Traktati i ri i Aachen është i rëndësishëm për simbolikën e tij historike, por nuk duhet të shihet si një përgjigje adekuate ndaj mangësive organizative dhe strategjike të Bashkimit Evropian. Nëse BE-ja dëshiron të mbrojë vlerat perëndimore, ajo duhet të rivendosë veten si një fuqi sovrane, në çdo kuptim të termit.
Ish-ministri gjerman i Punëve të Jashtme, Sigmar Gabriel dhe Zaki Laïdi kanë komentuar së komentuar së fundmi miqësinë franko-gjermane.
Por, natyrisht, argumenti i tyre nuk është në lidhje me këtë dokument të veçantë, por më tepër me marrëdhëniet franko-gjermane për sa i përket Evropës dhe komunitetit transatlantik. Në një kohë të thellimit të pasigurisë në Evropë, asnjë temë tjetër nuk është më e denjë për diskutim.
Nga ana e tij, Gabriel mbivlerëson rëndësinë e paktit të ri, i cili thjesht nuk ka fuqinë për të joshur Gjermaninë në llojin e kurtheve gjeopolitike që ai ka frikë.
Foto e marrë nga Reuters
Pas tre dekadave të humbjes së ndikimit, a është Franca tani duke u përpjekur të nxisë kaosin politik nga presidenca amerikane Brexit dhe Donald Trump për të siguruar mbështetjen e Gjermanisë për riorganizimin e Evropës sipas ideve francez?
Gabriel duket se dyshon shumë. Megjithatë Laïdi këmbëngul që Franca nuk ka një plan të tillë.
Është një pyetje interesante pse Trump pëlqen të qortojë Gjermaninë më shumë se çdo vend tjetër europian, përfshirë Francën.
Ekziston një debat i rëndësishëm për të ardhmen e demokracisë liberale dhe rendit ndërkombëtar të bazuar në rregulla. Por vlerat perëndimore nuk mund të mbizotërojnë në mungesë të fuqisë perëndimore. Francezët e pranojnë këtë me lehtësi.
Në të vërtetë, kur kryeministri japonez Shinzo Abe kohët e fundit i kërkoi kancelares gjermane Angela Merkel të bënte më shumë për të mbrojtur lirinë e lundrimit detar në Azinë Juglindore, ajo u përgjigj me frikë se qeveria e saj do të mendonte për të.
Nuk është se Gjermania dëshiron t’i kënaqë të gjithë. Politikanët gjermanë dhe udhëheqësit e biznesit bëjnë një fytyrë të pafajshme, kur këmbëngulin se tubacioni i gazit Nord Stream 2 që lidh Gjermaninë dhe Rusinë është apolitik dhe i padëmshëm.
Megjithatë, Gjermania po investon shumë kapital politik në ruajtjen e një pozicioni të përbashkët evropian kundrejt Rusisë dhe në mbështetje të Ukrainës. Pra, cila është strategjia e vërtetë gjermane?
Ndryshe nga Franca, qeveria në Berlin ka kuptuar se ata kanë nevojë për kornizën evropiane për të ndjekur interesat e tyre në këtë fushë. Kjo do të thotë mbajtja e Evropës së bashku nuk është vetëm një mision, por edhe një objektiv kombëtar.
Foto e marrë nga Reuters
Në të njëjtën kohë, shumë gjermanë nuk e kuptojnë se pa sistemin mbrojtës të udhëhequr nga SHBA, kërcënimi nacionalist ndaj unitetit evropian do të rritet.
Traktati i ri i Aachen është i fuqishëm për simbolikën e tij historike. Por nuk i plotëson ambiciet e Francës dhe Gjermanisë për zhvillimin e ideve të reja për Europën. Kjo është e kuptueshme. Është koha që evropianët e tjerë të kontribuojnë.
Pyetja është se si duhet të organizohet Evropa për të përdorur më mirë burimet e saj. Ndërkohë që francezët tradicionalisht kanë tendencë të përqendrohen në “thelbin” e vjetër të Evropës, gjermanët do të preferonin t’u afroheshin fqinjëve të tyre lindorë, të cilët ata i shohin si partnerë të vështirë por të domosdoshëm…
Janusz Reiter është diplomat, që ka shërbyer si ambasador polak në Gjermani nga viti 1990 deri më 1995, dhe ambasadori polak në Shtetet e Bashkuara nga viti 2005 deri në vitin 2008
VAZHDO TË LEXOSH MË TEPËR PËR TEMËN
Një traktat nuk zgjidh ‘ngërçin’ mes Makronit e Merkelit…
Merkel-Makron, “shpëtimtarët” e Evropës…
Merkel-Macron “të pandashëm”/ Një traktat i ri mes vendeve
