Në vetëm pak javë, trupat ukrainase në rajonin e Kurskut, dhe me humbje minimale, pushtuan shumë më tepër territor se Rusia në Donetsk gjatë gjithë vitit të kaluar, pavarësisht sulmeve të ashpra dhe viktimave të mëdha. Dhe kjo nuk është rastësi. Duke gjykuar nga përvoja e të gjitha operacioneve të mëparshme sulmuese të luftës ruso-ukrainase, rusët janë më efektivë në luftën pozicionale, ku numri i ushtarëve dhe epërsia në artileri janë më të rëndësishmet, ndërsa ushtria ukrainase tregon aftësi më të mëdha në manovrim dhe goditje asimetrike. Sipas analizës së “The Insider”, pas largimit nga rajonet veriore të Ukrainës në vitin 2022, komanda ruse njoftoi se do të përqendrohej në luftimet në Donbass. Për shkak të kësaj, ata lanë grupe relativisht të dobëta në kufirin me Ukrainën, të cilat kryesisht përbëheshin nga rekrutët ushtarakë dhe rojet kufitare, të cilët nuk kishin pothuajse asnjë njësi të blinduar ose mjaftueshëm armë antitank. Përveç gjithë kësaj, ofensiva e dështuar ruse në rajonin e Kharkiv, e cila filloi në maj, u krijoi probleme atyre. Me gjithë njoftimet e mëdha, rusët u ndaluan shpejt dhe u detyruan të gërmojnë në afërsi të qytetit Volçanska, për këtë arsye ata nuk mund të merrnin pjesë në mbrojtjen e rajonit të Kurskut.
Gabimet e rusëve
Komanda ukrainase, e cila nuk pritej të niste një kundërsulm serioz para vitit 2025, arriti të përfitonte nga gabimet e rusëve. Pas betejave rraskapitëse për Bahmutin dhe Avdievkën, Forcat e Armatosura të Ukrainës arritën të rimbushin njësitë e tyre dhe t’i përgatisin për një ofensivë të re. Është gjithashtu e rëndësishme që predhat e obusit dhe HIMARS kanë mbërritur më në fund në Ukrainë, pas miratimit të projektligjit për financimin e ndihmës ushtarake të SHBA-së, të vonuar prej kohësh. Forcat Ajrore të Ukrainës arritën të zotëronin bombat perëndimore, të cilat janë dukshëm më të sakta se ato ruse, dhe ofensiva në drejtim të Kurskut u ndihmua nga sulmet e mjeteve ajrore pa pilot, në të cilat ukrainasit janë jashtëzakonisht efikas. Ndryshe nga kundërofensiva e pasuksesshme në vitin 2023, gjatë ofensivës në rajonin e Kurskut, Forcat e Armatosura të Ukrainës arritën të arrijnë faktorin e befasisë sepse rusët nuk e prisnin sulmin, madje edhe oficerët dhe ushtarët ukrainas mësuan për operacionin vetëm disa ditë, madje edhe orë para se të fillonte. Përveç kësaj, ata dërguan njësi të trajnuar në territorin e Rusisë, dhe jo si brigadat e sapoformuara, të cilat hynë në betejë në fillim të vitit të kaluar në rajonin e Zaporizhzhia dhe pësuan humbje të mëdha. Thjesht, “ofensiva Kurk” tejkaloi të gjitha veprimet e mëparshme të Ukrainës në territorin e Rusisë.
Rusët në vështirësi
Komanda ruse u detyrua të transferonte shpejt rezervat dhe u përball me një problem të njohur – ukrainasit zbuluan lëvizjet e rezervave ruse të dërguara në fushën e betejës dhe shkatërruan një pjesë të mirë të tyre me ndihmën e dronëve dhe raketave perëndimore me precizion të lartë. Insajderi parashikon se situata atje mund të ndryshojë vetëm nëse komanda ruse arrin të mbledhë një grup mjaft të madh me rreth 30 mijë luftëtarë. Cilido qoftë rezultati përfundimtar i operacionit Kursk, ai u bë një shembull i dy mënyrave kryesore të operacioneve luftarake: lufta pozicionale dhe ajo e lëvizshme. Lufta pozicionale, të cilën Rusia po e udhëheq, merr përsipër granatimin metodik të pozicioneve mbrojtëse të armikut, pastaj pushtimin e tyre dhe përgatitjen për fazën tjetër të ofensivës. Një hap në një kohë, mund të thuhet. Sekreti i suksesit është epërsia në madhësi dhe fuqi zjarri, por kjo kërkon komandën për të koordinuar me kujdes artilerinë, aviacionin dhe dronët, si dhe këmbësorinë dhe mjetet e blinduara. Kjo nënkupton një model të ngurtë vertikal të kontrollit të njësisë me iniciativë minimale në terren, siç ekzistonte në Luftën e Parë Botërore dhe më vonë u përdor nga Ushtria e Kuqe.
Strategjia e Ukrainës e luftës së lëvizshme bazohet në një përparim të shpejtë të mbrojtjes së armikut me një dalje të mëvonshme në zonën operative, goditje në linjat e furnizimit të armikut dhe, së fundi, rrethimin dhe shkatërrimin e grupeve individuale të armikut ose detyrimin e tyre të dorëzohen. . Manovrimi kërkon një staf komandues të trajnuar mirë, por edhe ushtarë të thjeshtë, si dhe komunikim efektiv mes njësive dhe kjo mund të jetë e vështirë. Një rol të veçantë luajnë skautët për të parashikuar manovrat hakmarrëse të armikut. Blitzkrieg është shembulli më i famshëm i luftës manovruese të suksesshme, veçanërisht operacionet e Wehrmacht në vitet e para të Luftës së Dytë Botërore.
