Cilat janë synimet e Shteteve të Bashkuara në luftën në Ukrainë?
Sekretari i Mbrojtjes Lloyd Austin njoftoi kohët e fundit se Shtetet e Bashkuara duan që “Rusia të dobësohet në atë masë sa nuk mund të bëjë ato gjëra që ka bërë në pushtimin e Ukrainës”.
Angazhimi i SHBA-së për këtë qëllim ka qenë thelbësor.
Kongresi miratoi Aktin e Huadhënies për Mbrojtjen e Demokracisë së Ukrainës me votim pothuajse unanim. Presidenti Biden po kërkon 33 miliardë dollarë ndihmë shtesë. Kur ministrat e mbrojtjes të rreth 40 vendeve u mblodhën në bazën ajrore Ramstein në Gjermani muajin e kaluar, fokusi nuk ishte paqja, por fitorja e drejtpërdrejtë e Ukrainës ose të paktën “dobësimi i përhershëm” i fuqisë ushtarake të Rusisë.
Por teksa dhuna vazhdon dhe ethet e luftës shtohen, bëjmë mirë të jemi të qartë për objektivat tona.
Angazhimi për një luftë të gjatë dhe të ashpër me Rusinë do të kishte pasoja të rënda jo vetëm për popullin ukrainas, por edhe për interesat e sigurisë së Shteteve të Bashkuara dhe aleatëve të saj.
Rezistenca e ukrainasve ndaj pushtimit rus nuk duhet të na verbojë ndaj kostos së tmerrshme në jetë dhe prona.
28 për qind e popullsisë së Ukrainës thuhet se është zhvendosur, brenda ose jashtë vendit. Nëse lufta zvarritet, kjo përqindje do të rritet.
Rreth një e treta e infrastrukturës bazë të Ukrainës – rrugë, linja hekurudhore, ura – është dëmtuar ose shkatërruar. Një shkatërrim i tillë do të vazhdojë. Ekonomia e Ukrainës parashikohet të tkurret me gati gjysmën këtë viti.
Edhe nëse lufta do të ndalonte nesër, rindërtimi dhe kthimi në nivelet e prodhimit të paraluftës do të kërkonin vite dhe qindra miliarda dollarë.
Për më tepër, në një kohë kur ekonomia botërore tashmë ishte e rrënuar nga pandemia e koronavirusit, kjo luftë dhe sanksionet e vendosura ndaj Rusisë po i shtohen dislokimeve globale. Vitin e kaluar, Rusia ishte eksportuesi më i madh në botë i gazit natyror, eksportuesi i dytë më i madh i naftës së papërpunuar dhe eksportuesi i tretë më i madh i qymyrit. Ajo udhëheq botën në pasurimin e uraniumit për termocentralet bërthamore.
Nuk është për t’u habitur që çmimi i karburantit është rritur që nga pushtimi. Aleatët tanë në Evropë janë prekur shumë. Ndërkohë, qytetarët amerikanë vuajnë nga rritja e çmimeve në tregjet globale për çelikun, aluminin, bateritë e makinave, çipat kompjuterikë dhe shumë më tepër.
Rusia dhe Ukraina së bashku furnizojnë 30 për qind të grurit dhe 20 për qind të misrit në tregjet globale, sipas Programit Botëror të Ushqimit të OKB-së, si dhe tre të katërtat e vajit të lulediellit në botë dhe një të tretën e elbit.
Në këtë hemisferë, shumë vende të Amerikës Latine po përballen tashmë me mungesë të plehrave kimikë. Sipas Organizatës së Ushqimit dhe Bujqësisë, 14 vende afrikane varen nga Rusia dhe Ukraina për gjysmën e grurit të tyre, me Eritrenë (100 përqind), Somalinë (më shumë se 90 përqind) dhe Egjiptin (afërsisht 75 përqind) që kryesojnë listën.
Në mënyrë të pashmangshme, konflikti i vazhdueshëm forcon ”skifterët” si në Shtetet e Bashkuara ashtu edhe në Rusi – dhe e bën çdo zgjidhje më të vështirë.
Në dekadat e Luftës së Ftohtë, Uashingtoni dhe aleatët e tij punuan për të shmangur një luftë me Rusinë, duke qëndruar në këmbë edhe kur Rusia shtypi lëvizjet e pavarësisë në Çekosllovaki dhe Hungari.
Pra, që zyrtarët të komentojnë tani për dobësimin e përhershëm të Rusisë është e pamatur në ekstrem.
Nëse Biden merr 33 miliardë dollarët e tij, Shtetet e Bashkuara do t’i kenë kushtuar 47 miliardë dollarë armë dhe ndihmë Ukrainës që nga fillimi i pushtimit. Kjo do të thotë, siç vunë në dukje William Hartung dhe Ben Freeman në revistën online Responsible Statecraft, pothuajse aq sa i gjithë buxheti i Departamentit të Shtetit dhe më shumë se sa administrata Biden ka caktuar për ndryshimet klimatike.
Kjo është arsyeja pse është e nevojshme të heqim dorë nga vendimet e nxitura nga lufta dhe të vlerësojmë prioritetet tona reale të sigurisë.
Ne kemi sfida shumë më të mëdha sigurie – duke përfshirë pandeminë dhe përhapjen globale, ndryshimet klimatike, sfidat e paraqitura nga Kina dhe imperativin për të rindërtuar ekonominë dhe demokracinë tonë.
Rezistenca e Ukrainës ka tërhequr vëmendjen dhe simpatinë tonë, por rëndësia e saj mund të llogaritet më mirë në lidhje me këto çështje të tjera.
Nëse Rusia pushton të gjithë Donbasin, siç duket tani synimi i Vladimir Putinit, Moska mund të jetë më e gatshme të flasë për një zgjidhje. Presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky, Shtetet e Bashkuara dhe NATO duhet të vendosin nëse do të vazhdojnë negociatat.
Uashingtonit mund t’i duhet të ecë drejt interesit të vet për t’i dhënë fund luftës, në vend që të drejtojë rezistencën me çdo kusht.
Çdo zgjidhje pa dyshim do të kërkonte tërheqjen e forcave ruse, ndoshta në këmbim të neutralitetit dhe integritetit territorial të Ukrainës, njohjes së kontrollit të Krimesë nga Rusia dhe një lloj statusi të federuar për provincat separatiste në Ukrainën Lindore. Dhe sanksionet pa dyshim do të duhet të hiqen.
Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e tyre duhet t’i bëjnë të qartë tani Zelenskit, Rusisë, Kinës dhe Indisë – domethënë, duke pranuar gjeopolitikën e një arkitekture të ardhshme sigurie – se ne pranojmë një zgjidhje që ruan sovranitetin e Ukrainës, por që gjithashtu i jep fund luftës shpejt. Ky është interesi ynë i vërtetë.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Joe Biden duhet të vijë të shohë nga afër atë që po ndodh në Ukrainë”
“Nuk e kuptoj se si dikush mund të jetë mbështetës i Rusisë”
“Moska do të paguajë një çmim të lartë”
