Do të ishte gabim të bënim një fotografi të tokës së lagur me gjak të Rusisë në Ukrainë, dhe të arrinim në konkluzionin se lufta është një ngërç.
Presidenti rus Vladimir Putin, i vendosur për shkatërrimin e Ukrainës dhe qartësisht i painteresuar për bisedimet e paqes, po përgatit trupa të reja për sulme të reja të mëdha, me shumë gjasa në javët ose muajt e ardhshëm.
Ekspertët ushtarakë besojnë se ai po planifikon gjithashtu të pushtojë Kievin dhe ‘të presë’ kokën e qeverisë ukrainase – që do të ishte në fakt një fitore përfundimtare për Moskën dhe një humbje për Perëndimin.
Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e saj në NATO nuk mund ta lejojnë këtë.
Për ta parandaluar atë dhe për të përgatitur Kievin jo vetëm për të përballuar sulmet e ardhshme ruse, por për ta shtyrë armikun aty ku ishte para-pushtimit, Ukrainës i duhen më shumë armë dhe më të rënda.
Të parët në listë janë tanket luftarake të klasit të lartë – veçanërisht, Leopard 2 të prodhimit gjerman.
Që kjo të ndodhë, kërkohet miratimi i Gjermanisë.
Dhe duke pasur parasysh trajnimin dhe pengesat logjistike me të cilat përballet Ukraina përpara se të mund të marrë tanke të tilla të rënda, koha nuk e favorizon aspak.
Presidenti Biden dhe liderët kryesorë evropianë deri më tani kanë qenë të ndërgjegjshëm për ndihmën ushtarake për Ukrainën në mënyrë që të mos rrezikojnë përshkallëzimin.
Kremlini ka vënë në dukje pikërisht atë kërcënim të përshkallëzimit, duke përsëritur se është i përgatitur të përdorë armë bërthamore, për të penguar dërgesat e armëve perëndimore – të cilat, i kanë mundësuar Ukrainës mbijetesën.
Megjithatë, vetëm mbijetesa afatshkurtër nuk është një strategji e mjaftueshme për Ukrainën, dhe për rrjedhojë edhe për Perëndimin.
Putin, i kënaqur duke luajtur me shpresën për të ‘rraskapitur’ opinionin dhe vendosmërinë publike amerikane dhe evropiane, e konsideron kohën si aleatin e tij.
Nëse ai ka të drejtë, politikat dhe dispozitat perëndimore që ruajnë status quo-në janë një ‘bast i dobët’.
Dhe mos bëni gabim: Putin është duke vënë bast shtëpinë – ambiciet e tij perandorake, trashëgiminë e tij, mbijetesën e tij politike.
Ndaj, kjo e ka bërë Uashingtonin dhe aleatët e tij kryesorë, të cilët kanë filluar të përgjigjen në përputhje me rrethanat.
Zyrtarët perëndimorë me të drejtë kanë filluar të mendojnë se si ta fitojnë luftën, jo vetëm se si të mos e humbin atë.
Sistemet e armëve që gjashtë muaj më parë konsideroheshin se kalonin një vijë të kuqe, tani po u ofrohen ukrainasve, megjithëse ende jo në sasinë e nevojshme.
Në fillim të këtij muaji, Shtetet e Bashkuara dhe Gjermania ranë dakord të dërgojnë automjete të blinduara luftarake, duke përfshirë rreth 50 Bradley të prodhuara në SHBA, dhe Franca tha se po dërgonte tanke të lehta.
Ditët e fundit, Britania sinjalizoi se do t’i sigurojë Kievit Challenger 2, tanket e para luftarake të prodhimit perëndimor që do të dërgohen në Ukrainë që nga pushtimi i Rusisë 11 muaj më parë.
Ukraina, furnizimi i së cilës me tanke të vjetruara të prodhimit sovjetik është pakësuar, ka kërkuar tanke perëndimore që në fillim të luftës.
Prandaj, edhe lëvizja britanike, ndonëse është një moment historik; është gjithashtu i pamjaftueshëm.
Komandanti i lartë ushtarak i Ukrainës, gjenerali Valery Zaluzhny, tha në një intervistë muajin e kaluar se forcave të tij u duhen 300 tanke perëndimore për të kthyer situatën në favor të Ukrainës.
Ka burime të tjera të mundshme të tankeve të rënda të prodhimit perëndimor që mund të ndryshojnë lojën .
Opsioni më i mirë dhe më i shumtë janë Leopardët e prodhimit gjerman. Disa mijëra prej tyre janë në shërbim, kryesisht në Evropën Lindor.
Polonia është e gatshme t’i dërgojë ato në Ukrainë dhe të tjerët mund të ndjekin shembullin – por asnjë nuk mund të rieksportohet pa një dritë jeshile nga Berlini.
Deri më tani, Gjermania është në krizë, qeveria e saj e koalicionit me sa duket është përçarë dhe sondazhet tregojnë se publiku gjerman është gjithashtu i ndarë për këtë çështje.
Kancelari Olaf Scholz duket i pavendosur, dhe në pritje të kontributit të Uashingtonit.
Dorëzimi i tankeve Leopard në Ukrainë, tha ai në fillim të këtij muaji, varet “veçanërisht nga diskutimet me partnerin tonë transatlantik, me Shtetet e Bashkuara të Amerikës”.
Pyetja është nëse Biden, i cili është zotuar të mos lejojë një fitore ruse dhe është zotuar të qëndrojë me Kievin “për aq kohë sa duhet”, është i përgatitur të tregojë edhe më shumë vendosmëri, teksa lufta në Ukrainë i afrohet asaj që ka të ngjarë të jetë momenti i saj vendimtar.
Burimi: The Washington Post
Përktheu dhe përshtati: Konica.al
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Diplomacia e butë”, ilaçi i kësaj bote të sëmurë
