Gjermania vazhdon të jetë në telashe, duke e patur të vështirë të krenohet me atë që e ka dalluar gjithmonë, midis vendeve europiane: ekonominë. Mbi vendin është ende një re e zymtë recesioni, viktimë e modelit të tij ekonomik, në të cilin Made in Germany nuk pompon më oksigjen në nervat vitale të vendit dhe të një politike ordoliberal, ku investimet për të mbështetur ekonominë kanë ngecur. Paralelisht me një rimëkëmbje në rënie, ndjenja e mosbesimit midis bizneseve po rritet. Një “sëmundje” e matur mirë nga indeksi Zew, i cili ra në gusht në 17.9 pikë nga 43.7 e mëparshme. Tani vendi është vetëm një hap larg niveleve të korrikut 2022, pak para se Berlini të rrëshqiste në kënetat e recesionin. Nga eksportet që ranë në qershor me 3.4% në vit dhe nga importet që ranë me 6.4%, ka të ngjarë që në tremujorin e tretë Gjermania të bjerë përsëri në një recesion teknik pasi kishte pësuar tashmë, midis prillit dhe qershorit, një tkurrje të PBB-së prej 0.1% (+0.2% për Eurozonën). Për të shpjeguar pse motivimi i sipërmarrësve po ndryshon, Wambach citon të dhëna zhgënjyese nga ekonomia amerikane, një nga tregjet kryesore të eksportit të Gjermanisë, dhe shqetësimet në rritje për një përshkallëzim të konfliktit në Lindjen e Mesme.
Lidhja me Kinën
Ai nuk përmend Kinën, ku prodhimi vendas i mallrave më komplekse ka gërryer marzhe të konsiderueshme të të ardhurave për gjermanët, ndoshta sepse objektivi i vërtetë është një tjetër: domethënë, “paqartësia e politikës monetare”. Një mëkat që përfshin Joachim Nagel, numrin një të Bundesbank. Ai është bankieri në krye të shtrëngimit të normave dhe, së fundmi, kundërshtari më i egër i ndryshimit të rregullave. Edhe pse të shtrënguara në kontrollin e kredisë dhe të kërcënuara nga një hakmarrje e mundshme nga Pekini për shkak të detyrimeve të vendosura nga BE ndaj makinave elektrike kineze, kompanitë gjermane nuk gjejnë mbështetje në qeverinë e udhëhequr nga Olaf Scholz. Bdi, homologu i Konfindustrisë, ka llogaritur se do të nevojiteshin 400 miliardë euro për të rinovuar infrastrukturën e transportit, ndërtimin dhe arsimin. Burimet për të gjetur nga rritja e borxhit publik. Një propozim i refuzuar menjëherë nga ministri i Financave, liberali Christian Lindner. Të mbrohet deri në atë pikë sa t’u propozojë aleatëve të koalicionit semaforik një propozim të dyfishtë: reduktim i shpenzimeve sociale dhe heqje e Ministrisë së Bashkëpunimit për Zhvillim.
Faktorët
Në rastin e Gjermanisë, politikanët dhe ekonomistët thonë se proceset tepër të komplikuara të lejeve, ku mund të duhen vite për të marrë dritën jeshile për të ndërtuar një objekt të ri të energjisë së erës, mungesa e fuqisë punëtore të kualifikuar dhe investimet e vonuara në infrastrukturë janë ndër çështjet kryesore që vendi duhet të trajtojë. Normat më të larta të interesit nga Banka Qendrore Evropiane kanë ndihmuar në uljen e inflacionit nga 10.6% në tetor 2022 në 2.5% në qershor – por gjithashtu kanë frenuar aktivitetin e ndërtimit dhe kanë shuar një rritje prej vitesh të çmimeve të banesave. Një faktor tjetër është niveli jashtëzakonisht i lartë i kursimeve paraprake të konsumatorëve evropianë, i cili arriti në 15.4% në tre muajt e parë të vitit, një rekord i lartë pa përfshirë vitet e pandemisë.
Parashikimi i zymtë
Arsyet për të lënë mënjanë më shumë para mund të jenë shansi për të fituar norma më të larta interesi duke kursyer, duke u ndjerë më i varfër për shkak të çmimeve më të ulëta të banesave dhe frika për të ardhmen, pavarësisht nga papunësia e ulët prej 6.4%. Për shkak të këtij obsesioni për balancimin e llogarive, e ardhmja e Gjermanisë duket e zymtë. Mund të jetë edhe më shumë nëse Amerika do të binte në recesion, për shkak të lidhjeve tregtare midis vendeve. Dje ishte lajmi se çmimet e prodhimit në SHBA u rritën me 0.1% në korrik, pas +0.2% në qershor. Një fillim i mbarë për të dhënat e sotme të inflacionit. Nëse janë pozitive, të dhënat do ta bindin Fed-in të ulë normat në shtator për të shmangur një ulje të vështirë për ekonominë. Berlini pret dhe kryqëzon gishtat.