Qafa e Valbonës është një rrugë e aksesueshme, megjithëse jo e lehtë që kompanitë vendase turistike e kanë përfshirë në aventurën e turneut treditorë, shkruan Rebecca Ann Hughes në një artikull të publikuar në “Euronews Travel”.
Pas një ngjitjeje prej katër orësh, ne mbërritëm në majën marramendëse të një rrëpire shkëmbore në Qafën e Valbonës.
Ne rrethoheshim nga “Bjeshkët e Nemuna”, në veri të Shqipërisë. Re ogurzezë stuhie nisën të mblidheshin midis majave dhe kreshtave të thepisura në drejtim të zbritjes sonë në anën tjetër të rrugës.
Për gati gjysmën e shekullit të XX, ky peizazh i mrekullueshëm ishte i mbyllur për botën nën sundimin komunist.
Që nga hapja e vendit, rajoni ka magjepsur alpinistët dhe aventurierët me bukurinë dhe qetësinë e tij.
Por përtej kësaj, zona mbeti një destinacion i jashtëzakonshëm në një vend shumë shpesh të njollosur nga stereotipet, deri pak vite më parë.
Vargu malor verior i Shqipërisë është tashmë një destinacion nën radarët e udhëtarëve.
Vendi u përfshi në listën e “52 Destinacioneve për 2024”, sipas “The New York Times”.
Për momentin, është ende një vend i qetë. Por, është në një pikë kyçe ku fluksi i turistëve që kërkojnë natyrën e thyer dhe mikpritjen jokomerciale mund të jetë shkaku i zhdukjes së tyre.
Për një udhëtim të qëndrueshëm dhe të ngadaltë në këto zona, provoni itinerarin treditor në Qafën e Valbonës për të shijuar natyrën në Parkun Kombëtar të Alpeve të Shqipërisë prej 800,000 km katrorë.
Çfarë duhet të bëni në Shqipëri: Si të ecni në Qafën e Valbonës
Qafa e Valbonës është një rrugë e aksesueshme megjithëse jo e lehtë për të ecur që kompanitë vendase turistike e kanë përfshirë në një aventurë të përshtatshme treditore.
Turistët fillimisht duhet të marrin rrugën për në qytetin më të afërt, Shkodër, dhe të rezervojnë akomodimin për një natë.
Në liqenin e Komanit, trageti lundroni përmes një gryke të gjatë me ujë smerald të rrethuar nga faqe shkëmbi të egër
Pjesa e parë e udhëtimit është me një furgon për rreth një orë e gjysmë deri në Liqenin e Komanit. Aty do të hipni në një traget të mbushur me njerëz, dhe lundroni për rreth dy orë e gjysmë përmes një gryke të gjatë me ujë smerald të rrethuar nga faqe shkëmbi të egër.
Pas zbarkimit në stacionin e tragetit të Fierzës, do t’ju presë një furgon tjetër që ju çon në pjesën e mbetur të rrugës për në fshatin e Valbonës.
Gjithashtu, do të gjeni bujtina të shpërndara përgjatë rrugës gjarpëruese të fshatit, por përpiquni të rezervoni më afër shtegut. Synoni të qëndroni në një nga ndërtimet e vjetra prej guri me çati të pjerrëta me rrasa dhe ambiente të brendshme të thjeshta prej druri si shtëpi.
Do të zgjoheni me një në mëngjes me djathë të bërë vetë, domate dhe tranguj të freskët dhe bukë të ngrohtë që mund t’i shijoni jashtë me një pamje të majave të mprehta malore me borë.
Si të ecni nga Valbona në Theth
Kohëzgjatja e ditës së ecjes ndryshon në varësi të vendndodhjes së akomodimit tuaj në Valbonë dhe Theth, por shtegu është 12 kilometra i gjatë dhe zgjat nga shtatë deri në 10 orë.
Ngjitja e pjerrët të çon në një luginë të gjelbëruar me pisha dhe midis faqeve shkëmbore monolitike dhe kullave gëlqerore. Gjatë rrugës ka stacione të papritura në gropa në strehëza prej druri të prishur, ku të gjitha furnizimet mbërrijnë me mushkë ose me pronarin e guximshëm.
Nga maja spektakolare, ju mund të shikoni disa nga peizazhet më të pacënuara të mbetura në Evropë.
Zbritja në fshatin e thellë të Thethit kalon nëpër livadhe me lule të egra dhe shpate me bar.
Jeta në Theth sillet rreth traditave baritore dhe mikpritjes shpirtërore
Komuniteti malor është një shpërndarje ndërtesash dhe hambarësh prej guri në një pllajë të gjerë të gjelbër të rrethuar nga malet. Aty kalojnë fusha dhe kullota të kufizuara me gardhe druri me pirgje konike bari për bagëtitë.
Jeta sillet rreth traditave baritore dhe mikpritjes shpirtërore, të cilat të dyja i gjejnë rrënjët në kodin e lashtë të Kanunit të vendosur nga këto komunitete malësore.
Ligjet që lidhen me gjakmarrjen dhe vrasjet për hakmarrje janë braktisur kryesisht, (megjithëse në Theth mund të vizitoni ende një kullë të lashtë guri me dritare të dëmtuara ku fshiheshin objektivat e synuara), por theksi për të pritur udhëtarët dhe mysafirët vazhdon.
Në Theth, gjeni bujtina dhe akomodime në ferma ku pronarët përgatisin ushqime të bollshme nga prodhimet e arave, bagëtive dhe koshereve të tyre.
Nëse turizmi i udhëtimit ditor fillon të lulëzojë, a do të mbijetojë peizazhi i paprekur dhe mikpritja e ngrohtë e pa nxitim?
Ju mund të shëtisni në një lokal ngjitur pas një faqeje shkëmbi mbi një grykë ku ofrohet raki shtëpie bashkë me kafenë e mëngjesit.
Deri pak vite më parë, alpinistët bënin udhëtimin e kthimit poshtë malit përgjatë një shtegu me gropa me një Jeep, sot sipërfaqja e kësaj rruge është e asfaltuar duke shfaqur një shenjë të një ndryshimi më të gjerë në vend.
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
“Riviera Shqiptare, një parajsë e fshehur…”
Dyfishohen turistët, gazeta franceze shkruan për Shqipërinë
