Jean de la Fontaine(Zhan dë la Fonten) lindi më 8 korrik të vitit 1621. Është poeti më i madh i Francës, letrar me fantazi të pashtershme për çdo gjini dhe sidomos ai ishte asi i Francës në fabula e tij të mrekullueshme.
Sipas komedianit Gustave Flaubert ai ishte poet i madh për të zotëruar gjuhën franceze. Ai rreshtohej përkrah shumë figurave botërore në fabula.
Ishte nga një familje e klasës më të lartë provinciale, ishin të pasur megjithëse jo në stadin e aristokracisë. Ai u njoh nga të gjithë autoritetet e asaj kohe si një nga letrarët më të mirë në Francë në moshën 60 vjeç. Fabulat e tij, Madamë dë Sevinjë, një nga kritikët letrarë, shprehet se ato janë hyjnore. Ja një nga fabulat e tij:
Dashuria dhe Marrëzia
Në dashuri gjithçka është mister
Shenjat, bukuritë, pishtari, madje lindja e saj.
Nuk është puna e një dite
Nëse do ta zhbirosh këtë shkencë.
Pra, nuk kam aspak ndërmend t’ua shpjegoj gjithçka këtu.
Qëllimi im i vetëm është t’u rrëfej, sipas mënyrës sime,
Se si i verbëri, një hyjni qiellor,
Humbi dritën e syve.
Ç’rrjedhë e pasoi këtë fatkeqësi, ndoshta mund të qe edhe një e mirë;
Unë s’mund të gjykoj një të dashur, po aq të caktoj ndonjë.
Një ditë Marrëzia dhe Dashuria po luanin tok.
Kjo e fundit ende nuk ishte privuar nga drita e syve.
Ja tek mbërrin zënka: Dashuria donte të mblidhnin
Këshillin e Perëndive.
Marrëzia nuk duroi dot
Dhe i dha një grusht aq të furishëm,
Saqë i iku drita e syve.
Venusi kërkoi shpagim
Si grua e mëmë, mjaftoi të gjykonte klithmat e tyre.
Perënditë u hutuan,
Jupiteri, Nemesisi,
Madje edhe gjykatësit e Ferrit, pra gjithë kuvendi.
Ajo u paraqiti se ç’kishet ngjarë:
“Fëmija e saj, pa shkop në dorë nuk mund të hidhte asnjë çap përpara”
Nuk kishte dënim që ta shlyente këtë krim të rëndë.
Dëmi duhej riparuar në të njëjtën mënyrë.”
Si e shqyrtuan mirë e mirë
Interesi i shumicës, ai i palës kundërshtare,
Së fundmi vendimi i Gjykatës së Lartë
E dënoi Marrëzinë
Duke i shërbyer si udhërrëfyese Dashurisë
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Gëte, lindja e poetit universal
