Nga Andreas Dushi
Dise herë, burgosja fizike nuk është në dorën tonë, ama ajo e shpirtit është githnjë. Me një liri shpirtërore të pashoqe, kompozitori dhe muzikanti shkodran Gac Çuni kaloi vitet e burgimit të padrejtë nga një sistem i përbindshëm komunist.
Një natë, të gjithë të burgourit u çuditën kur nga njëra prej qelive, një zë i ëmbël hyri si dritë mes errësirës së vuajtjes e terrorit. Ishte zëri i Gac Çunit i cili i këndoi dashurisë platonike një këngë të jashtëzakonshme. Kënga i kushtohej vajzës së ëndrrave, asaj ideales e cila nga burgu i afrohet gjithnjë e më shumë të përkryerës.
Këngë me natyrën e këngëve të dikurshme greke, pa muzikë të regjistruar e pa tekst të shkruar, por e transmetuar për vite me radhë ndër qelitë e vogla të burgjeve deri kur, pas ’90, bashkë me të burgosurit fitoi lirinë e saj duke dalë në botën e vërtetë në kërkim të atij frymëzimi platonik që e shtyu Gacin të bënte këtë perlë.
Më poshtë janë vargjet e kësaj kënge dhe partitura me notat e saj muzikore, marrë nga libri “250 Këngë qytetare Shkodrane” me autor Tonin Dajinë e Tonin Zadejën.
