Mbretëria e Bashkuar tani po shikon sërish përtej Kanalit. Pas 14 vitesh qeverisje konservatore, Bashkimi Evropian po përjeton një afrim me Londrën dhe me qeverinë e re laburiste mund të ketë gjetur një moment të favorshëm për herë të parë. Sipas thashethemeve të publikuara nga “The Guardian”, në takimin mes kryeministrit britanik, Keir Starmer dhe kreut të qeverisë spanjolle, Pedro Sanchez , lideri madrilen i ka ofruar homologut të tij një ofertë për lëvizshmërinë e të rinjve: lëvizje të lirë për maksimumi katër vjet për të gjithë qytetarët nga 18 deri në 30 vjeç.
Propozimi i dorëzuar nga Sanchez në 10 Downing Street nuk është një propozim i ri dhe nuk është e qartë se deri në çfarë mase kjo ndahet midis 27 vendeve anëtare ose, në vend të kësaj, përfaqëson një iniciativë të lirë nga qeveria iberike që ndoshta do të propozohet më pas në Këshillin e BE-së. Në fakt, prillin e kaluar e njëjta ide i ishte paraqitur edhe ekzekutivit të udhëhequr nga konservatori Rishi Sunak, i cili megjithatë ia kishte kthyer ofertën dërguesit. Megjithatë, me Starmer, qasja ka ndryshuar: kryeministri i ri, të paktën në afat të shkurtër, nuk do të vërë në dyshim rezultatin e referendumit për Brexit, por gjithmonë ka premtuar të zbusë marrëdhëniet me Bashkimin Evropian.
Takimi me Sanchez
Kështu takimi privat me Sanchezin, në margjinat e samitit të Komunitetit Politik Evropian të mbajtur në fillim të korrikut, u kthye në një mundësi edhe për kryeministrin, i cili tha se po shqyrtonte idenë e arritjes së një marrëveshjeje për këtë pikë të parë. të përpiqet të paktën të inkurajojë lëvizshmërinë, studimin dhe përvojat e punës së të rinjve në të dy anët e Kanalit.
Në programin e tij politik të paraqitur me rastin e zgjedhjeve të fundit, Starmer kishte përfshirë se “nuk do të kishte kthim në lirinë e lëvizjes”, por një marrëveshje dypalëshe me Spanjën ose një marrëveshje e kufizuar në një grupmoshë të caktuar nuk mund të konsiderohet si tradhti ndaj këtë premtim. Gjithashtu sepse një vendim i tillë nuk do të ishte unik në panoramën e marrëdhënieve dypalëshe në Britaninë e Madhe, e cila mburret me marrëveshje për lëvizshmërinë e të rinjve me 13 vende jashtë BE-së, përfshirë Australinë, Kanadanë, Zelandën e Re, Japoninë , Islandën dhe Uruguain .
Këto nuk janë drita jeshile reale, por më pak kufizime në lëvizshmërinë e të rinjve, të cilat, rast pas rasti, ende parashikojnë dhënien e vizave apo pamundësinë për të shijuar shërbimet shëndetësore falas të destinuara për qytetarët apo banorët e Britanisë së Madhe.
Afrimi me BE-në
Një zëdhënës i qeverisë, duke folur për Telegrafin, ka mohuar atë që ka dalë duke saktësuar se nuk ka asnjë qëllim për të mos respektuar vullnetin popullor të shprehur me rastin e referendumit për daljen nga Bashkimi Evropian: “Kemi qenë të qartë në faktin se ne nuk do të ribashkohemi me tregun e vetëm , në bashkimin doganor dhe as nuk do të rivendosim lirinë e lëvizjes. Dhe ne nuk po shqyrtojmë një program të lëvizshmërisë së të rinjve.”
Ndërkohë, në janar, kryebashkiaku i Londrës Sadiq Khan bëri thirrje për një marrëveshje që do t’i lejonte të rinjtë të lëvizin lirshëm drejt dhe nga BE, duke e motivuar atë me nevojën për të zbutur dëmin ekonomik dhe kulturor të shkaktuar nga Brexit. Së shpejti do të jetë e qartë se cilën rrugë synon të ndjekë kryeministri Keir Starmer.
Rishikimi i marrëdhënieve
BE duket i hapur ndaj planit të kryeministrit Keir Starmer për një rishikim të marrëdhënieve tregtare të Mbretërisë së Bashkuar pas Brexit. Vetë Starmer i tha kancelarit gjerman Olaf Scholz se donte “bashkëpunim më të madh ekonomik”, ndërsa një telefonatë e veçantë me presidentin francez Emmanuel Macron mbuloi “prioritetet e përbashkëta, duke përfshirë migrimin dhe ekonominë”.
Lëvizja e shpejtë drejt afrimit me Evropën ka trembur disa euroskeptikë konservatorë. David Frost, kolegu konservator që negocioi zgjidhjen e Brexit-it të Boris Johnson, i tha Mail se “çfarëdo që laburistët të kenë thënë përpara zgjedhjeve, ne mund të presim që ata tani të shfrytëzojnë çdo mundësi për të filluar të heqin dorë nga pavarësia jonë kombëtare”.
