do të mbajë presidencën e radhës gjashtëmujore të BE-së që nga 1 korriku. Anëtarët e sapozgjedhur të Parlamentit Evropian duhet të marrin detyrën deri në mes të korrikut, data e fundit deri kur Michel mund të mbetet president. Por udhëheqësit e BE-së kanë gjithashtu opsionin e instalimit të një kandidati të përkohshëm për të përjashtuar Orbanin.
Kandidatët
Emra të tjerë që po qarkullojnë për postin e Këshillit Evropian përfshijnë kryeministrat aktualë, si Pedro Sanchez i Spanjës dhe kryeministrja e Danimarkës Mette Frederiksen. Ndryshe nga Draghi, të dy liderët janë të lidhur me partitë e mëdha politike evropiane, një faktor i rëndësishëm në emërimet në BE. Mungesa e përkatësisë partiake të Draghit “do ta pengojë atë”, tha një diplomat i BE-së. Ndërsa qeveria në Romë mund të mbështesë kandidaturën e tij, vendet anëtare në Evropën Qendrore dhe Lindore janë ankuar prej kohësh se vendet e larta të punës u jepen shumë shpesh evropianëve perëndimorë. Ndërsa rezymeja e gjerë e Draghit do t’i jepte atij një prani të fortë në tryezën e samitit, pikëpamjet e tij të drejtpërdrejta mbi politikat, duke përfshirë integrimin fiskal, mund të nervozojnë vende si Gjermania, të cilat tradicionalisht kanë pikëpamje të kundërta.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
A e vrau ëndrrën e zgjerimit të BE-së, Macron?
