Çmimi Nobel është një nga arritjet më prestigjioze dhe më të njohura shkencore të epokës sonë. Ai feston natyrën e jashtëzakonshme të zbulimeve të fituesve të çmimit dhe përhap famën e tyre shumë përtej kufijve akademikë, shkruan focus.it.
Megjithatë, duket se ka një anë të çuditshme të medaljes.
Ky nderim ndikon negativisht në produktivitetin e fituesve të tij.
Të paktën, kjo është ajo që del nga një studim i Universitetit Stanford (SHBA) i botuar në revistën ”Royal Society Open Science”, i cili përcaktoi efektin e Nobelit në aktivitetin kërkimor të atyre që e marrin atë.
Për të pasur një matës që nuk ishte vetëm çmimi i mirënjohur suedez, studiuesit ekzaminuan gjithashtu fituesit e MacArthur Fellowship, një bursë prestigjioze që u jepet njerëzve që kanë demonstruar “kreativitet të jashtëzakonshëm”, më pas duke krahasuar dy grupet e fituesve për të zbuluar ndonjë dallim.
Në mënyrë të detajuar, ekipi zgjodhi një mostër prej 72 fituesish Nobel dhe 119 bashkëpunëtorë të Institutit MacArthur të vlerësuar në shekullin e kaluar, duke krahasuar numrin e botimeve dhe citimeve të secilit tre vjet përpara se të merrnin çmimin me ato të periudhës pas njohjes.
Rezultatet e krahasimit treguan se, në shumë raste, punimet e mëvonshme të fituesve kishin pasur të njëjtin efekt ose edhe të zvogëluar të përgjithshëm në peizazhin shkencor.
Me fjalë të tjera, arritja e nderimeve më të larta akademike kishte dekurajuar veprimtarinë kërkimore. Në mënyrë të detajuar, fituesit e Nobelit botuan afërsisht të njëjtin numër artikujsh pas marrjes së çmimit, por shkrimet e tyre kishin shumë më pak citime sesa puna që bënin përpara se ta merrnin atë.
Megjithatë, shokët e MacArthur botuan pak më shumë, por citimet e tyre mbetën të njëjta.
